Alle inzendingen over de mens komt alleen

Mijn grootvader en ik, waren jarenlang vrienden. Ik sprak met hem zoals ik nu, met mijn kleinkinderen praat. Hij vertelde mij, zestig jaar geleden, dat zijn opa ernstig bij zijn wiegje stond. In het jaar achttienhonderdzesentachtig. Hier, mijmerend op mijn zolder, waar foto's in oude dozen rusten. zie ik mijn goede, bloedeigen opa, en…

Wie ben ik eigenlijk, denk ik. Wie vraagt zich dat af? Ik natuurlijk, zegt hij. En wat doe ik dan? Jij moet luisteren, fluistert hij. Je hebt je vandaag weer uitgesloofd. Ik kon je niet bereiken in je hoofd. Anderen wil je altijd overtuigen. Dat werkt averechts. Ik wil dat je nu gaat slapen! Ik wil wel, maar het lukt me niet. Iets in mij…

als verwant verblijf dan in de stoet van zwijgende ogen schuifelend meegezogen en waar de richting er niet meer toe doet het duidt op dwalen in stuurloos denken ik even niets meer in woorden kan vertalen waarbij gevoelens ook nog eens onduidelijk wenken in deze schemering is men des te meer de geboren eenling zo de mens…

In mijn leven, is geen plaats meer voor een ander. Hoe vaak heb ik dat wel niet gezegd. Jij beheerst nog steeds mijn leven, het kan niet worden uitgelegd. Je hield er niet zo van. De woorden te hoogdravend, veel te net. Je lachte dan je scheve lachje, met ogen vol van pret. Je kreeg een stenen hartje, met een spreuk: “Vader is… de sterke…

Verbijsterd ben ik soms Over hoe slecht een mens, De mens, kan zijn - Als ik verder denk Komt zo maar de gedachte, Zo maar de idee, Dat het slechte niet Alleen in hem zit, in haar, In de tijd van voorbij, Maar even goed In jou en mij…

De pieken waren zeer heftig, De dalen ontzettend diep, Nooit meer zal ik met jou op een recht pad lopen!…

Een afscheid van een bijzonder mens. Ja, zo bijzonder, maar haar leven nam een end. Ik ben blij dat ik haar heb gekend.…

We vertrekken van waar we nu toevallig zijn, ervaren samen en alleen die intense zielenpijn. We voelen het huidige, het pure, het intense zwijgen, het verwerken en visualiseren hoe staande te blijven. Het voelt als verhaal wat ook ons hart deed openbreken we ook meteen beetjes mee stierven en adem kweken.…

Na de zon, komt altijd weer regen, na de regen komt meestal de zon, maar het lijkt als of met zijn allen alleen de regen maar zien vallen! Want geen mens zul je vandaag horen dat de zon schijnt.…

de tijden glijden als korrels op geblazen stranden door mijn hand eeuwig verzanden dromen in het niemandsland waar alle tranen zonder merkbaar teken van verre een bel of rinkel het is verlaten schoonheid van eenzaamheid adembenemend de tol in het hersenhoofd…

moment rust tegen mijn zij het maakt mij even heel het schept uit alleen een wij…

Verdriet is niet alleen toebedeeld aan ons mens- wezens, neen: 'k zag 'n engel echt maar EEN, ze oogde bedroefd, 't was zo triest, dat toen ze me alleen achterliet het regende dat 't goot. Zo komt 't dat verdriet vergoten door onze engelen regelrecht uit de hemel komt.…

De afkeuring was groot, maar de goedkeuring zou alleen nog groter zijn. Een mens kan haar of zijn lot niet afdwingen. Hij of zij kan het enkel dienstbaar volgen. Ik weet dat wat ik schrijf alleen vanuit mij komt; anders kon ik het niet zó schrijven. Ik weet ook, dat ik altijd op jou bouw: in stilte en spreken.…

uiteindelijk ben je eenzaam ieder mens staat toch alleen er zijn altijd wel vrienden of familie om je heen maar wie je eigenlijk bent en wat je werkelijk voelt en hoe je al die dingen in je leven hebt bedoeld dat weet alleen maar jij soms wil er iemand mee maar het blijft een eenzame reis in een altijd lege coupé…

Elke seconde van de dag wordt er een wel nieuwe mens geboren Elke seconde van de dag gaat er wel een oud leven verloren Elke seconde van de dag is er wel iemand die een eigen bedrijf is begonnen Elke seconde van de dag wordt er wel bij iemand een faillissement aangekondigd Elke seconde van de dag maken miljoenen mensen zich zorgen over morgen…

NCRV's Man bijt hond bracht tot nu meestal geen enge eenzaamheid in beeld zoals die club doorgaans ook geen codes schond Wie ervoor open staat niet bang en jong van geest levenslang al in de slag en altijd overal gewoon gesjeesd zegt waar het precies om gaat we zien ons uiteindelijk allemaal soms wel wat knullig sentimenteel lief terug…

Wie zich mens wil voelen, is van harte van een partij, die ons aller leven dient. Alle planten. Alle dieren. Alles inclusief. We worden levenskunstenaars. Vrienden en vriendinnen. Politici veranderen. In biofielen. Samen leden van één Partij, die ondernemend liberaal, sociaal betrokken en dus, zéér democratisch is.…

Valse plooien Tussen plooien van emoties waarin zorgen waren verborgen bewoog zacht een sluier heen en weer zag soms de realiteit niet meer nam alles goed in ogenschouw het een en ander glad gestreken bleef hier en daar een valse vouw de diepte kreeg ze niet meer glad de spiegel echter zei het ware deed me openbaren en ervaren dat…

De droefheid komt van God de Heer, En buigt ze u neer, Zij heft ook hemelwaart! Veel erger – erger is ’t verdriet, Dat u de domme wereld baart, Dat u de mens niet spaart – ’t Verheft u niet, Het buigt alleen ter aard!…

Aan alles wat zinloos lijkt, geven creatieve mensen zin. Dichters kunnen uit onzin zinnen kneden. Pottenbakkers vormen zin uit natte klei. Van geluiden maken muzikanten tonen. Van poëzie worden sombere mensen blij. Menig mensenleven verloopt zinloos. Wie geen zin heeft om zin te geven, loopt zinloos in de weg. Loopt zinloos door dit leven…

Alleen blijf ik verder lopen, alleen blijf ik verder gaan. Blijf van binnen stilletjes hopen, dat ik je ergens ook in je eentje zie staan. Maar zoals mijn verstand me maanden al laat weten, ben jij mij gewoon allang vergeten. Loop voorbij aan het laatste terras, vlij me neer alleen met mijn gedachten ergens in het natte gras.…

Hoe het komt dat zomers in heldere zonnewarmte de ouder wordende mens zich plots weer jeugdig voelt weet misschien alleen de zon, in zonnig denken zonnewarmte koestert zacht de levenshuid een verkoelende wolk komt als een bruid om de schaduw stilletjes te wenken want rimpels liegen niet, veroorzaakt door een lach geluksgevoel verovert dagelijks…

Hoe het komt dat zomers in heldere zonnewarmte de ouder wordende mens zich plots weer jeugdig voelt weet misschien alleen de zon, in zonnig denken zonnewarmte koestert zacht de levenshuid een verkoelende wolk komt als een bruid om de schaduw stilletjes te wenken want rimpels liegen niet, veroorzaakt door een lach geluksgevoel verovert dagelijks…

wat uit de mond komt zijn alleen maar woorden vleermuizen botsend tegen het niets - de gedachtengang van een grot naakt zal ik uit het duister treden en dan blind de zon omhelzen de gedachtensprong een schot - zo draait een mens de wond uit zicht [Vert.…

Toen was ik nog samen Nu ben ik alleen Toen had ik geen vrienden Nu meer dan één Toen leefde ik thuis Nu leef ik intens Toen was ik een volger Nu ben ik een mens Toen was er liefde Nu is die er weer Het is alleen anders Het is voor mezelf dit keer Kerst wordt eenzaam Rustig en alleen Het is voor mijn toekomst Ik moet er doorheen…

de gevoelens trillen een toneelstuk begint al eerste deel een gedachte komt schudt een rust van een mens tweede deel de woorden zijn geboren deformatie van de waarheid het gevoel was alleen maar echt als de tong zijn gang gaat de waarheid geeft een schaduw laten we die tong van ons zwijgen en bewegen alleen maar onze lippen…

Altijd maar alleen. Eerst vergelijken, en dan weer meteen mensen ontwijken. Door ieder mens komt angst tot leven. Dat is mijn leven. Maar niet mijn wens.…

ooit waren mens en maatschappij vervlochten met elkaar maar in onthechten komt het echte op de eerste plaats van het ware is helaas door het ontvlechten alleen het ego nog paraat zodat ieder als verdwaalde door alle lagen van het leven gaat de kuddes zijn compleet herders doen hun kunstjes omdat iedereen hetzelfde vreet…

Ik ben alleen met mijn gedachten. En de mens die mij zo ziet, hoeft van mij niets meer te verwachten. Ik ben alleen, en peins, en kijk ver voor me uit. Zonder geluid. Ik ben alleen, in mijzelf gekeerd, opdat geen mens mij weer bezeerd.…

De sterren glijden weg op de eerste dronken stralen van het speelse morgenlicht. De zon gaat waarheen ze wil, op zoek naar een kier vindt ze jouw slaperig gezicht. Loom liefkoost ze jouw gapende huid wanneer jouw ogen verward de aarde raken. Kwetterende vogels bezingen het ontwaken van de dag, geeuwend boven de bemoste…