Onbehouwen wateren des levens

Een bordeaux roden kleed
als eeuwenoude kracht
over eenvoud en macht

Je gespreide vleugels zijn
als de liefdeskrans die
als een omarming om
je mond danst

Wat spreekt is het
vertrouwen
Is als de onbehouwen wateren van
des mens’ oppervlak
waarover woeste winden
stromen als in
dromen van ritmisch ruisend
gras

Het tekort is de
vergankelijkheid
onzerzijds bekeken

Het tekort is slechts
de eindstreep voor
de dood waar we ons
ontkleden…

waar we ontspringen aan andermans
oog en tong

Ik kijk naar de verlepte bloemen
in de vaas en eet van
de granaatappel…

Biografie van deze schrijver

vergankelijkheid liefdeswens

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 135