Hartenkreten

hartenkreet (nr. 27.586):

Wijs begeren

Ik had het al zo vaak gezegd,
maar luisterde maar matig.
De eindstreep loopt niet over,
loop je ook niet langs, mijn ik.
Mijn ogen op de lippen,
niet de woorden,
niet de spiegeling van een of andere ziel.
Oh ik, waarom wilde ik niet luisteren?

Het gat waarin ik liep, niet viel maar liep,
was donder, dender, duister.
En de stank van vleermuis uitwerpsels,
tot hoofdpijn toe in mijn neus doordrongen.
Krantenknipsels aan de muur,
het gesteente hol en zacht.

Zo het rottend om me heen,
met schimmel in, om en tussen de muren.
Een bijtende, zure azijnlucht.
Ergens iemand naast de pot gezeken.

Ga terug, zucht ik mezelf toe.
Maar ik blijf steeds maar lopen.
Begeer wijs, fluister ik vol stil verlangen,
want lief het liefste dommig.