Alle inzendingen over eind van de reis

stil, zachtjes niet bewegen hier was het dat wij zwegen dit plekje paradijs begin … of einde van de reis…

Een vliegtuigonderdeel, een flaperon Afkomstig van een 777 Is met de oceaanstroom meegedreven En spoelde – treffend - aan op Réunion Een weerzien met een stoffelijk bewijs Van het noodlottig einde van die reis…

Onderweg in heldere sterren schijn op zoek naar hart en ziel en goede moed mag Bethlehem nooit het einde van de reis zijn maar juist het begin nog net niet thuis maar de plaats die we passeren als we daar willen aankomen voorgoed…

eigenlijk achteloos aanwezig was het een dag aan het einde van de reis een dag van de raaf steenmeel en waterlicht de zon lag op de grond en in de lucht hing een inversie van tijd achter de einder bleek geen vooravond te bestaan alles was rustig en niets deed er nog toe…

comisch, is het niet, dat telkens als ik jou weer zie rampspoed en ellende volgen, pijn en verdriet de weg naar het hart zoeken en dat vele jaren lang dan aan het einde van de reis in de winter des levens en dan zal ik naar u komen maar niet langer als vijand, maar dan zal ik u als vriend omarmen…

Een wonder is geschied Wij zijn de gelukkigen We hebben prijs Helaas jij deze keer nog niet Een wonder is geschied Volop in vreugde Het einde van de reis Geloof, als je het ziet En wonder is geschied Begin van de verandering Wij geloven het nog niet Jij geeft ons leven zin…

Twee oude vrienden Gedwongen Tot een ander bestaan De één koos voor het leven Zich bevindend In al zijn ware pracht De ander voor een einde Een stille reis Waar niemand op hem wacht Een tegenstelling zo immens groot De één koos voor de liefde De ander voor de dood…

Voorbarigheid is een gegeven In dit sierlijk mooi paleis eerder is dat ook mijn leven Voor het einde van mijn reis Limiet aan de onzekerheid Door zware, harde feiten Wil ik dan echt de zwakke tijd Die voor mij moet gaan pleiten?…

Ga maar lieve schoonzus geef je maar over aan Hem neem Zijn uitgestoken hand en luister naar Zijn lieve stem Hij heeft voor jou een plaats bereid in Zijn hemels paradijs neem Zijn hand en volg Hem maar op het einde van je reis Hij zal je verenigen met hem je verlossen van pijn en zorgen laat maar los wat hier nog rest er wacht je daar…

Aan het einde van de reis, die leven heet, kom je terug op het laatste zandpad het pad van aanvang, is tevens het pad van ’t einde!…

Geadresseerd tot het einde begon de reis, in als de vlucht de route was vast gelegd Dicht gekleefd, roerloos lag jij daar, in de kist onwetend van het verdriet Volg de post de wereld rond begraven, niet meer op te graven verdwenen in de brievenbus Op weg naar je laatste rustoord waar men het zal hartelijk ontvangen geen afscheid kent zoveel…

Waarheen ik ook loop, altijd komt er een eind aan mijn reis aan de kust van een zee waarin het land uitmondt met uitzicht over oneindig vruchtwater dat leven geeft ieders bloed doet vloeien en jouw zaad draagt door geulen, over bergen en dalen naar het hiernamaals, het vult mijn cellen, mijn borsten rond van vreugde lest mijn dagelijkse…

van de reis…

Hij wenst aan het eind van de reis zich van het gewicht te ontlasten. Het is al laat. Zonder verandering voeren bomen naar een hoog huis, een vertrouwd onderkomen. Wat zal hem nog in verwarring en moeite doen leven. De schemering van de dreven wentelt over het akkermaalshout laatste vogelkreten.…

Al eeuwen staat het geschreven in kranten: In dit land worden kleine meisjes groot; Hier hebben vrienden ook duistere kanten En het eind van de reis is hier de dood! Beklonken schreeuwt men het uit bij de dromen Die veel hebben verloren; ook hun zin – Hier weet men: aan geluk moet een eind komen.…

oud en nieuw tussen klein en groot tussen leven en dood als de sterren zo zul je schitteren aan de horizon van een nieuw leven aan het eind van de reis het nemen en geven herinnering gebleven…

Smal scheepje, vaar maar: Eindeloos is de zee, Al trillen je moede masten, Al heb je te zware lasten, Toch mag je in geen haven rusten En aan ‘t eind van de reis moet je ankren, Ergens ver buiten op de ree.…

Smal scheepje, vaar maar: Eindeloos is de zee, Al trillen je moede masten, Al heb je te zware lasten, Toch mag je in geen haven rusten En aan 't eind van de reis moet je ankren, Ergens buiten op de ree.…

van de reis doodgewoon is.…

Als liefde alles is en werkelijke prijs op het eind van de reis die onze liefde is Als liefde alles is van ons, van jou en mij dan is ze nooit voorbij een licht in duisternis Als liefde alles is en afscheid niet bestaat je blijft, ook als je gaat geen droefheid, geen gemis Als liefde alles is om and'ren te verstaan en dan…

Van een reis die te laat begon…

Ik moet zo zachtjes aan gevoed Potdorie nog, waar blijft de vloed Wanhopig ben ik tot en met Ik vrees, dat ik het niet meer red Gegroet mijn ziltig paradijs Nabij het einde van mijn reis Daar heb je Kille Kobus al Da's net als ik een vreemd geval Hij zwaait zijn zeis wild in het rond Zijn doodshoofd bijna op de grond Hij raapt me op…

Druppend als zilver Trieste reis zonder einde Met zoute nasmaak…

de subtiele verwijdering het doelloos staren de eenzame mijmering het verlies van jaren de gesmoorde vragen het berustend gelach de vlinderloze magen het gebaar ten gedag de zinloze kus het zwijgend bewijs de laatste bus einde reis…

We gaan op reis Naar verre landen Met de boot, de trein, de fiets En we liggen op alle stranden Aan onze reis komt geen eind We blijven altijd reizen We zien alles van de wereld Van de bossen tot de paleizen Niemand stopt ons We blijven doorgaan We bezoeken ieder land Pas maar op, we komen eraan Maar plots stopt onze reis Geen land…

Ga niet op reis met je koffers, stiekem gepakt, blijf bij me, ga niet op reis met je dromen bepakt. Ik vraag je blijf bij me tot het einde. Het komt snel genoeg. Ga niet op reis, immers niemand weet waar deze naar toe zal gaan. Blijf hier blijf naast me staan.…

Op de weg van al je dromen, wacht aan ‘t eind een paradijs. Door je kracht zal jij er komen, al is het, soms, een lange reis.…

Draai mee met het wiel; leef, lijd en word wijs want aan het einde van de reis, voorbij het verlangen, leer je: Jij bent Godin en Jij bent God. Wees Gezegend !!!…

(Dit schreef ik voor mensen die iemand hebben verloren) Einde Toen het einde naderde werd het zo stil. Je hele leven kwam voorbij met een zucht blies je je laatste adem uit. Vol verdriet sloeg ik mijn armen om je heen om je een goede reis toe te wensen.…

jouw hart wordt ook het mijne als ik het kloppen hoor terwijl ik je ontdek en langzaam reis van plek naar plek ik word meer en meer verlegen doch ook brutaal en ongehoord zo reis ik verder en ontdek je onverstoord er lijkt geen einde aan te komen maar....mijn uiteindelijke doel zijn de tranen die nu stromen omdat ik zoveel bij je voel…