Alle inzendingen over eenzaamheid schrijven

Het is beter om te schrijven dan te blijven hangen in het zelfde refrein God wat ben ik eenzaam God wat heb ik een pijn het is beter om te schrijven het recept om gelukkig te zijn en te blijven.…

Ik kan niets schrijven in de eenzaamheid hier. Toch zijn we verwant.…

Je moet gewoon je eenzame gevoel ombuigen, affirmeren Weet je. Zoals je missen ook met een ‘P’ kunt schrijven. Als in ik moet? Ja.…

Het huis is eenzaam verlaten, over mijn trillende wang loopt een traan. het einde van ons is genaderd. Mijn liefde voor jou, kan dit niet aan…

Dromen ontstaan, in euforische nachten. Dromen vergaan, bij een heldere dag. Uitstel en afstel, dromen ten gronde. Weggevaagd, uit dit ware bestaan.…

schrijven om te blijven noemde hij zichzelf niet eenzaam tussen de regels in de woorden bij zinnen niet verloren in het gedicht van mijn bestaan…

Aan mijn lijf kleven woorden van zotheid, van plezier, maar ook van eenzaamheid ik draag ze graag mee ik kan met ze lezen en schrijven aan mijn lijf kleven woorden.…

Bel meteen niemand Want al bel je naar iemand Niemand die antwoordt…

Je zou niet schrijven, nee je schrijft niet als er mensen zijn die om je geven als je geluk vind in een hart van goud in tijden dat je de ander voelt. Elke dichter is eenzaam al is het slechts voor even want liefde overwint de stilte van elk eenzaam wezen.…

Ik was die wilde schrijven omdat ik niet meer eenzaam was en wilde wachten. Dankbaar zal ik ze vinden. Want ze zijn van mij gebleven en de stilte zal ze niet meer terug vragen zolang ik blijf schrijven en de tijd en de dood blijven lezen.…

Wanneer woorden vertellen Schrijven is een beetje praten Praten tegen jezelf en een ander Soms een boeiend gesprek Soms een eenzame plek Schrijven is een heleboel voelen Gevoelens over jezelf en een ander Soms het veroveren van een lentelach Soms het overleven van een winterdag Lezen is een vertalen Van gevoelens en gesprekken, Soms…

Over alle daken bloeit mijn bleke wake; alle sterren toe reikt ze, strak en moe. Baart dan alle bangen steeds een nieuw verlangen? Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

schrijven is vrij en vult vele eenzame uren onder een dodelijke stilte is het slechts wachten op de klok slaat de ramen onverlicht het dagboek en de ogen dicht…

Had je willen schrijven maar je kwam niet in het licht geen hart om terug te schrijven geen emailadres, geen huis of straat dus woorden bleven eenzaam schreef ze soms op het behang waar het vaak sneeuwde en heel soms regende in grote zwarte letters waar het over ging totdat op een avond een echte brief ontving het was de liefdesbrief…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

schrijven voor de dag van morgen schrijven om gehoord te worden schrijven ter verlichting van je zorgen schrijven zodat men je ziet staan schrijven op zo’n eenzame zondagmorgen om de mistroostigheid te verslaan schrijven omdat ideeën zich alsmaar opdringen en ze jou als een deur zien om zich naar buiten te wringen in de hoop dat iedereen ze…

ik weet nog niet wat ik ga schrijven misschien lantarenpalen schijnend in vallende sneeuw of een eenzame reiger en hoe alleen ze kunnen zijn mogelijk een binnenvaartschip in een sluis en ik zie haar naam wie weet iets over voetbal en de goal van het jaar zo prachtig maar zeker mijn verdriet en dat ik haar mis voor altijd…

Ik lijk alleen nog voor mezelf te schrijven ik duid dat niemand euvel schrijven, maar ook lezen is het beklimmen van een heuvel zo is het en zal het altijd blijven.…

Schrijnend, schrijnend is het verlangen naar eenzaamheid, wanneer men geliefde dichter bij komt. Dichter, is eveneens het werkwoord voor de vrouw die niet kan spreken, maar enkel schrijven. Schrijven, al schrijvend vormen mijn letters woorden die het papier snijden. Ik kan ze wissen, maar het papier zal nooit meer hetzelfde zijn.…

Op een dag zal achtergelaten speelgoed het gazon iets eenzaams verlenen, de zon zal het rood van de driewieler verbleken en de echo´s van kinderlachen zullen àl vager door het theehuis klinken. Op een dag zal ik schrijven: ´Er was eens´.…

Het is een eenzaam balanceren tussen geestelijke arbeid gebrek aan erkenning en het hoofd boven water houden als je niet van economische betekenis bent lijkt het zelfs alsof de huisarts je niet meerekent bij de mensen die nuttig zijn voor de maatschappij “dan kunt u weer vrolijk gedichten schrijven” zegt ze alsof gedichten schrijven…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

drijven in het midden Gelaten met het lot getart in eenzaamheid verlaten zelfs door god onzichtbaar leed verzwaard trekt in het bodemloze putten echo`s wensen woest golvend brullend uit den boze kreten treffen doven kaarsen blikken als blinden dicht druip ik er mijn tijd voorbij en jij mag er jouw wegen vinden…

mijn pen begeeft zich op een hellend vlak als ik begin te schrijven ze schreeuwt om lijfelijk contact alsof ze met het maagdelijk papier de liefde wil bedrijven het schrift kent echter regels en ik ga regelmatig vreemd met de pc daarmee bezegel ik het noodlot ik begeef mij op een hellend vlak als ik begin te schrijven ik schreeuw…

Half vier vanmorgen, ik schrijf de nacht weer van me af zit alleen vanmorgen was weer kort vannacht. Niet bij machte de zoete slaap te slapen een lieve droom te dromen, gewoon tot rust te komen. Ik schrijf de nacht weer van me af droom mijn gedicht dicht langzaam mijn ogen dicht.…

Plots weet ik weer wat eenzaamheid betekent en dat er niemand antwoord geeft op vele vragen. Ik schreef wat brieven voor Amnesty International, naar de instanties die we om vrijheid vragen voor hen die onterecht nu opgesloten zitten. Weer valt de avond en doet me denken aan zovelen die al jaren eenzaam zijn.…

Nu weet ik waarom wij moeten schrijven Het staat vast dat op een dag Wij zullen scheiden van wie Ons lief was liever dan alles Te triest is het beeld van de eenzaamheid Leeg de handen vol de geest Van twijfel om ooit bestaan Erfenis moeten wij scheppen…

eenzaamheid is niet de stilte om me heen niet de lege kamer of de afwezigheid van steen het is de ruimte tussen ons te groot en te breed waar woorden niet reiken en geen oog mij echt weet het is niet de drukte die mijn ziel doet ontwijken maar het onvermogen om diep met een ander te kijken een zee van gezichten toch niemand die…

boek van mijn gedachten vol van mijn jaren leeg van mijn toekomst dichtgeschreven bladen van eenzaamheid ik wil in je schrijven op morgen en morgen elk volgend blad happy days are here again dagen die voorbijgaan als in mijn vroegste jeugd maar op morgen en morgen schrijft mijn pen niet…