Aan dat kleine meisje

Het is tijd om te vrezen voor demonen.
Je denkt wat is er nu? Er is niets loos,
Maar de feeën zijn weg en mannen komen,
Die openen Pandora’s zwarte doos.

De lange lijdensweg moet jij verduren
Zoals je moeder en vader voor jou,
En luchtkastelen zijn enkel hopen muren,
Jij bent geen prinses, maar gewoon een vrouw.

Al eeuwen staat het geschreven in kranten:
In dit land worden kleine meisjes groot;
Hier hebben vrienden ook duistere kanten
En het eind van de reis is hier de dood!

Beklonken schreeuwt men het uit bij de dromen
Die veel hebben verloren; ook hun zin –
Hier weet men: aan geluk moet een eind komen.
Ja het is tijd: je moèt er nu wel in.

... Naar een gedicht van Annie M.G. Schmidt ...

Volwassenheid jeugd angst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 380