Netgedichten

netgedicht (nr. 29.399):

Greensleeves

Ik dacht aan jouw hart
dat als verloren de nacht
ontstemde terwijl wij passievol
de vluchtende vogels hadden geteld

jouw stem, de toets van de piano
die ik niet mocht aanraken, slechts
het terug stuiterende licht
ontfermde zich over mijn ziel

en nu, nu de tijd de kerst al
kleedt in gedaantes van
herinneringen die ik niet kan
vergeten, blijft jouw hart

de boekanier op mijn eens zo wilde zee

Schrijver: elze, 29 november 2009

lia_elze

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: jaargetijden

gedachten

herfst

3.5 met 6 stemmen

453

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

marije, 16 jaar geleden

wat mooi dit terugstuiterend zieleverlangen!

Verhavert Martine, 16 jaar geleden

nog effe een reactie proberen te geven
"wanneer de zee herinneringen spreekt"
prachtig elze

Verhavert Martine, 16 jaar geleden

wanneer de zee herinneringen spreekt
een pareltje elze

Henk Knibbeler, 16 jaar geleden

hoe klavier en licht je hier in diepe gedachten doen verzinken en jij dat stuk emotie weer als nieuwe partituur op papier weet te krijgen,
knap geschreven Elze!

annabel, 16 jaar geleden

...."nu de Kerst al kleedt in gedaanten van herinneringen", die en andere woorden raken door dit gedicht

Geef je reactie op deze inzending: