Alle inzendingen over gedaantes

struikelend over de restanten van leven zie ik gedaantes die geen stem meer hebben onherkenbaar zonder kracht op sterven na dood zie hoe dodelijk het leven is………

hoewel ik het nog voor me zie alsof elke dag gisteren was de velden met mist omhangen jonge levens zonder vaderland met pak en zak, een kaki jas luidruchtig verbaal geweld begeesterd door de angst of stil en ingetogen wachtend tot de dood hen terug naar huis brengen zou en al lijkt het of ik hen vergeten ben toch herinner ik me de naam…

gesloten ogen leunen in hem die al zo lang kraakt als dat voeten rond zijn dromen lopen vooruit waarin gedaantes haar wegwijs proberen te maken tot zij haar vleugels uitrekt en opvliegt om de zon te kussen…

de muren spreken nog langs de weg omhoog een wenteltrap eindeloos alleen de blinde nacht klikt en klopt op oude verwarmingsbuizen gedaantes verschijnen samen met het maanlicht dat mijn gezicht verbleekt omhoog ik kijk omhoog.…

Zwemmend in ’t water zulks toekomst vergetend verpozend onder ’t lover de hitte van ’t heden verloochenend In elke bespieding Alleen te zijn bezwangerd en bezwaard van loden hitte vervreemd en onthecht te zijn verteerd door de vele gedaantes van verbeelding…

Langs de weg naar Bellingwolde staan drie gedaantes spreken mij aan wie ben je ? waar kom je vandaan ? van wie ben je er een ? hoe moeten we dat verstaan ? die gedichten allemaal in Hollandse taal is dat normaal ? je schrijft over ons ons gebied dus waarom niet in Groninger taal ?…

Tussen kei en korrel – leden van één lichaam - sluimeren eeuwen van gestaag verloop Twee gedaantes aan de uiteinden van tijd krijgen nieuwe maten bij 't wassen en slinken Er is geen verliezen of winnen voor wie afstaat of opneemt De wind waait bestendig van een oeroude vorm naar een nieuw volume.…

ik zal nooit méér zijn dan de kou uit bomen van winter wanneer het vonnis zich laat herhalen onbesproken in ieder wankelend antwoord omdat men weet dat ik mijn waanzin bevestig in het braken van schimmen net onder mijn huid waar ik hen voed met broze gedaantes en zwartgeleende tijd eenmaal in mijn droom weten…

Jij transformeerde mijn ziel in onverwachte gedaantes er bloeide vaak liefde tussen het onkruid van mijn hart met niets tot vriendschap geworden in alles wat leeg en zonder zonde was om mijn bloesem te stimuleren bezocht jij de zotheid van mijn ontheemde dromen ik hechtte mij aan jouw diepste wortels en herkende geen afstand tussen…

treur niet mijn geliefde omdat we niet spelen met onverkropte emoties in de explosieve hitte van ons liefdesvuur verlangen is niet dood rust slechts een weinig de liefde kent immers meerdere gedaantes van liefdevol tot lustvol van aandacht tot passie ons vuur is niet gedoofd het blijft altijd branden smeult soms inwendig voort oplaaiend…

Een ufo aan mijn zolderraam zijn krans kleurt in neon blauw mijn dagen zwarte stralen omringen beep beep signalen bespringen mijn wangen, betasten mijn oren en maken mij tot was Mijn slaap willen ze wissen en alle beelden in mijn hoofd gedaantes uit het verleden en het reeds gekiemde zaad maar vooral mijn zondes en de afdruk van jouw…

Gods grote Waarheid blijft van het begin tot het einde der tijden steeds zichzelf dringt tegelijk door in menselijke zeden die dikwijls weer nieuwe gedaantes krijgen behoudt daarbij haar vorsende lichtstraal ofschoon ze voor het oog verandert of ook kan verdwijnen zelfs het meest vernuftige denken blijft altijd te klein om de ruime Hemelse…

Ik dacht aan jouw hart dat als verloren de nacht ontstemde terwijl wij passievol de vluchtende vogels hadden geteld jouw stem, de toets van de piano die ik niet mocht aanraken, slechts het terug stuiterende licht ontfermde zich over mijn ziel en nu, nu de tijd de kerst al kleedt in gedaantes van herinneringen die ik niet kan vergeten,…

steriel licht laag benauwend gehangen schreeuwt de stem van waarschijnlijk vervallen waanzin onmenselijk brandend in rappe etappes van verstikkend draaistaal Wacht en hergroepeer de verstooide gedachten verstrengeld in vaste routes en schaduwberijdende glooiende heuvels van het ontvluchten van de in zichzelf teruggetrokken grauwe gedaantes…

en statige beuken van landgoed Olterterp geven met hun zwaar lover speelse lichtbaantjes binnen blauwgrijze schemer van brede boswegen adellijk geboomte laat mild en gootmoedig de warrige wildernis haar kunstig weefwerk om zich een groeien mint dat verspreide dwergoerwoud onoverwinnelijk groen van velerlei tinten en beeldende gedaantes…

De maagdelijkheid van de jonge jaren is verstreken Geldingsdrang kwam er voor terug Iedereen raast maar door Op de hielen gezeten door een onzichtbaar spook Dat in vele gedaantes optreedt Geld, macht, bezit Uiterlijk vertoon versus introspectie Met het klimmen der jaren wint de melancholie Steeds meer terrein De herinneringen worden…

Een nieuwe herfst rolt mijn erf op komt binnen zonder kloppen terwijl ik nog blader in een najaar van voorheen straks zullen ze mengen de verleden tinten met de nieuwe dood het kleurrijk dwarrelen zal sterven in een winterdans ik kniel op het tapijt van herinnering vormen van weleer boetseren beelden in mijn geheugen zetten zielloze gedaantes…

straalt gezag uit zendt blije lichtstralen over zoekende mensen op hun levensweg met vragen deze sterkende boodschap wordt in de twintigste eeuw licht verdoezeld door denkbeelden van hippe jongeren die eigenzinnig de wereld onderwijzen daarbij verspreiden de woorden bij het meer van Galilea gehoord zich bescheiden nemen dikwijls andere gedaantes…

Vluchtiger dan ik wissel jij gedaantes als een hoed en wist geschiedenis voor zij geschreven is. Geen foto draagt jouw beeld en geen steen zal jouw naam torsen, door tijd noch plaats te vangen ben jij ijler dan een gas. Gebeiteld in verleden tijd draag ik mijn hele leven op buigende schouders mijn zerk tegemoet.…

Met alle kleuren van verdriet zag je mijn stilte bij de boom eenzaam op het oeverland het meer spiegelde mijn ontzag voor de dichtershemel waar jij altijd koningin was je transformeerde de pijn in onverwachte gedaantes maakte soms metaforen van mensen die maskers afwierpen je gaf geen kritiek, verdroeg geen argwaan maakte…

Vanachter diepzwarte reuzebomen en schimmige ritselstruiken komen gedaantes nader, maken me benauwd. Lokkend gefluister vult het bladerhout. Zijn die verleidingen in te tomen? Mijn huid moet bang, veranderlijk stomen: tergend heet, vragend lauw, radeloos koud.…

Onverstoorbaar blijft de volle maan zwijgen boven hologige gedaantes die zich naast ons neerleggen we wisselen nog wat woestijnwoorden en graven ons een kuil naar de hemel.…

Met alle kleuren van verdriet zag je de stilte bij de boom eenzaam op het oeverland het zoetwatermeer spiegelde ontzag voor de dichtershemel waar jij soms koningin was je transformeerde de pijn in onverwachte gedaantes maakte dikwijls metaforen van mensen die maskers afwierpen je gaf geen kritiek, verdroeg geen argwaan maakte alleen…

alle meubels in huis zijn schimmige gedaantes die maling hebben aan de kwellende zorg rommel maken in de tuinschuur een wanhopige duik in de bak vol lege flessen gevonden! vandaag de grootste schat in mijn woning.…

De oude kluizenaar woont al tientallen jaren bij het afgelegen moeras ziet 's avonds een dwaallichtje uit de modderpoel komen hij volgt de kleine vlam die langzaam voortzweeft hem over stevige grond leidt langs de nachtelijke dreiging van vage zwarte gedaantes windvlagen stoten tergend de grijsaard loopt onvermoeibaar achter zijn vuurgids…