Alle inzendingen over eindstreep

ik wil de eindstreep bereiken een doel hebben om naar te streven mijn wilskracht begint te wijken zoekend in mezelf naar motivatie om te leven vastzittend in een diep donker gat de klim is te zwaar was het maar een kronkelig oplopend pad had ik die kracht even maar op zoek naar de juiste woorden waar ik mijn gevoel in kan weergeven als…

Over de eindstreep. Zich reppend achter. De officials. Recht de pot op. Hij at gisteren. Een kilo bonen.…

Wie er het eerst was, Vraag je mij, De angst Of De dood, Welnu, geen van beiden, Kan ik je zeggen, Want de angst voor de dood Heeft ze op de eindstreep Ruimschoots verslagen…

Bewijsstuk van een Gejaagde Jacht naar de eindstreep waar aangekomen je te moe bent - doodmoe - om je lauwerkrans met het lint RUST ZACHT in ontvangst te nemen…

gespannen spierbundels ogen geconcentreerd op de plaaaats stilte klaaaar afwachting een schot krachtsexplosie nog een schot onbegrip gerochel bloed zij vielen in het startschot al over de eindstreep…

zo vlak na de eindstreep als je hebt verloren of gewonnen doet men een greep naar de voor jou klaar staande blommen je hebt je tocht uitgelopen en nu je hier staat in het heden is de cirkel rond mag je hopen komt het nu weer samen met het verleden en als je denkt O God het was me wat wat een tocht en wat mooi die prachtige bos bloemen…

er slaapt een leugen in jouw hoofd hij laat zich niet tot waarheid wekken ik schud en roep word wakker nu kom spreek eens klare taal maar jij droomt verder en verwacht dat jouw verzinsel de eindstreep haalt…

Speel het spel van de liefde en laat je meevoeren op het ritme van de Bolero van Ravel die teder frivool zinnelijk is en fel want met een beetje fantasie en het hemelse ritme in fortissimo haal je glansrijk de eindstreep wel met een zinderend aaaah... en ooooh...…

Hem zouden wij het allemaal wel gunnen, Als leider naar de eindstreep in Milaan, Maar deze keer, hij reed nog goed vooraan, Ging Dumoulin geweldig aan de dunne. Zo kreeg zijn roze trui voor ieders oog, De zeven kleuren van de regenboog.…

hoe lang is de remweg als de eindstreep zich steeds wil onttrekken aan het zicht hoe gok je een afstand zonder die roze bril die verten vol vragen zo mooi kan verzachten hoe vaag is angst als het verspreid wordt door de voelsprieten van onzekerheid misschien zal het nog kleuren maar nooit, nee nooit scherper dan een donzen vermoeden…

hoe lang is de remweg als de eindstreep zich steeds wil onttrekken aan het zicht hoe gok je een afstand zonder die roze bril die verten vol vragen zo mooi kan verzachten hoe vaag is angst als het verspreid wordt door de voelsprieten van onzekerheid misschien zal het nog kleuren maar nooit, nee nooit roder dan reeds gevloeid bloed…

De eindstreep wacht en heel misschien een prijs. Eén rondje nog, het einde is nabij. De schaats, de streep en dan...zo blij, zo blij.…

Een handwijzing verder dan een voetstap groot is sluimert de wil te blijven hangen in de aanraking je lief te hebben voor het schamen de eindstreep haalt een handwijzing eerder dan mijn voetstap groot is een handwijzing verder als de omhelzing je verlamt de aanraking een feit is zonde bloeit in duizendvoudige kleuren een handwijzer…

Sport is gezond, wordt gepromoot én duur betaald vraag is alleen wordt de eindstreep nog wel gehaald?…

Hoe lang kan ik het nog negeren en hou ik mijzelf voor de gek, ik strompel door tot aan de eindstreep met de strop stevig om mijn nek. Uitstellen, niet willen kiezen is dat wat ik echt wil, liever het ongemak voelen dan bang zijn iets te verliezen ten koste van de blaren op mijn bil door het zitten op twee stoelen.…

Mijn formule I-wagen van legostenen. Mijn banden als draaiende vlammen van een hemelwagen. Mijn benzine is op. Ik duw mij over de finish als eerste. Mijn doodschip ligt klaar in het riool. Vergeet je lichtgevend badpak niet als je mee wilt komen. ------------------------------------------------------- uit: 'Langzaam en zacht', 1993.…

heel erg bang omdat ik vaak ben ingestort Toch hielp mij altijd een onzichtbare hand die mij weer verder leidde en mij deed voelen het verband Van leven en van scheiden Ik reik die hand en leg mijn hand in die van Hem Die ik niet kan vermijden De weg lijkt lang door heuvels en door dalen Maar nu, ben ik niet meer zo bang Ik zal de eindstreep…

Maar kijk, de trommelaar brengt ons het kleinkind, verlokt ons tot een nieuw lied, zadelt ons op met de laatste vreugde voor de eindstreep. ----------------------------------- uit: ' Een kooi van klank', 2013.…

ingekorte) openbaring: artrose, jampotglazen, kraaienpoot een luier, kunstgebit, genadebrood rollator, staar en wijkende beharing daar sta je, wankel, één been in je kist het andere door spataders gekweld amechtig leunend op je wandelstaf de levensvreugd voor eeuwig uitgewist het laatste restje warmte kaltgestellt je strompelt krakend op de eindstreep…

macht Je gespreide vleugels zijn als de liefdeskrans die als een omarming om je mond danst Wat spreekt is het vertrouwen Is als de onbehouwen wateren van des mens’ oppervlak waarover woeste winden stromen als in dromen van ritmisch ruisend gras Het tekort is de vergankelijkheid onzerzijds bekeken Het tekort is slechts de eindstreep…

In de ban der grand finale diepe stilte - geen geluid daarná slaat elk z'n vleugels uit ...mits hij de eindstreep weet te halen. mei 2015…

beklim ik hoge toppen Geen enkele beperking of limiet Ik wil me als een kampioen ontpoppen En profileer mij als de favoriet Morgen ben ik vroeg weer uit de veren Morgen zing ik weer het hoogste lied Ik grabbel enthousiast naar trainingskleren Een harde regenbui weerhoudt mij niet Er is geen mens in staat mij af te stoppen Ik richt me op de eindstreep…

Het oude jaar loopt op zijn laatste benen En strompelt stapvoets naar de eindstreep toe Zijn haar is grijs, hij oogt ontzettend moe Hij heeft een stok en kromgegroeide tenen. Ooit heeft de tijd hem eindeloos geschenen Hij beet zich in de dagen vast en hoe! Het ouder worden was voor hem taboe Dus in zijn lente ging hij keihard trainen.…

gebeier echoot als ontstemde woorden de doping maakt een mens niet doopsgezind wee zij die hier de zondagsrust vermoorden ze draaien eeuwig rondjes om de kerk de zware straf des Heren voor ontspoorden er dagen onweerswolken aan het zwerk het peloton onthaalt verdoemenis de wind zwelt aan, verricht nu overwerk gelukkig dat hier niet de eindstreep…

dan ware woorden woorden paaiende praatjes van koude wind dennenmossen bossen waaien waar golfjes klotsen over rotsen rotsen fraaie waters in mijn zijn - net wijn schoonste der schoonheden komt voorbijgegleden door mijn lome weten weten als een gans over egaal vijvervlak strak en grauw uitgestreken in het nauw van de eindstreep…

zwarte paarden en die witte slaaf van dit bestaan ier hugenoot of een schipbreukeling bataviaan uit uit het oude Java door de ring van vuur gegaan de kapotte klok het avontuur water aarde vuur lucht en dit hart van hout is eindelijk opgelucht verlicht verlost van de wilde haren laat voetstappen in het bos bepalen welk richting wij de eindstreep…

Net voorbij de rede komen Goden voorbij die zo lang Monddood zijn gemaakt, Maar die zich in het zicht Van de eindstreep duchtig roeren…

Zullen ze de eindstreep ooit nog halen?…

als woorden niets meer zeggen en zinnen zijn verzet zal zij zwijgzaam naast je liggen aan haar zijde van het bed zal zij stil op dromen wachten met haar beide ogen dicht zullen tranen kansloos vechten om de spiegeling van licht als woorden niets meer zeggen en grenzen zijn bepaald zal zij eenzaam naast je liggen tot de eindstreep is behaald…

De eindstreep loopt niet over, loop je ook niet langs, mijn ik. Mijn ogen op de lippen, niet de woorden, niet de spiegeling van een of andere ziel. Oh ik, waarom wilde ik niet luisteren? Het gat waarin ik liep, niet viel maar liep, was donder, dender, duister.…