Alle inzendingen over compromis

De berg der stilte kan ik niet bestijgen Door het verwarrend woud herinnering; Dus wil ik onder zeil van mijmering Voortdrijven op een zee van eeuwig zwijgen.…

Uiteindelijk wil dit soort heren, Onmachtig door het compromis, gaan regeren.…

Er is vanuit die hoogverheven toren Een wangedrocht als compromis geboren Zo redt dit kabinet zijn schriele huid Over de rug van wie om hulp hier kwamen Dit wordt een land om je voor dood te schamen.…

het levenszwaard zou pijn gaan doen bij aanvang voelde je nog niets hoe verder het komt in mijn visioen lijkt het geen zwaard maar een zeis zonder compromis welk niet meer snijdt maar alles maait en zonder aanzien steeds meer graait kon ik dat zwaard maar stelen dan deed het niemand ooit nog pijn ik zou zijn kracht verdelen in een dekentje…

De woorden Shalala en Shalalie Zijn niet maar zo een tweetal loze kreten: Het is Afghaans, zo kwam ik laatst te weten, Een spreekwoord voor een halfzacht compromis. Want Shalalie is: “Wij gaan er vandoor” En Shalala: “Welnee, wij blijven, hoor!”…

De coalitievoorkeur wordt weer zichtbaar Hoe handig om te weten wie met wie Straks af wil glijden tot een compromis Want met intenties scheelt het menig lichtjaar Vol valse hoop en quasi-blij van zin Slaan zij zo nieuwe middenwegen in…

Thuis doe je al vaker Aan plooien dan barsten Meer compromis gericht Met minder conflicten Arbeid verrichten Je zal dra merken Dat zelfs de werkgever Dieper in de buidel tast Terwijl je net zo goed Kan tegenwerken…

Waarin bekoort de domme kracht van daden dringen die met man en lege macht compromis en rede stomweg smoort? Hoeveel verder zoent een zacht gezegd met vrouwenzorg geregen letterkoord. Waar is het wijze woord wie hoort het zingen?…

het lijkt een gave om strijdbijlen niet te begraven maar ze als eerste steen te werpen zodat jij je gelijk als waarheid kunt erven juist in schikken wordt een compromis naar eenheid geleid en is consensus bereikt ik lach als de cd voor de duizendste keer wordt gespeeld met het refrein dat overleven heet…

ik heb haar muziek beluisterd hoorde woorden die haar bekoorden zij was ontluisterd maar in haar hart klonken nog de melodieën van vroeger tonen overbrugden wat eerder gescheiden was over goede smaak werd getwist het compromis zal worden gemist we deelden fragmenten uit de symfonie van het leven jouw onvoltooide is de laatste…

Die blaakten ieder van diplomatie en elk van beide ging ermee akkoord: aanvaardbaar was 't bereikte compromis. De aandacht voor de nieuwe druk is groot. Daarin wordt ieder onvertogen woord gedrukt in duivels afschrikwekkend rood.…

gieren om de huizen beangstigt zo zinloos in ons bestaan laat de wind zijn gang maar gaan omdat we hem toch niet kunnen weerstaan alles heeft een doel de rust, die daarna overheerst is dan het compromis…

Ik zit voor mijn computer vergezeld van Afro muziek mijn lichaam deint mee in cadans met haar ritmiek Eigenlijk wil ik dichten maar mijn hoofd is een vacuüm ik beweeg mijn handen mijn vingers slaan ’n drum Gek van wilde ritmes dol op poëzie dus waar ik nu mee bezig ben is een compromis…

Tussen voor en erg tegen woont het fijne compromis. Tussen gelijk en ongelijk woedt felle stammenstrijd. Alleen levenslustige mensen wisselen van gedachten. Zonder respect voor tegenstellingen kan niemand aandachtig worden. Wordt zich geen mens bewust.…

Dus omhelst Zus C het compromis: ook Oom D wil ongeschonden kunnen vitten. Uitgerekend Kleinzoon E moet op de kleintjes letten... Gelukkig zit Neef F al mijlenver in Het Grote Genieten!…

ja ik was van glas zo doorzichtig dat transparantie niets wist van mijn leven en gezicht ik ben gaan slijpen kleine stukjes stralen weer kleur kaatsen terug wie ik wil zijn de hoekige lijn is gepolijst scherpe kanten zijn weg met compromis en overleg jij kunt mij strelen zonder de pijn van het snijden eindelijk intimiteit…

bij het verkennen van de grenzen in het leven kwam ik mezelf tegen er was geen groeten in ontmoeten maar wantrouwen en argwaan een vreemde snoes die pikte op het veld vol hoenders moest ik met hem de strijd aangaan of konden wij het samen aan na kukelen en paaien vonden wij een compromis waar geen enkele haan ooit naar zal kraaien…

Het oneindige verlangen Rust is geen gegeven Door belevenissen bevangen De eenwording is het streven Zoveel meer dan alleen het leven Een gegeven zonder rangen Een wereld zonder belangen Onvoorwaardelijk blijven geven Een verloren strijd Een gevecht zonder eind De waarheid die men mijdt Gedrag steeds ondermijnd Tot elke compromis bereid…

Zo vaak al ben ik bruggenbouwer Geweest tussen hen wier standpunten Mijlenver uit elkaar lagen, Altijd gegaan voor eenheid en compromis - Eindelijk is het tijd geworden Een brug te slaan tussen mijn oude En mijn nieuwe ik; Het oude ik opgegaan in een Gevoel van buitengesloten zijn, Vervuld van wrok en pijn, En mijn nieuwe, van…

In Amsterdam durft men hard op te treden Dat oor van Piet, die blinkend gouden ring Is bij de intocht een herinnering Aan ons schandalig slavernij verleden Zo wordt een kinderfeest voor je het weet Tot op de laatste pofbroek uitgekleed.…

De politiek doet veel beloven, er komt een betere tijd, we mogen hen opnieuw geloven, niet tot compromis bereid. De politiek wil dat we groeien, straks voor iedereen een huis, onze welvaart zal meer bloeien, als je stem naar hun partij verhuist. Enthousiast wordt er gestreden, maar hoe treurig was het wat ze deden.…

De spiegeling van het evenbeeld: zijn voelbare verwachting zwierig ingevuld door haar inspiratie, als een stoutmoedig woordeloos compromis. En wanneer ze samen aanbelanden in het lange uitdeinende niets, ze de ogen dromerig weer opslaan, dan pas glijdt de betovering uit de omhelzing.…

als heuse boemerang keren problemen terug is onze zorg voor jeugd gedachte oplossingen halfbakken en verkeerd verergeren hen het leed de voornemens stranden in eigen belang en geld die de reflectie hinderen de eerlijke waarheid is dat wens en compromis ons doormodderen laten een oplossing is er niet die alles altijd en overal…

Hoge bomen vangen veel wind Meer dan kleine struikjes blazen kunnen Geen zuchtje van verbijstering Klinkt in de luwte van het Bos Hoe dan te komen tot het bloemrijk compromis? Opnieuw een groenstrook aanplanten De kaalkopjes nog een kans geven Wachten op een sluwe vos?…

het voelt als prikkeldraad en haalt me open jouw goede raad scherpt punten aan waarover ik zal lopen jij bent niet het fluwelig type dat mijn weerbarstigheid zal strelen deelt gewoon kordaat de lakens uit zonder te bevelen het lijkt een compromis maar contracten zijn er tot op heden niet diepte is genivelleerd de hoogte hebben…

De wereld is veranderd Een beetje in de war Zeg maar: van de leg Toch niet de eerste keer Dit spierballen spel Van kleine jongens Met grote ego's In lichamen die veronderstellen Volwassen te zijn Maar dat zijn ze niet Nooit geworden Ze kennen geen verantwoordelijkheid Geen empathie Geen compromis Alleen het eigen ego…

ik zie een kind creperen aan de leukemie dan schrijf ik zachte woorden en voel mij een genie ik zie soldaten sterven oorlogsindustrie dan hekel ik voorzichtig de politici ik zie de mensen moorden ideologie dan zoek ik in een versje naar een compromis ik zie ze dieren slachten reality-TV dan schrijf ik boze woordjes misschien zelfs…

het gevoel van gemis over wat niet meer is soms wordt het heden ingehaald door het verleden idealen te ver heen wankelend op één been ondergeregend door de realiteit gehavend in de loop der tijd compromis is niet de ideale weg maar soms treft toeval vol de twijfel want eens dichter altijd dichter soms verder weg vaak dicht er bij…

waarheid als een koe Deed ze toen de boeken toe Dat ook zij begon te jokken Konden leugens niet verkroppen Daar met enkel fabels baren Niemand viel aan te varen
 Leugens vroegen waarheid  
Te stoppen met misleiden 
 Die zei dat is verleden tijd Ik blijf bedrog verspreiden Na dagenlange ruzie  En een zware discussie Kwam er dit compromis…

Leve ons aller compromis. Leve onze saamhorigheid. Van harte! Proost!…