Alle inzendingen over de laagste tonen

nog hoor ik de tonen van je hartstochtelijke stem zie ik in je ogen de geestdrift omdat jij in je hart kunt voelen wie jij bent je lijf danst blijdschap omdat jij echte liefde hebt gekend en ook de ogen van die ander hebben dat bekend en weten wie jij eigenlijk bent veelstemmig in emoties en zelfs tot in de laagste tonen van de donkeren…

toon wordt gehoord…

In de laagste tonen dieper dan de diepste bas, zijn de octaven los gebroken, niet te temmen vandaag, blijven we de beste vrienden, geconditioneerd tot onneembare erehaag.…

mijn hoofd bloedt dieper dan ik kan verdragen en in de morgen wanneer de nacht is uitgeademd verwekt mijn lichaam de schimmen van schuld zo machteloos en ongezien de smaak van dood spuugt metaforen, bekende stemmen doorheen het veld van zwarte dromen buiten leeft de dag en ergens, ik weet niet waar, omspant het lot mijn ziel…

Er waard een gekte door ons land Machtsgeil verblind in retoriek Tonen zij hun zieke politiek En zijn tot het laagste niveau aangeland. Uiteindelijk wil dit soort heren, Onmachtig door het compromis, gaan regeren.…

voor mij de laatste muur de laagste rij…

We leven wel in uiterst vreemde tijden, Want alles lijkt heel anders dan voordien, We moeten elke vastigheid herzien, En mogelijk een nieuw geloof belijden. Ik weet niet meer wat ik nog moet beginnen; Straks stroomt bij Lobith níets ons land meer binnen.…

de nacht was mijn vijand wanneer hij 's nachts bewoog door het verboden gesloten raam onder de maan kon ik niet komen toch niet voor eeuwig en als ze nauwelijks zichtbaar verscheen zorgde hij wel voor de schaduwen die, nooit verontschuldigend, binnendrongen alsof zonden nooit gestalten kregen, zelfs niet in zijn hoofd…

Er lekt eenzaamheid weg uit mij, dun verlangen -- naar het laagste punt.…

Arme jongen van saffraan wie heeft jou dit aangedaan wiens hand heeft je gecreëerd voor iets dat inspireert welke kwast heeft je beschreven als iets met een stil leven? Arme jongen van saffraan wie heeft jou dit aangedaan wiens overtuiging is vergeten over jouw eventuele angstkreten welke gedachte is de dader van het je plaatsen in deze…

van het laagste de maatschappij, dat zijn wij, is ons geleerd zijn wij liefhebben verleerd?…

I De zon bestraalt het rosse beukengoud, Dat in het water glanst met felle pracht, En beukenstammen in licht-grijze dracht Verheffen schitt'rende armen boven 't woud. Zie hoe de wolkeloze hemel blauwt, En door 't verwelkend takkenweefsel lacht, En zomerdromen weer te brengen tracht, Beloften…

II De meeuwen scheren langs 't verlaten strand, Hun witte buikjes glimmen even op, En nederwaarts gestrekt met spitse kop, Zo laten zij zich vallen op het zand. De najaarsstilte ligt al over 't land, Het bos vergoot zijn loof, als drop na drop Van bloedend blad vervloot, wijl groene knop…

Zie nu 't vorm-slorpend grijs fantoom van mist Zich vlijend om 't gebied van stad en land; De lichten schijnen met een matte brand, Gehuld in damp'ge waâ van amethyst. 't Lijkt àl verwazigd wat ik helder wist Gezien door dof-beslagen, glazen wand, Waarboven zich de grauwe hemel spant, In nevelzee, half zichtbaar, half gegist. Het maanlicht…

ik zag de kleine spanningen in je vingers als de toon in je woorden zich verzette tegen jouw uitspraak je framede nog in het laagste echelon dat de sterkste muren heeft gebouwd naarmate je meer bij de hemel kwam koos je voor licht en luchtig waar zwaartekracht wat meer in het geding kwam nam je de framen erbij ondanks hun sleet…

Neergekeken werd er op Jullie, dombo's zonder Enig redelijk verstand, Die beschimmeld brood aten En verder de schillensoep Verslonden die jullie eigen Varkens kregen voorgezet - Varkenshoeder, het laagste Van het laagste dat een Ontwikkeld mens zich Kan voorstellen - maar Een beroepsgroep die een was Met elkaar, die stond voor…

toon mij jouw dromen frank en vrij zodat ik jou geluk kan schenken ongebonden liefde geven want jij was er toch ook voor mij…

Heb altijd alles tot in de Puntjes willen voorbereiden, Onverwachte schuivers voor te zijn - Maar nu de leemte gaapt, Ouderdom die met de jaren komt, Merk ik dat voorbereidingen niet bestaan; Er bestaan alleen gewaarwordingen Die de meetlat zijn waaraan Ik mijn leven af kan meten…

Wanneer je Toon, nog had geleefd je ons nog meer had laten genieten Was je 100 jaar geworden, maar nu: geniet jij boven met Marie, en wij van je nalatenschap.…

Kindeke, bloeiend in 't zonnelicht, Lachend en kraaiend met je olijk gezicht, Knippend met oogjes en grijpend met handjes, Knikkend het hoofdje boven de kantjes, Boven de licht-blauwe, zijdene bandjes Van je wit, gebold japonnetje, Kindje, lachend in het zonnetje! Kindje, spartelend met je beentjes, Marmer-rozig en zo kleentjes, 0 wat trek…

O herfstvertedering in het stille woud, Waar bruine blaadjes rusten op de poel, Of langzaam drijven zonder lust of doel En bomen prijken met het som'bre goud Waarmede 't bos om zomerscheiden rouwt,— 0 bruin-bestrooide lanen, leeg en koel, En vale bermen, kalme mijmerstoel, En blaad'renweb, waardoor de hemel blauwt! Sterf rustig, zomer, prijk…

Over de tuinen schijnt de maan, 'k Hoor een zucht door de bomen gaan, Eenzaam ligt de brede laan In de kalme nacht. Twijgen trillen in 't blauw-wit licht, Hoge kruinen verdringen zich dicht Achter 't lange vergezicht Van der lane pracht. Stil verdroom 'k de milde tijd, Nu de maan haar zegen spreidt, Nu het land, door hààr gewijd,…

Met milde geestdrift in het peinzend oog, En de armen zeeg'nend uitgestrekt, de mond Omspeeld van teed're weemoed, door het blond Van baard en knevel zacht omvloeid, rijst hoog Een man, omvonkeld door de stralenboog Van maanlicht-mystisch gloeien, zie, de wond Van Christus bloedt in zijne zij, de grond Doet bloemen spruiten, waar hij…

Zij dalen zwijgend in de don'kre grond, Met bleke lippen en verflensende ogen, Vervloekend de hardvochtig-valse logen, Die hen tot nacht doemt, als de morgenstond Met nieuwe glansen rijst, en schitt'rend-bont, Van zuiv're zonneschoonheid overtogen, Het land lacht in het licht, en uit den hoge Een zoele vrede nederzijgt in 't rond. Dan…

Strooi mild'lijk op mijn ogen in de nacht, Vorstinne Slaap, uw zoet vergetelkruid, Wieg zachtkens me in uw armen, liefste bruid Van al wie moede is en naar ruste smacht. Omhul me, o Slaap, in uwe vale dracht, En doof het felle gloeien liefd'rijk uit Dat in mij brandt, de gouden poort ontsluit Die leidt naar rust, hernieuw mij met uw kracht…

In starren nacht lag de woestijn van 't leven, En strekte ver zich in de somb're tijd, Daar was geween en wanhoop, moord en strijd, En boven kwam een zware bloedwolk zweven. Daar bloeiden bloemen, in gestadig beven Geschommeld door de wind van haat en nijd, De rode: bloeddorst, en de gele: spijt, En witte stonden grimmig-doods geheven.…

De introductieweek is aangevangen De nieuwelingen worden ingewijd En in hun nieuwe steden rondgeleid Langs door en door geselecteerde gangen Zo worden ze voor vier jaar wegenwijs Omtrent het gerstnat met de laagste prijs…

Geen architect of couturier schiet ooit zo’n ton sûr ton te binnen. ’t model, de pose: pure gratie. verstilde schoonheid op locatie. betoverend, vernuftige creatie.…

Het hart wordt als water dat alsmaar naar het laagste punt sijpelt.…

0 nu de dagen weer zo licht zijn en zo zoel, Zo zonnezoel, zo zonnelicht, zo rijk Aan vreugd in welig bosgroen; nu de vliet Bezaaid is met het gulle sprankelgoud; Nu schaduwlanen koel In kalme schemer mijmervol Zich allerwegen oop'nen; nu het riet In fluisterbeving zoetlijk neigt, De vijver waai'rend met zijn schucht're koelt', De vijver zelf…