Alle inzendingen over de pinksterbloem blo

Blo was ik, Voor de duvel niet, Maar verder voor Van alles bang, Als een mens zo moet Leven, dan wordt het Verhaal voor mij te lang…

bloei kijk en pluk aan de slootkant met mate hou ze wel in stand zijn thans bedreigd als soort op gazon en veld groeigestoord de dunne doosvrucht heet hauw lijkt wel op een suikerboon met zaden dunne snavels geslachtelijk veldkers voor op tafels nu kersvers ------------------------------------------- *latijnse benaming voor pinksterbloem…

Pinksterbloemen symboliseren de sublimatie van de ontspanning na het passie-lijden en de enorme opluchting na de geslaagde hemelvaart door de uitstorting van de Heilige Geest! Dat verdient een bloemetje: pinksterbloemen en een heel lange vakantie! Wie in die geest bloemen geeft, ontvangt!…

De pinksterbloemen zijn al weer lang verdwenen, bloeiden met Pasen…

Eén pinksterbloem had ik in mijn tuin onder de tafel rond Pinksteren, met madeliefjes en paardebloem. Na het knippen van het gras kon ik haar niet meer vinden. Gelukkig had ik nog foto's van velden pinksterbloem om die op facebook samen met een Pinkstergroet te delen. Toch had ik liever die ene bloem gestuurd.…

de felheid van de geest belicht de pinksterbloem de bijen neuriën gezoem de geest is langs geweest de geest kleurde de kern gezoem fleurde ook mij de pinksterbloemen in een rij paars in een groene berm met Pasen vertraagde de groei altijd waren ze dan in bloei nu hebben ze hun naam terecht bewezen de bloei met Pinksteren langs ’s Heren…

ik reed de weg van Zwolle naar het zuiden en zag de pinksterbloemen staan zo luchtig en zo vluchtig met zo veel zijdezachte schoonheid tussen de vlakke groene wei als dat wat nog spontaan wil opengaan en ik zag mezelf als kind met blote benen in diezelfde wei zo opgetogen, blij dat ik ze toch weer wilde plukken veel liever nog en meer…

Zonder water zal het niet gaan mijn wortels moeten in aarde staan met licht als zekering voor mijn leven dan pas kan ik bloemen geven Die kleur die ik ooit mocht ontvangen als antwoord op mijn diepst verlangen groeien door de adem van Zijn Geest mijn hele leven pinksterfeest…

Zonder water zal het niet gaan mijn wortels moeten in aarde staan met licht als zekering voor mijn leven dan pas kan ik bloemen geven die kleur die ik ooit mocht ontvangen als antwoord op mijn diepst verlangen groeien door de adem van Zijn Geest mijn hele leven pinksterfeest…

hoe kan ik mijn dank tot leven brengen in deze winterstilte; oud vanbinnen tenzij verwondering een diepere betekenis krijgt in een pas ontwaakte lichtwereld vol letters en zoveel meer een nieuwe stem, een jaar, duizelingwekkend blauw en uitstromend naar alles wat leeft beweegt dieren, bomen, bloemen een gedicht op…

aangewaaid, zo lijken ze de pinksterbloemen voor één week nauwelijks geaard komen ze naar boven betoveren ze het prille groen keren terug in mijn verlangen maar thuisgekomen hangt een hunker in mijn bloed die dieper wortelt dan het voorjaar…

oh, droomboom zo doorwrocht ooit blo opschot, doch vlot ontsproten voorts zo fors, hoog op poten toont vol trots zonder schroom, ofschoon voor dor of dood ontloken, boven boomschors onttroond zomerschoon door rode toon omvlochten looft zo'n glorend oktobershow zo doorschoten kop'ren kroon wordt ontbloot voor groots vertoon voor ozo gewoon…

wanneer ochtenddauw de morgen kust jakobsladders eventuele onrust sust wanneer een merel frivool haar liederen zingt een kikker uit het donkere water springt wanneer pinksterbloemen glinsteren aan het water wordt het nimmer vroeger of later…

daar aan de waterkant' Jij, het land aan de kriebel van grassprietjes en bijen die zoemend neerstreken op Pinksterbloemen niet te tellen... Alleen ik dacht 'n moment aan voetje vrijen wat er toe doet? Je zoete honing.... heb ik -voor het eerst- gelikt. *Holl.Liedje(vertaald) uit jaren 1955…

Tussen Pasen en Pinksteren is het dè tijd voor dè lente met al haar pracht en praal voor de bomen, de bloemen… Zeg maar voor/naar dat verlangende jaargetij het boeiende, groeiende voorjaar Zeg maar voor/van Paastakken tot Pinksterbloemen!…

Ik zie ze gaan, slenterend, nu zij steeds staren, vervolgens pinksterbloemen plukken zonder 'n mooie tuil samen schikkend te maken. Hoe verbijsterend en bijna beschamend.…

is wat zwak, biedt nog buien een dak laat de zon in zijn schil wanneer hij dat zo wil, wel wolken ten spijt sluit je hun sneeuwwit habijt; spreidt een grasgroen tapijt voor nieuw leven en niet even breng je de merel van de wijs ontneem je wei de ereprijs, want tussen paas- en pinksterbloem botert het al steelsgewijs…

. -------------------------------------------- uit: 'Pinksterbloemen in september', 2010.…

in de bevroren grond rust nog het gewicht van koude winter sterfte handhaaft al de slaperige glans van oude sloten, opgeschoond nu na de vorst in mijn borst klopt mijn gegeven hoopvol als het blije kind dat ik ooit was je weet me nog, mijn moeder weet je ook dat elders, in een vorig leven pinksterbloemen bleker zonlicht vingen in…

Wat wilt U mij vertellen met dit veld vol pinksterbloemen nu ‘k even in de stilte neergestreken ben het lichte paars, bijna te mooi om te benoemen strijkt teder langs de houder van mijn pen hoe kan ik dit beschrijven wat ik diep van binnen voel ook zonder iets te zeggen Heer weet U wat ik bedoel.…

En de pinksterbloem is een mooie dwaas, verdwaasd in de Heer…

hier speelde ik op de dijk madeliefjes plukken de pinksterbloem bewonderen en dan de dijk af rollen naar onderen hier speelde ik tikkertje met de kinderen van de buren leerde draaien met de tol geen auto´s die er hinderden en wat beleefden wij en lol hier leerde ik schaatsen op de dichtgevroren rivier geen tijd die ons haastte…

En uit je ziel komt een onsterfelijke blo. Al in de knop gegroeid. Laat haar bloeien. Ouder worden doe je zonder geld, zonder glans en trots. Zonder koperwerk mijn liefste! En dan is er het onsterfelijke kruis. De stilte. En de altijddurende liefde en de gladiolen.…

Versier je haren met pinksterbloemen. Laat je door de mannelijke dorpsjeugd zoenen. Bedel de liefde de dorpsstraat uit. Laat je verkiezen tot pinksterbruid. Pinksterblom, lila paars; over het groen verspreid je een lila waas. Geneeskrachtig leg je de ziel open, die aan de Pinkster essentie is ontloken.…

O Cardamine pratensis wat heb je een klankrijke naam maar treffender nog spreekt jouw lila waar je groeit, geeft die strofe jou faam O Pasen-en-Pinksteren-plantje wat…

Dronken van leven renden wij door dag en dauw struikelend huiswaarts.…

de klok staat stil ik twijfel op straat wacht de wind uit alles en binnen handbereik misschien moet ik de weg van de wolken volgen of tussen oeverwilgen omlaag gedragen waar vogels zich verspreiden over de laatste dunne waterrimpels omdat ik te zwak ben om te baden in de dagen van mei, in de geur van pinksterbloemen, waarheid…

Als de pinksterbloemen bloeien, is Pasen al geweest. Met zijn maan in volle glorie En voorjaarsbloemen als op een feest. De lucht is vol met geuren. De vogels zingen in hun mooiste liefdeskoor. De aarde toont zijn kleuren. In volle lentetooi.…

Haar gelaat is vel, doorgloeid van vlekken, Lichtloos staan de ogen uitgepeld, Onbeweeglijk zijn de wezentrekken En haar neus is puntig opgespeld; Aan haar rokrand draagt zij drek van vaarzen En haar luttig hoedje is wat stro, En haar schoudertjes beweegt zij blo En haar voetjes steken in manslaarzen.…

nooit valt ergens te lezen dat ik haar vroeg te minnen mij te nemen in haar zinnen zij mij koel heeft afgewezen terwijl ik tot haar luide sprak ‘mijn liefde is niet oud antiek ik ben fris en authentiek’ gedreven in jouw koude wak wilde je als pinksterbloem jij bruisend pinksterbeest geheel in ons jouw geest pruimedant paardebloem…