Alle inzendingen over gewijd

ik doe dit op gezag van Notre Dame de Paris beweert zij en ontbloot haar beide borsten tepelhof wordt hostieschotel wijn verandert zij in water ik zwem naar haar toe zij vangt mij in het eenmazig net en ik wentel mij in de gewijde maalstroom van haar maanloze meer en wanneer wij aanspoelen in de kleine kamer van het Bel-Air bidt…

vanachter 't venster kijk ik in de nachtelijke straten met 't denken aan grootmama gewijd wiens verhalen van een avondklok hongersnood en sterren dragen in deze tijd als een schaduw naast mij glijdt hemelwijd met al ons denken aan de virusdood gewijd…

Dán is de tijd, aan Gods ééuwigheid gewijd.…

In zeven vlechten toegewijd aan God sloeg ik die mij knechtten donder op verrot Om me de les te lezen bond je mij aan m'n bed met zeven verse pezen 'k heb het je belet Je kwam met zeven touwen nooit gebruikt soepel als vrouwen m'n kracht werd niet gefnuikt Je vlocht mijn haren in de schering van 't getouw kon ze toch bewaren…

verkoelend hangt witte stilte in de alkoof doorschoten met pril groen rust het na een verfrissend bad zonder tocht en kalkvlekken een schitterende oase door ieder gedragen uit eerbied voor het leven dat zo ontzettend veel heeft te geven…

weinig wegen woorden in beladen stilte ontdaan van bombast en uiterlijk vertoon alleen in gewijde ruimte hangt nog hun mystieke droom fragmenten lossen op zonder oorzakelijk verband verbondenheid bestaat alleen in zielenpijn en spijt waar zelden woorden zijn geweest is de beerput nooit geleegd…

Ik ben een meer Een rimpelloos water Waarop blanke lelies tronen Het ruisend riet Laat zich niet storen En neuriet zacht haar lied Een zonnestraal Breekt door mijn water En golvend groeit Haar warmte voort Geen zuchtje wind geen vogel zal deze droom verstoren Want God heeft er met Zijn handen de stilte uitverkoren…

ik zag in kleuren al het verhaal van de stukjes puzzel op het grote bord heb ze bij elkaar gelegd met de rechte delen apart voor de lijn rond het hart in gewijde stilte zocht ik de realiteit van het vlak waarbij alleen de vorm volmaakt past zonder woorden groeide het verhaal onder mijn handen een vergezicht met boten en…

Ik kijk naar hem in zijn slaap is dit de ongezien aan Bachus gewijde priester alle offers reeds geplengd kind nog bijna donkre wimpers op rode wangen krullend haar op `t voorhoofd en naast zijn oren de kunstig geknipte lijn van zijn kapsel Prins op het blauwe paard van wilde en verwarde dromen boven alles wereldveroveraar…

nog donkert niet de lucht de ondergaande zon schijnt alle schaapjes rood intense drukte van de dag neemt langzaam af de stille schemering draagt sporen nacht gewijde tijd in terugblik naar het volle licht een mijmering over de dagelijkse plicht in ontspanning rust de avond vol vermaak die in voldane moeheid wordt genoten…

een ode aan Jos Zuijderwijk Wie schrijft die blijft schreef je voor mij blijft je stem vooral zoals die klonk onlangs nog op het Open Podium ik zie ik hoor je nog Jos zoals je zong uit volle borst over tous les garçons et les filles van Françoise Hardy je stond daar so a life and kicking maar toch het lot ging anders beschikken ik…

Hemelse nachten waarin jouw sterretje schijnt blijf daar maar wachten in je glans die nooit verdwijnt kind van ons - aan God gewijd!…

Ook dit jaar heeft ons aller Beatrix Met Kerstmis weer haar kerstboodschap gedaan Al had ik daar dan zelf geen boodschap aan, Want over de recessie zei ze niks. Ik zat vergeefs te wachten tot ze zei: “Weest niet bevreesd, de crisis is voorbij.”…

Zij is het onverzettelijke baken Van cabaret zoals het is bedoeld: Ambachtelijk, gedegen, diep doorvoeld... Kortom: al wat in onbruik dreigt te raken Dus zeer terecht was gisteren die ode In deze quasi-kleinkunstperiode…

Hier sluit ik dit hoofdstuk af een deel van mijn leven heb ik eraan gewijd dat wordt nu verleden tijd het is als de laatste dans op het feest nog één wals dan is het genoeg geweest.…

rond het klooster in gewijde stilte schuilt het land in nevel en mist lijkt de tijd met rust gelaten ontwaakt de dag in zuiver licht…

onderweg naar het bovenzinnelijke over gewijde grond en oude ethiek het gegeven relativeren beproevingen doorstaan verlichting in een trance door ontleende krachten op het pad van de sjamaan…

Maar net zo vals als managersjargon: Gedichtjes die gewijd zijn aan Canon.…

je vindt geen draaiorgel in gewijde kloostergangen daarvoor moet je beter naar de walletjes gaan.…

Mijn leven is aan jou gewijd. Mijn liefde voor jou kent geen tijd, zij overstijgt de eeuwigheid.…

slechts een uil nestelt hier nog binnen gewijde muren ruist in de geur van gedoofde kaarsen nog een vrome psalm schuilt de toren tussen stokoude bomen in lome vergetelheid…

Een column over internetreacties Die tot een reeks onlinereacties leidt Waaraan een webuitzending wordt gewijd Brengt uiteraard nog meer reactie-acties Tenslotte daaromtrent nog dit gedicht (Tenzij u hierop reageert wellicht)…

feest in de kleine kerk want jij zweeft binnen aan de hand van je vader mooi als een geurige bloem bepareld in de ochtendzon straal je in gewijde schemer waardig in statige eenvoud…

Zij zei: 'houvast heb ik aan mijn geloof' ontstak bij schemer gewijde kaarsen Hij zei: 'voorwaar het is geen apekool dat ik beloof,het is het paradijs' Ik zei: 'je brengt me nu toch van de wijs,is aarde - nu niet ons paradijs de inlossing van beloften?'…

Een steen aan de liefde gewijd wint tegen verweer, tegen de tijd? Een steen als een symbool voor een legende, een verloren droom na jaren stond ik er weer voor en zag er gans mijn verleden door. Een liefde onvoltooid als kiemend zaad dat niet werd gestrooid zo stierf de kiem die tot de dood gedoemd.…

je raakt me streelt me ontroert me verleidt me herinnert me grijpt me verbindt me verblijdt me verliefd me ontgoochelt me beïnvloed me bevrijdt me besmet me ontspant me treft me benijdt me pleziert me bemint me kust me gewijd me…

langzaam zonder licht van de zon zonder de maan verdwijnt de tijd gewijd aan anderen open zijn mijn ogen als ik zie hoe ik jou verlies sluit mijn ogen in spijt omdat je ogen mij mijn ogen de tijd het licht vermijden…

Begraaf me dus niet in gewijde grond, Maar leg me maar voordelig naast mijn hond.…

een open einde in stille ontroering en gewijde stilte nemen wij afscheid voor het ontwaken is er een zachte en zoete rust het laatste zingen is een poort die langzaam dichtgaat in de doodse stilte is het nieuwe leven…

Een uitje, voor de laatste keer met mij Gezellig naar een beurs gewijd aan scheiden Dan klinkt, met zo'n belofte in 't verschiet De meubelboulevard zo slecht nog niet…