Alle inzendingen over dacht

Ik weet soms niet meer wat ik denken moet of vergeten wil, tenminste dat dacht ik.…

Nooit gedacht echt niet verwacht dat ik zo zou voelen Zo lang geleden altijd vermeden is me toch weer gebeurd voel weer voel maar nooit meer Zonder gevoel zonder beminnen zal ik weer beginnen…

'k Was thuis en Dacht dat ik droomde 'k Was daar en Zei tegen mijzelf: Voor áltijd Nooít meer eenzelfde N-E-G-E-N - E-L-F…

Ik dacht, Dat je aan me dacht. Ik hoopte, Dat je aan me dacht. Ik wenste, Dat je aan me dacht. Mijn God, ik smeekte, zelfs, Dat je aan me dacht. Tevergeefs. Ik heb aan jóu gedacht. Elke dag, En elke nacht. Tevergeefs.…

Ik dacht dat ik kon vliegen. Mat mijzelf vleugels aan van was. Ik veronderstelde gelijk Icarus dat er boven meer uitdaging te beleven viel dan beneden op aarde tussen het groene gras. Als een engel met geduld leek de hemel mijn nieuwe paradijs. Leek de zon een innige vriendin. Een warme zoen na het koude grijs.…

Wat ik dacht is nu een gedachte. Ik houwde haar vaardig uit de taal (de stukken vlogen er vanaf) en stelde haar op in een stille zaal. Wordt de onrust mij te machtig of verdwaal ik in een vreemde stad, dan vlucht ik mijn museum in.…

sneed in al mijn eigen vlees in al mijn onbeleden schuld ik rechter, schepper, wijzer worden kon dat als de pijn dan weer voorbij zou zijn oh God ik onvoorwaardelijk geworden was mijn leven delen zou ik dacht, verdomd ik dacht dat ik dat kon…

soms droom ik het grote diep en ik duik in al mijn naïviteit jeugdige zorgeloosheid en zweef ja weer op verwachtings - volle wolken en ik lach en gil en proest als nooit tevoren en ik leef en zweef en iedereen mag het horen ik leef en duik en zweef en droom soms wel…

En zal ik naast mijn Schepper lopen, Hij is aardiger dan ik dacht ....…

Mama, wat dacht je in die vroege uren, Die minuten die eeuwig leken te duren? Kinderen gingen naar school die morgen, Net als werklui met de dagelijkse zorgen. Mama, wat dacht je toen je dat zag, Zo aan het begin van een nieuwe dag. Was de lucht grijs, of was het blauw? Mama, ik vraag het alleen aan jou.…

Ik dacht altijd, dichten brengt nader Te kunnen zeggen wat ik bedoel Maar weer is de wens de vader Van gedachten en niet van wat ik voel Hoe kan ik liefde in regels rijmen Als woorden buiten zinnen raken Wanneer letters niet meer dan tekens zijn En de gevoelens enkel minder maken Maar liefste, iedereen kan toch merken Hoe sterk en zwak…

Ik dacht dat ik Genezen was Dat ik genas Van droefheid En van Weemoedt…

Wie dacht dat hij de waarheid kon ontvluchten Het leven naar zijn handen zetten kon Wie dacht dat na een dag met straaltjes zon Een fase kwam met louter blauwe luchten Wie dacht ik heb echt geen gevaar te duchten En als ik dorst heb vind ik steeds een bron Wie dacht ik reis voorbij de horizon Waar ik niet hoef te klagen of te zuchten Die…

ik dacht eens aan een moment ergens in de tijd ik dacht eens aan een moment ergens in dit lijf ik dacht eens ergens in een nacht de praatjes de nacht een datum o rode wacht wachters dachten eens zij lacht ik dacht na laat de nacht laat de kracht zijn werk doen ik dacht eens aan een zoen ik dacht dat eens…

Het is niet wat ik dacht: de stilte niet, ook niet het spreken, het verlangen niet, de drukte niet, de zachtheid van de avond. Het is het weer herkennen van de vrede die waait doorheen de herfst en die ons leert hoe we met open handen kunnen leven omdat er telkens nieuwe vreugde groeit.…

Ik dacht aan een slurf en zag een olifant, ik dacht een streep en zag een zebra, ik dacht aan kleuren en zag een stoplicht, ik dacht aan wit en zag witte sneeuw, ik dacht aan vleugels en zag een vogel, ik dacht aan slaap en zag mijn bed, ik dacht aan hem, en dacht aan: wordt vervolgd!…

Als wij nou eens met z’n twee vluchten volgens mijn zwoele plan we nemen onze dromen mee wat dacht je daar van? We doen een tijdje onze ogen dicht net zo lang tot het niet meer kan ontwaken in het mooiste licht wat dacht je daar van?…

wat dacht je er zelf van?…

Ik dacht dat: respect een vanzelfsprekendheid was maar heb me danig vergist. Ik dacht dat: meegevoel 'n normaal gegeven was maar heb me daarin eveneens vergist. 'k Moet niet klakkeloos meer denken, dat wat wij ooit meekregen van huis uit dit ook aan de jeugd men 't zou schenken want nu, nu lijkt de spiegel dus een ruit.…

zo dacht hij, dit is zalig dit is prachtig wat is dit moment toch lekker word ik zot, wat is nog gekker en dit alles voor een man van tachtig. de vulkaan stond nu op t' springen de magma borrelde en spoot alle warme lava op haar schoot hij kreunde heftig... was buiten zinnen.…

Ik dacht, dat het niet goed was Maar ik voelde mij er min of meer toe gedwongen Ik droomde, dat het slecht was Maar ik hoorde engelen die mij toezongen In een taal die ik niet verstond onbegrijpelijk, doch zo doorgrond Onhoorbaar in rusteloze gedachten Maar zo voelbaar in slapeloze nachten Het gezang verzacht mijn dromen…

Zachtjes loop ik op mijn tenen alles is sereen Ik kijk om me heen heel stil verklaren kan ik niet Maar het maakt me woordloos stille kracht die mij De kracht geeft om het negatieve te negeren…

Natuurlijk is ondergetekende wederom schatplichtig aan onze fabelachtige, ingenieuze, technisch begaafde, ongenaakbare, doch bij tijd en wijle toch ietwat eenkennige eeneiige tweeling Theo en Danes, die hun licht hebben laten schijnen over het laatste uur van de brokkenpiraat in de Arena... ________________________________ KAPISTEIJN Ooit voer…

Het is prachtig, stil en levend Zonder zorgen, los en zwevend Het achtervolgt je brandend en klevend Je geeft je over, je handen bevend Het hoort erbij, je kan het niet verzachten Het zal er altijd zijn, je hoeft niet te wachten Tot de dood naar je lachte En ik dacht, dat hij wachtte…

Eens, toen ik mij vergeten dacht, de nacht zo donker was dat ik mij trachtte te verbergen en wachtte op het gloren van de dag, was haar stem zo zacht, de lamp die zij ontstak zo ’n zon dat het leek of ik opnieuw begon te leven, het strelen van haar hand het beven van mijn hart bedwong.…

Je zit dieper dan ik dacht vergeten kan ik je niet Niets dat de pijn verzacht dagelijks voel ik verdriet Het doet zeer om naar je te kijken vertwijfeld of je weet wat je doet Als je echt oprecht van hem houdt geloof me, dan vind ik het goed Dan gun ik je oprecht jouw geluk al vind ik het eeuwig zonde Ik raakte je zo snel al kwijt terwijl…

'k dacht bij mezelf, wat ben ik nu aan het bekokstoven d'r is niemand die het me na kan doen. 'k dacht bij mezelf, hoe heb ik dit nu voor mekaar gekregen d'r is niemand die het me na zou kunnen doen. 'k dacht bij mezelf, wanneer vind ik nu eindelijk rust. ... ze dachten allemaal even hard voor zichzelf.…

hij had ogen aan touwtjes maar kon toch alles zien de echte bruine berenvacht was aaibaarder dan ik dacht een zwarte neus zonder gaten die frunnikte ik pas later hij was mijn knuffelbeest en beste vriend die ereplaats heeft hij verdiend nog kijkt hij mij vragend aan als ik kom en hem zie staan na een kroel tussen de kapotte…

De anderen zijn de hel je altijd kiezen moet achteraf keuzes betreurt Zo gaat dat nu eenmaal alles verandert en groeit naar een onverbiddelijk einde Je zou niet anders willen dan scheppend roepen van ai en oei, het doet pijn…

ik dacht u gaat naar huis maar u gaat niet naar het huis dat ik dacht u vecht u vocht om er te komen kwam er maar het is over dat gevecht die laatste stap u gaat naar huis weg van dit leven loslaten uw kinderen uw familie de mensen om u heen onverwachts voor velen verdriet om u heen `t was u zo gegund…