Alle inzendingen over des te vaker bezint

Weer jaagt gierend de storm door de vrijwel kale takken van de stokoude boom, die nu echt kraakt en steunt; de knoestige bast van zijn stam vertoont zeer diepe scheuren. Knarsend kreunend verliest hij uit zijn zwaar gehavende kruin de gebroken dorre twijgen. Het laatste blad valt en hij weet dat in het voorjaar geen nieuw groen meer…

Ze zegt het niet luid maar ze doet het wel vaker dan krabt ze mijn haar…

Maar gaat zo ‘n therapeut dan door het lint, Bedenk dan maar: bezint eer ge bezint.…

Klein als je bent, vliegen kan je, hoe vaker ik je zie, des te bozer maak je me, hoe harder ik sla, des te sneller kom je terug, ik weet wat je van me wil, één keer is niet genoeg, je wil meer en meer, en geeft me een jeukend gevoel, donker en ik hoor je, donker en ik voel je, licht en ik zie je, licht en ik vermoord je, jij was…

veel dingen zijn vaker gelijk dan je denkt verre vuurtorens schelpen warme zandvlakten stenen op kale bergtoppen de kleine kloof tussen niet geboren en de dood veel is vaker gelijk dan…

Het leven wil ik begrijpen, Ongevraagd gekregen geschenk Waar ik mee doen en laten Kan wat ik wil - om er van Te maken of niet te maken Wat ik in mijn gedachten heb En des te vaker ik probeer Tot de diepte van het leven Door te dringen des te meer Ik tot het besef kom dat ik Tegen een glazen plafond Aanstoot, een dunne vlakke…

De weg was leidend, verbrijzel(en)d de muze en hoe ik vaak en vaker leed, niet iemand heeft mijn toegegroeide ogen van een dichter dood gedroogd.…

Maar het is een wonderwereld Die mijn leven optimaal bezint.…

Het beste is dat elke vrouw bezint Eén uur voordat de zwangerschap begint.…

Hoe vaker de zon ondergaat des te helderder verschijnt ze aan de horizon. Wordt eerst zon en aanschouw dan de wereld in vol ornaat. Te vaak zoeken we naar het waarom en hoe en komen niet aan leven toe. Schep ruimte voor het heden. Focus op de toekomst. Niet op het verleden!…

stappen met muis en olifant zwemmen in vijver en oceaan spoelen met golven naar het strand op de vloedlijn komt tot staan een tel een jaar de eeuwigheid open en onaantastbaar een tijdvak van zijn grens bevrijd de mens bezint en maakt zich klaar…

voelbaar dun speelt wind in stil verwachten dwarrelt sneeuw als schicht door lantaarnpalenlicht dempen voetstappen het naderend geluid vorst kraakt er bovenuit tot het klokje klinkt de wereld zich bezint op het goddelijk geboren kind…

een woord rolt uit het stenen huis bezint zich, ontvouwt roerselen tikt zachtjes de muur nog even aan om ergens een plaats te vinden te nestelen in buitenwereld in haarvaten van geheugen, om door een taalnacht te bladeren dit een tijdje vol te houden en dan de slaap te vatten…

tegen de draad inlopen deed ik al veel vaker. het liet de stoffige hoeken en achterafkamertjes zien waar men mij niet verwachtte de enkele keer dat een man in uniform mij terugwees deed mij een omweg kiezen. altijd al wil ik weten wat er buiten gebaande paden is…

De kracht van de geest toont zich in stilte wanneer de weg naar binnen door de ziel in het hart het zwaarst is…

Vaker en vaker je familieleden oproepen, je klasgenoten. De levenden. Meer en meer de doden.…

Soms wordt het me teveel en steeds vaker en vaker veels te veel de materie, het hebben van doch steeds vaker en vaker de emotie, het huilen om het verraad, het verlies door de wereld die de aarde zo aantast dus niet aanpast vooral niet aanpast dat wordt me veelal te veel dan denk ik: Jan Jacob alias Jean het is goed dat het leven…

Gewaarwording van een vloeiende natuur die zich opnieuw bezint hoe zij zich vormgeven zal.…

Bezint eer ge begint, ook al gaat het met vallen en opstaan, de boog kan niet altijd gespannen zijn, je dient voet bij stuk te houden, want wie niet sterk is moet slim zijn en wat goed is komt snel.…

steeds vager nu steeds vaker nu vlucht continu voor dit lege bestaan rekeningen afwijzingen en geen enkel zicht op evenwicht op overzicht laat staan inzicht steeds vager nu steeds vaker weg bang ben ik continu…

zo af en toe wat vaker dan voorheen overschrijd ik mijn jaren welke gedachten of gevoelens heb ik nog gemeen als grijs nijgt naar zwart en het ademen mij slechts mee laat varen achter een masker, zo lijkt, verstilt de geest van schoonheid en toekomst het meest af en toe nog vaker dan voorheen verlaat ik mijn jaren heb…

vaak dreigt de hemel te ontladen of is het de hel wij baden wel maar het bewijs kwam nooit met bakken uit de lucht wij zijn gevlucht voelden al nattigheid in onze hoop op boven de hemel is weer blauw wij bidden nu wat vaker dan breekt de hel los in het water…

Ik wil je graag nog één keer zien Ik wil je graag nog één ding vragen Ik zal je vragen of ik je vaker mag zien Dan zou ik vaker met je kunnen praten…

Staande bij de kassa staat een oudere klant triest en verloren, is gisteravond zijn vrouw overleden, terwijl ik hem condoleer, voel 'k me bijkans schuldig wanneer ik hem zeg: bij ons is een kleinkind geboren, op het moment dat jouw vrouw de wereld verliet, kwam er nieuw leven ter wereld. Zo dicht bij elkaar liggen leven en dood…

De larve die ik was mocht kiezen Wordt een hard werkende bij of hommel Met een angel als laatste verdediging voor je het leven laat Wanneer geen strijd noch discussie je nog kan redden Of wordt een mier zo sterk als een os En in de massa opgelost Wordt een vlinder en fladder zorgeloos van bloem naar bloem In alle kinderlijke vrijheid…

Spontane aai om je krullenbol gemeend ook puur Dingetjes vurig uit het hart ontsproten reine natuur. Wel en wee delend maar steeds weer Wel vaak gepeinsd - nu heb ik geen verweer meer -. Opgeven ons een zo onbekend woord, gelijkgestemde zielen Twee vechtertjes verknocht aan elkaar 't zijn stuwende wielen. Het horen zien en vooral het stillezwijgen…

des te dieper de put des te koeler het water. des te kouder de tijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te helender het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur!…

Steeds vaker val ik, val ik samen met het leven. Steeds vaker durf ik, durf ik te zwerven door de ruimte. Steeds vaker beleef ik, begrijp ik het moment, als essentie van de tijd. Steeds meer sterf ik, sterft mijn gek idee van vreemde eigenheid. Steeds meer val ik samen, val ik samen, met wie ik was en met wie ik ben.…

Hete vlammen likken aan mijn lijf waar vuur star zich een weg baant langs vergeten ogen ogen leeg witte bloemen verzachten niet wakker en doods in een laatste adem gevangen zwijg ik des duivels…

Cirkel des tijds Verdriet Pijn Eindeloosheid Mist Kou Verscheurend Een wazige blik Onscherp is ook mooi Maar niet voor iedereen Waarom toch die drang, perfect te moeten zijn.…