Alle inzendingen over gesnik

Uit het niets huilde ik uit het niets herinnerde ik mij die blik het is over zei hij daarmee die blik, zo weltevree dat herinnerde ik mij, die blik, gevolgd door nog meer gesnik…

Bij haar dodenmis geen gezang maar pure stilte zo was zij eenmaal over was het ook echt voorbij daar hoorden geen liederen of woorden bij misschien alleen een zacht gezoem door lippen stijf dicht op elkaar en tranen zonder gesnik.…

eenzaam en gelaten verdwaasd zijn blik door iedereen verlaten een zacht gesnik hoopvol voor een dag geen verlangen naar morgen wat rest van zijn leven een moment zonder zorgen dan stopt het huilen ogen lichten op zijn hart zwijgt voor even eenzaam was zijn leven…

ze vraagt hem wie hij is en hij hij noemt zijn naam, een stad, een baan het weerzien met zijn zoekgeraakte beer dag één op school, zijn eerste zoen oma's lach, de cowboys in zijn kamer groene zee met moeder, vader, broer zijn mooiste goal, gesnik in ochtendmist de blik van hem die weet wat oorlog is zijn droom om ooit, om ooit een keer…

wordt gesnoerd vrijheid een menswaardig bestaan een zoeken naar bevreesd, gebonden beroving schrijnende angsten een mild vorderen vrijheid een opperste strijd morele verantwoordelijkheid een individu beroving beklemmende stilte onvertogen woorden broos en breekbaar vrijheid een roerloos zoeken een mens die sterft een stil gesnik…

Net geen stilte Zacht gesnik Op de achtergrond Van mijn huilen Net geen traan meer Want ik ben zo op Zo op van dit Dit alles Net geen kus Alleen op het voorhoofd Omdat de twijfel Zo groot was Net geen knuffel Omdat het allemaal Mijn eigen schuld Zou moeten zijn Net geen honger Beelden maken Me zo verliefd En daarom zo misselijk…

M'n ogen, jouw blik, m'n tranen, jouw gesnik. M'n emotie, jouw gevoel, m'n bestemming, jouw doel.…

Een plek waar je alle gevoel van tijd verliest, waar er een blijvende, indrukwekkende stilte heerst een plek waar je een gevoel van leegte ervaart, waar hete tranen je de adem afsnijden een plek waar het in je binnenste woelt, waar je gedachten kunnen vluchten in een beven bang een plek waar een dof gesnik een rustplaats vindt…

Ik demp mijn gesnik in het wit van jouw geluk en tel de gaten in het kant die ik met mijn nagels heb getrokken wanneer jij mijn pijn voelde en je woorden mij streelden op je veld van eer En de nachten dat jij smetteloos de onreine pijnen uit mij sprak en ik als kind mij uitte terwijl jouw liefde mij beduidde dat ons de eeuwigheid is gegeven…

Geluiden zijn er, maar niet echt storend, echter, vlok na vlok dreunt neer en overstemd mijn gesnik … Waarom.. waarom ben je niet hier…. Tranenvries op mijn wang… knispert Ik blijf hier zitten tot je langzaam ontstaat, ontstaat uit de vlokken die vallen en nu nog mijn weemoed versterken.…

toen stenen en glas door de straten vlogen toen monden schreeuwden door de koude muren heen toen tollende lijven met groot lawaai de stad in stormden en alles tot puin was gewalst toen het licht begon te worden en een vreemde stilte binnensloop en jij je in gesnik verloor en duiven onverstoord koerden en je rondkeek naar wat over was en…

gebrul, gesnik achter mijn ezel steunend, kreunend mijn pardon, dat ik een flinke kou te pakken heb, ah-fijn….…

En toen zijn eerste vrees vervluchtigd was, Zijn lippen teer haar zoele naaktheid kusten, Lachte zij stil, of zij iets wonders las; Tot eindelijk, een huivrend oogenblik, Zijn arm haar bevend aan zijn hart deed rusten En haar ontroering brak in zacht gesnik.…

Ben ik het dan niet die boven je woedend gehuil het zachte gesnik hoor om mensen die stikken in hun zelfgemaakte oorlogskuil En als ik, woedend om zoveel wanbegrip mijn tranen laat lopen en dingen verniel Ben jij het dan niet die mij tot kalmeren dwingt met dat ene zinnetje: Je bent toch mijn kind?…

Maar al 't geklaag en dof gesnik, zelfs onder 't troostend koffiedrinken, het kon uw stem niet op doen klinken, noch licht ontsteken in uw blik. Gij zult wel nimmermeer ontwaken, want gij bleef roerloos toen de trap zo kraakte bij de stille stap des mans, die kwam om toe te maken.…

tegenop maar het moet, ik moet huilen En met moeite zet ik de orgelimprovisaties aan op www.Youtube.nl De bijbelbelt-orgels vliegen aan m'n vingers glijden glibberig direct van het toetsenbord af en deppen de eerste volschieters En dan met het stijgen van de melodie in forte snelheid en dynamiek komt het gegil, gejank, geschreeuw, gesnik…

Het zal je als gezin maar overkomen zo’n drama, een jonge vrouw, moeder, minnares krijgt de diagnose borstkanker te horen zeg niet , het is maar een film want vanaf de allereerst seconde boeide het mij en alle toeschouwers “er komt een vrouw bij de dokter” met opwellende tranen natte zakdoekjes ik hoorde rondom me gesnik emoties denderden…

Psalmen en gesnik. Er is een pak voor ieder leven. Plunje. Boel. Paradekleed. Ieder is gelijk de ander andersom in hem gekleed. Rokend. Leppend of onthoudend. De mens is zijn bef, zijn lus, zijn trens, zijn pat. Zijn gedoe. Gekoord. Gesmokt. Knievrij! voor het ontlopen. Kijk het schepsel scheppen.…

- Maar eindlijk 't brullen moe slaat hij aan 't wenen En breekt zijn angst in kinderlijk gesnik.…

Zijn eigen gesnik hoort hij niet, maar er is iemand die het hoort en hem ziet. Van helemaal boven tot bijna aan de grond buigt hij naar beneden, onze grote meneer en vraagt heel zacht: “Kleine man, waar doet het zeer?”…

Tussen jou en de buitenwereld zit een altijd gesloten raam Wat had het tussen jou en mij toch mooi kunnen zijn Want samen leken we de perfecte wijn Jouw problemen torpedeerden al mijn gevoel Tenslotte gedroeg ik me meer en meer koel Mij restte niets anders dan het beschermen van mijn eigen ik Dat doet verschrikkelijk veel pijn, kost heel wat gesnik…