Alle inzendingen over geleidelijk

Geleidelijk en onopgemerkt door de grenswachten zijn woorden binnengekomen waarin dood verscholen geen tranen of grote gebaren op een dag wakker worden en erkennen een onontwijkbare eigenschap van leven ------------------------------------------------------------------------------------------------ uit: 'Groeiende onwil om ooit nog ergens…

geleidelijk verandert er veel het tij zit tegen de karige oogst wordt moeizaam ingehaald waar de wind waait zo hij wil met slagregens die het licht breken naast de resten op de akker -van wat eens vrucht droeg- lijken de wegen in staat van de verwording zonder houvast raken wielen versplinterd glijdt alles voorbij de rand…

negen maanden had ik om te wennen aan het leven in een lichaam meer dan vijftig jaar na dato begin ik geleidelijk aan te worden wie ik ben…

zoals de tijd en stromend water de ruwe rots tot gladde steen polijsten louteren tranen en het verglijden van de jaren dit heftig verdriet tot weemoed…

hier bestaat geen consensus over maar is dat nodig bij landelijke stroomstoring bij aanwezigheid die ter plaatse geldt dieper doordrongen in landschap langer dan miskenbaar verder dan afstand tijdelijk maar reeds voltooid en tastbaar zonder twijfel of onbehagen het staat geschreven in overdrachtelijke zin uiteindelijk…

Geleidelijk Raakte ik het, onvermijdelijk. Ik kan wel vertellen Het nooit meer als doel te stellen, Ook al was het tijdelijk. Ik ga nu proberen Het gewoon te accepteren.…

Amaril, had ik haar uit uw tuitje, ‘k Wed, ik vleugelde het goodje, het guitje, Dat met zijn brand, met zijn boog, met zijn flitsen, Land tegen land overeinde kan hitsen En beroofde de listige stoker Van zijn trots, zijn geschut en zijn koker. Of en had ik maar een van die vonken Die daar laatst in uw kijkertjes blonken, ‘k Plantte ze boven…

Zachtjes tikken de druppels tegen het raam Geleid door de wind vinden zij hun bestemming Een klein spoor achterlatend, Zijn ze snel weer vergeten Zachtjes tik ik tegen het raam Geleid door de bus vind ik mijn bestemming Geen spoor achterlatend, Ben ik snel weer vergeten Zachtjes tik jij tegen het raam Geleid door problemen, op zoek naar…

Je hebt me om je tuin geleid De hagen hoog bijna ondoordringbaar Ik leverde met jou veel strijd Voor en na het minnekozen Onmiskenbaar gewapend En achter een schild van woorden Om je tuin...... heb je me geleid Ooit maakte ik je het hof Plukte er de mooiste rozen.…

Ik weet: hoe wonderlijk je wordt geleid!…

Een statig huis, niet ver van zee, bladerende verf. De tuinman veegt de herfst van 't erf. De poort piept mee, de sleutel past in 't kruis. Als je binnengaat staat bij elkendeel het moederbeeld. Ongeloof. Bij elkendeel? 't Moet zijn dat wij heel erg met haar verbonden zijn.…

Wij, die in weerwil van de tijd het onverdraaglijkste verdroegen, vanaf dat wij de weg insloegen die naar voorbij de einder leidt, beseffend dat wij, juist omdat wij haakten naar het allerhoogste wat is gezaaid niet zullen oogsten, wij gaan het ongeweten pad tot aan het ongeweten eind, en vragen niet dan ten geleide het licht dat soms…

opnieuw valt er sneeuw mijn hoofd lijkt doorzichtig als glas alles is zo helder en toch denk ik aan niks herinneringen wat zijn dat eigenlijk zijn ze echt? als alles wit is vallen de verschillen weg…

kan iemand verstaan wat onderhuids voortleeft? ongelezen, beproefd, bevattelijk, om uiteenlopende redenen het gedicht spreekt uit wat er staat, bos omzoomt het voorportaal dicht, ongerijmd, vertwijfeld en in opstand tegen lege orde het gras spreekt geen taal, is dienstbaar aan groenheid, aan zomergoud tot het woord sterft, tot boek…

Langs lijnen van geleidelijkheid schaduwen van een verleden vond jij de mogelijkheid mij te verleiden tot het heden zo vrolijk overdonderend hartstochtelijk bewonderend onverstoorbaar gaande je eigen gang dat maakte mij onverklaarbaar bang langs lijnen van geleidelijkheid rustig doordachte plannen was jij mijn enige mogelijkheid…

Het duurt nog even voor het over zal zijn en er plaats is voor een ander Nu is het nog te leeg waar jij altijd was Mensen vergeten dat snel wanneer ze een praatje maken en we lachen om iets kleins Jouw moeder is geweldig Ze doet wat ze kan zo zonder man Je weet hoe het gaat de buurman maait het gazon Hij is echt al oud steeds weer…

'Ik ook van jou', zeg jij; het klinkt als een echo -- als iets van vroeger.…

Handen smelten geleidelijk weer samen tot een. Opnieuw verbonden samen niet meer alleen. Krachtiger dan voorheen.…

de slaap haalt me geleidelijk in daar de nacht me niet vangen kon mijn humeur is niet van de lucht alleen een kussen kan me redden of wellicht een kus van...…

Een republikein van allure Doorstaat dapper duizenden vuren Maar het stralende franje Van een gloeiend Oranje Doet hem geleidelijk verzuren…

Zoek de stilte tussen gedachten Laat de wereld even wachten Ervaar de verandering in het beeld van de tijd Voel dat je door het "nu" wordt geleid…

Er is de gloed van 't leven die soms dooft nadat intens en lang de vlammen zijn gegaan naar al wat ooit of ergens werd beloofd maar heel geleidelijk is stil komen te staan.…

Men overweegt een bonus voor docenten Zo hoopt men dat het lerarentekort Geleidelijk wat aangezuiverd wordt Maar hoe zwaar wegen die emolumenten? Op grond van mijn ervaringen in deze Wil ik zo'n man in bonus toch niet wezen...…

Van kleur tot kleur, van klank tot klank, geleiden onze schalen Cirkelend omhoog, omlaag het bewustzijn komt in vlagen, tot de Oorsprong van zijn staat…

De mist lost geleidelijk op. In het Zuiden valt soms regen. Elders valt in de middag een bui, en er is ook wat zon. Het wordt 11 tot 13 graden.…

Een liefde geleid, door wegen gebaand. Na eeuwen volbracht, tot treurnis' zijn spijt. Gemoedeloos verwacht, maar omarmend bevrijd.…

De hindoes komen door de leer geleid Eens in de 144 jaar Met honderden miljoenen bij elkaar Vanwege druppels van onsterfelijkheid Het zal wel, maar ik hoef niet naar dat feest Ik ben al bij het vorige geweest…

'n lentekind Ik aquarelleer de lommer spreidt geleidelijk maar zeker uit kleuren grijze wolken zwarter druppels ontwaken het fluitenkruid…

Kasplant zo liefdevol Verzorgd, zo Zorgvuldig opgekweekt, Toch teer geworden Met de tijd en geleidelijk Aan van ' t leven losgeweekt Met liefdevolle wensen opgedragen aan Anton van der Giessen…

zij wast haar haren in een beekje ontdoet zich van de zorgen die grip leken te krijgen op de zon schrijdt geleidelijk door 't woud totdat hij daar is, een glimlach ontluikt op haar gezicht…