Alle inzendingen over gerangschikt

Ik mag het gevelde bos niet raken zoals de dij van een vrouw, de draken daar zijn sober en zoals het lijkt voor eeuwig ontrouw even dacht ik nog dat er hoop zou gloren een vluchtig verlichtend moment dat de liefde opnieuw werd geboren en dat ik alsnog word bemind nu gloort er slechts nog herfst in de sintel van mijn kruis en worden herinneringen…

tot dan pluk ik de appels zoals mijn mand het toelaat in het woord dat geprezen de waarde vult met riet en aanverwante persoonlijkheden, steeds nog reist de zomer in het kader van herfst langs lijsten die zonder silhouet mij het toneel toelaten en ik het fruit markeer met jaartallen van al mijn late oogsten en dampt het woord tussen mijn…

De eoolse harp ruist in de nacht, Ruist op de toon der treurgezangen; Aandoenlijk als de weke klacht Van 't hartje, dat van liefde smacht, Of breekt van onvervuld verlangen. Die doorslaapt, waar die citer slaat, Sliep zeker in met zoete dromen; Die slaaploos aan het venster staat Wendt naar de kant het bleek gelaat, Vanwaar de galmen overkomen…

De grande dame onder de rivieren met armen donker als de rio grande vernoemd naar martiale vrouwenstammen een niet te temmen volk op edele dieren in duistere wouden van een mythisch verleden trokken vrouwelijke ruiters onversaagd ten strijde een reuzenslang meandert tot in de haarvaten van groene longen als grande…

Als stickers in een plakboek Kleven herinneringen Gerangschikt in mijn leven -sommige ontbreken- Ik weet de volgorde niet (zeker) Maar wel het heden en het verleden En als ik zoek, In het deemsterend licht Een schaduw in het duister En als ik vind, Het mijmeren begint-…

Velden zonder eind doch met kraters en vluchtende meeuwen ontnemen het zicht aan getemde vatbaarheden die eens gerangschikt mij de weg wezen tussen hoge struiken met spreekwoordelijke doornen nu snijd ik me aan filmloze stunts waar zwarte klavers de toekomst lijken te omheinen van een wedergeboorte in een schoot die ik zonder liefde mag…

In een nis staat een vaas er staan plastic bloemen in gerangschikt tussen bloeiend gras elke dag zet hij er nieuwe in op hetzelfde uur en toont zich aan mijn ogen voor de onbewogen muur het zijn niet de bloemen die in het uitgeholde staan niet de man die zich schuilhoudt in zijn afgewende blik het is de vaas die mij vasthoudt als…

zie je vingers letters typen die de stilte breken de afstand doen vergeten die ons scheidt waar gedachten zweven worden zinnen geschreven op een rechte lijn een bericht vol emoties gerangschikt met liefde jouw warmte voelt fijn ik lees je ogen hoor zacht je stem weet dat je bij mij bent…

zie je vingers letters typen die de stilte breken de afstand doen vergeten die ons scheidt waar gedachten zweven worden zinnen geschreven Die jouw gevoelens zijn een bericht vol emoties gerangschikt met liefde jouw warmte voelt fijn ik lees je ogen hoor zacht je stem weet dat je bij mij bent…

hier kom ik je tegen tussen letters en dichtersdromen een vlinder in de zomerstorm je draagt een mantel van liefde als een fladderlichte omslag gerangschikt in een aardse vorm ik zou met je op willen vliegen het draagvlak verdelen sierlijk, soepel, onkreukbaar zweven schrifttekens rusten op de wind dwarrelen naar de aarde daar raak…

Het huis is gepoetst gisteren nog De boekenruggen staan in ‘t gelid alfabetisch Stapeltjes kleding keurig gevouwen, op kleur gerangschikt gestreken waar nodig vullen de planken van de kledingkast De auto staat te blinken op de aangeveegde oprit ’t is af ’t is klaar ’t is wachten nu tot er iets gebeurt.…

Herhaal mijn gerangschikte zinnen Tot ik niets meer beteken En zonder een zin op je wacht.…

ik ben verblind door de glinstering van mijn glazen doolhof waar vroeger alles in sierlijk transparante vormen gerangschikt was spiegelen nu onzekerheid en vage angst mij overal tegemoet het spoor van scherven kan ik nog verbergen met onhandigheid maar de weg in het labyrint van inzicht ben ik al even kwijt heb de lichten getemperd…

profileer je niet wees slechts het begin en eind van eigen kunnen als je geaard bent door jouw vaste voeten zijn de roots van lang geleden als de rafels van vandaag er hangen druppels aan gevormd door vreugdekreten twinkelend gerangschikt tussen tranen, vol van pijn elke laag van dit bestaan draagt reeds de kracht van verdergaan…

(schrijverslusten buigen mooie letters slechts gerangschikt rond de vorm van geesteskinderen) in het nevelmeer van nu verandert niets er drijven woorden over, tot de oevers van vandaag overal krult leven rond de grip op alle dingen in veranderingen schuilt mijn glimlach warmer nu een bloem haar zachte blaadjes beurt de herfst verkleurt…

pepernoten strooien zichzelf, schoenen staan gerangschikt volgens leeftijd, keurig in de passen van vandaag -nog eventjes- dan kruipt genoegen op de bank warm verpakt in spitsvondigheid op rijm een herinnering klampt vast aan alle lieve woorden die zijn jaardag zingen geef ik mijn verrukking mee de gedachten bij mijn vader, die al…

een gedicht zijn slechts wat woorden op een rij gezet goed overwogen keurig gerangschikt of als wild bouquet herinneringen zijn slechts wat beelden flarden van geweest ze kunnen overdonderen maar ook verwonderen als een pakkend gedicht die je leest een wijze les een warm hart besef van tijd verzwijgen is niet nodig spreken…

ik ben een der spelers op het grote wereldtoneel kijk naar mijn buren ook zij spelen mee ieder draagt bloemen gerangschikt naar smaak we delen lachen en groeien in woordloze samenspraak het voelt als eigen in een decor zonder end we raken en begrijpen omdat ieder elkaar kent in een massa zonder geluid spreekt op het podium der stilte…

Wij deelden de dagen, jij en ik de nachten als één, als vaak na een paring Alle tijden zijn gerangschikt. De keus is de aangegeven tijd.…

de letters zijn zo gerangschikt dat zich woorden vormen   zich zinnen aandienen op vellen flets papier   een handgeschreven groet, kruisende, gebogen lijnen   mild, zoekend, vragend, trillend, doorleefd, troostend   gevouwen tot verbloemde handen, een stem op afstand   met het vullen van herinnering als schuiflade van tijdloos verzet…

Zijn leerlingen maken uitsluitend handen en leggen die in kasten, naar soort gerangschikt, en hijzelf kneedt de restlichamen van klei waar hij de voorbereide handen aan bevestigt. Hij buigt openingen uiteen en bevochtigt de klei met speeksel uit zijn mond, om tijd te winnen.…

gerangschikt volgens tellingen loopt een jaargang vol vertier licht en luchtig, in heuplange haren vergaarden wangen haar lachende jeugd en immer roze meisjesblos in doorzondagen vol sjeu fietste onze rugtas mee, geladen met de joligheid van mooie zomers op haar stalen ros hield ze het wel uit hij steigerde niet maar liet zijn trappers…

vandaag heel even zon in afscheid van de winter, licht en warm op luwe plekken waar ik even leven kon zojuist heel even zacht gestreeld rond wat viooltjes, paars gerangschikt in een oude pot voorjaar in mijn buitenwacht even glanst wat zichtbaar goud rond korte ademstoten roerloos klampt mijn hart zich vast zodra ik oud en oeverloos…

ach zitten we niet allen in de grote ballon met heelal als naam en als die wordt doorgeprikt zal alles erin vergaan en wordt er niets meer naar belangrijkheid gerangschikt in alles zitten verschillen in kunnen en in willen maar alles heeft z’n belang die vogel die vlinder die bij dat bloemetje en ook jij in alles zit verbindende samenhang…

vreemd blijft het om het bed te zien kussens liggen stil, haast gerangschikt als museumstukken in een eigenaardig, oud licht het wordt koud, killer dan buiten ook dit schrijven kost meer tijd zoals de weg langs muren en loze lakens het doet pijn wanneer jij beweegt in een veranderde blik en ik vecht voor eigen recht de hemel leeft met…

Gerangschikt kan de taal in klanken kleuren als ieder woord iets persoonlijk eigens in zijn kern beweert.…

Tijdschokken van voorbijgaande aard, stuwen beken bloed door de beddingen, slagaders in hun strijd, we plaatsen merktekens die zullen eroderen door de jaren om die om te zetten in woestijnen van zand, gerangschikt in de archieven van het hart, mijlpalen hebben woorden nodig, hoe vaak zeer ontluisterend om de ontstane leegte in te vullen…

dichter is een halve helderziende Daarom noemt men gedichten POE-ZIE Hij maakt contact met ongeziene vrienden Door middel van symbool-telepathie Zij zitten of zij lopen, de Poëten, Met hun kristallen bol of telescoop Te zoeken naar signalen van planeten -of dichter bij- van menselijkheid en hoop Hun hersen-schijf bevat vergeten woorden Gerangschikt…

Ik haat je, Van Dale (van a tot z) Betweterige kribbenbijter Egoïstische letterzetter Gerangschikte woordenschijter Jij durft “democratie” te verklaren Jouw regime is dictatoriaal Je hebt voorkeuren en steeds bezwaren Jij meedogenloos woordentribunaal Ik zoek je, Van Dale (van a tot z) Gepaternosterde dwingeland Vermaledijde taalpuritein…

Anna droomt zich graag kast een groot buffet, met glaswerk bovenaan ze zet er borden in en laat ze staan gerangschikt volgens maat en kleur -en schalen, nauwgezet van klein naar groot opdat ze ziet welke ze vullen wil, met gaven die de dag haar bood des avonds, op een bord, een schaal of koppen van de ruitjesplank, oorloos naast een klein…