Alle inzendingen over gene zijde

aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onvoltooide zaken te veel verspilde krachten afgebroken gesprekken en steeds gemiste kansen nog nooit bezochte plekken en ongebroken lansen aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onbestemd verlangen en zoekgeraakte nachten nog onvervulde wensen steeds niet gestelde vragen…

verlichtende dromen weerspiegelen het zelfbeeld aan de gene zijde dienend als draagvlak om vergetelheid te bereiken wat rest is hemelse adem...…

er is zuchten van gene zijde ze stuurt klanken die ik nog nimmer hoorde vrije taal naar eigen hand ze legt haar bloot in duistere onbekende driften evolutie kent geen stilstand in de trein van creativiteit scheppend in kansen laat zij de wereld vollopen in wijsheid van krachten zo zal het zijn……

Als we reeds met één been aan gene zijde staan Steeds vaker in gedachten naar onze jeugd gaan Doet onze geest in spagaat zachte pijn van weemoed ontstaan…

Wolvega, des ochtends vroeg Ik heb de hel bezocht, Inclusief haar duivels Met ontstoken ogen Die mij spottend jouwden Om mijn onvermogen En mij vertelden Dat ook de reis Naar gene zijde Wegens mijn zondeval Voorwaar niet lukken zal…

ik kijk naar jullie en denk hoe is het mogelijk zo jong zo mooi zo liefdevol zo samen jullie hebben elkaar weten te overtuigen het aardse te verruilen voor gene zijde zo jong zo samen jullie zielen voor altijd verstrengeld…

blikkend terug in verleden kijkend van hoog naar laag zoekend naar de plek waar ik afscheid nam zachtjes voeten losliet, met haren waaiend langs rietpluimen vanuit het licht ooit geboren de wegvormend naar gene zijde…

Hij is gezien bij Sleen en bij De Lutte De wolf lijkt nu de grens echt gepasseerd De ecoloog is zeer geïnteresseerd De boer is het hartgrondig eens met Rutte: Maak hem aan gene zijde maar van kant Dan doet hij hier geen kwaad in eigen land…

Als ik een rouwstoet zie denk ik: ~Ach dood, je wijlt in plaats van hier aan gene zijde, blij toevend in een hemelsblauwe weide en zit haast bij De Lieve Heer op schoot.~ Doch wat me minder lijkt, is wel ~Het Gaan~. Die fase moet je over kunnen slaan.…

De vlinders in ons leven die blijde fladderen zijn seinen van gene zijde om ons te danken voor alles wat we geven. Het is zoveel om hier te zijn beschreven Soms blijven dingen kleven of lijken met ons verweven En elke dag opnieuw een dag om jezelf toch te vergeven…

zonder een rimpeling te veroorzaken verzonken we stil tot op de bodem om midden een zee van herinneringen de stroom trachtten te doorbreken waarmee we naar het duister werden gedreven weg van diep water ons staande wisten te houden aan gene zijde…

de mens gaat over niets hooguit per ongeluk over alles aan deze of gene zijde van het heelal de taal met stomheid geslagen gekist abrupt bedolven verbrand en verlaten gaat over niets hooguit per ongeluk over alles als zij het afscheid vertraagt en ik je omarm om je los te kunnen laten…

Ik ga nu kijken wat ik door mag geven van gene zijde. O ik zie, ik zie reeds liefde komen, geld ook, wis en drie. Er wacht een glunderend toekomstig leven. U wordt van binnen blij door dit consult terwijl mijn geldbeurs lekker wordt gevuld.…

Dit is examen doen: duizend energieseconden lang uit evenwicht aan gene zijde de doodsrivier: een rij verlegen tafels zonder kandidaten En ik, vanuit doodleuk volwassen zijn schrijf hen vast in de lijnen van mijn hand, opdat wij samen zijn. Daarna kunnen de tafels aan de kant.…

Char is zo echt, dat zei iedere fan, Ze regelt contact met gene zijde, Waarmee ze menige mens verblijdde, Zembla’s kritiek zet het medium klem, Ratio werpt de illusie omver, Maar zien gelovers de vallende ster.…

Wolvega Noord, des morgens vroeg 2007 -2010 Ik heb de hel bezocht, Inclusief haar duivels Met ontstoken ogen Die mij spottend jouwden Om mijn zichtbaar onvermogen En die vertelden Dat zelfs de reis Naar gene zijde Ondanks mijn zondeval Ook voorwaar niet lukken zal…

Met al jouw bundels zijn we ingenomen Maar toch, sinds jij naar gene zijde ging Vindt jouw gepassioneerde lezerskring Dat jij wel eens met kersvers werk mag komen Dus Driek, hoog tijd om nu je zerk te lichten En doodgewoon weer door te gaan met dichten!…

Het woordje allochtoon stigmatiseert (Wat grens betreft kom je van gene zijde), Krampachtig wil men nu dat woord vermijden, Zodat men op een nieuwe term studeert. Angstvallig wordt dat woord voortaan vermeden, Maar je verloochent zo wel het verleden.…

Er is wel meer dat mettertijd verwaaide Maar draai ik 'm, loopt hij te allen tijde Weer even met me op aan gene zijde…

Nochtans ben ik reeds Aan gene zijde op zoek geweest Wakend voor het Beest Nimmer de Geest te moede Mocht Het Zwaard die drift verhoeden! Geen razernij weerhoudt ‘t Goede Maar jij en ik en ik en jij - de liefde hunkerend voorbij - Leggen bezwangerd af: De Monnikspij En luide weerklinkt: En gij dan… en gij?…

Wie weet mijn lief hoe ‘t eens zal zijn in het hiernamaals, of gene zijde ook genoemd; dat is en blijft voor ons slechts gissen. Zullen we daar ‘t aardse en elkaar ook blijven missen? Is er een paradijs dat in geschriften wordt benoemd, waar men voor eeuwig mag vertoeven zonder pijn?…

Gestuurd door de liefde van deze of gene zijde. Kleuriger dan een regenboog. Helderder dan zonnestralen. Zij zijn en blijven bij ons. In ons hart en onze ziel. Kijken mee in onze dromen. wijzen ons de weg. Die ook wij ooit moeten gaan. Als we afscheid nemen van ons aardse bestaan.…

Ik kan je zo niet aanzien omdat ik in de erfenis van mijn eigen sterven kijk beroer mijn pupillen niet deze overgave is duur genoeg Een pendule heb ik niet maar had ik hem ik sloeg hem stuk om de raderen van de tijd over je rotte lichaam uit te spreiden Stiekem toch in je ogen gekeken en aan gene zijde beland hoor ik je lachen en zingen…

“Je blijft ten allen tijde hier aan gene zijde ook al werk je bij het veer”.…

De ondergaande zon veegt schaduwen weg penseelt in roze draperieën een luchtig aquarel Traag baant zij haar weg langs aardse curve duister verslaapt zich in rood koperen gloed Aan gene zijde ontsluit zij vurig Morpheus’ armen doorbreekt met zilverwit de barricades van illusie…

en in de laatste avonden pleegt het oog zichzelf te verraden; Het zalven, loochenen en het plooien de wenselijkheden van de onafwendbare aftakeling de blik definitief naar de geboortegrond in gene zijde vertrokken en wij mild smalend het wrak te zien van de laatste uren de herinneringen slechts afgemeten aan de laatste exploten…

Je danste, weet je nog even de adder om je enkel omringd, de tanden diep gebeten jouw ogen zochten mij, vonden je ontspande en je ging Met mijn lied bezwoor ik leven en dood om jou opnieuw voorgoed te laten aan gene zijde zonder hoop Twee keer verliezen is te veel ik speel voor rotsen en wacht…

En dan als het zo ver is en je gaat naar gene zijde, krijg je in de hemel een knuffel van Onze Lieve Heer of van je liefste engel - telkens weer.…

Gewapend met een ganzenveer trek ik moedeloos ten strijde tegen de grote grizzlybeer die mij dreigt aan gene zijde opgeschrikt door mokerslagen op het verzengend offerblok klimt mijn pen in strakke stagen boven het kraaiennest in dok woorden klauwen uit mijn handen in gevecht met al mijn zonden voor verlies van ingewanden is mijn veer…

Muze is lijden, schaduw zien aan gene zijde, nooit ziet men het geheel. Ontdooide teksten, ontplooit zich in de breedte, oneindig even.…