Alle inzendingen over gist muzikaal gebaar

In mijn geest gist het muzikaal gebaar. In mijn handelen vergist zich het hoofd. In mijn melodie verstrooien zich de akkoorden; door jou aan mij beloofd. Voor jou zing ik een lied, wanneer je bang bent voor de morgen. Jouw gevoel zich een weg zoekt voor de zorgen; dan wil ik muziek klinken in een lied.…

In mijn geest gist het muzikaal gebaar. In mijn handelen vergist zich het hoofd. In mijn melodie verstrooien zich de akkoorden; door jou aan mij beloofd. Voor jou zing ik een lied, wanneer je bang bent voor de morgen; jouw gevoel zich een weg zoekt voor de zorgen, dan wil ik muziek klinken in een lied.…

Er is net tijd genoeg om deze dag een uur te doen lijken en om mij (als dat mag) een eeuwigheid te laten kijken. Het hoeft niet allemaal per se te veranderen. Laat het soms rusten als de taal van harmonisch gevoel. Die kan meanderen ook nu nog, langs elke twijg en braam op zoek naar een verloren vader of een onbekende luisteraar, in dit…

witbleek terug getrokken gistend wachten tot de tijd rijpt…

Weckpot Wangen vacuüm vol woorden Aan tafel hun gelach steeds meer zuurstof weggezogen Ooit zo vers, zo vochtig, ja sappig zelfs Zinnen met krakende randen Kijk nu, daar achterin de kelderkast Een weeïge gedachtensoep vergeten door moeder Nee dan de wijn Gist, gist, gist... Tot het glas breekt, En hoe!…

Een uiting van het handelen dat een boodschap in gebaren verzendt. De handen zijn voor de ogen hetgeen de oren zijn voor het woord. Een samenzijn in harmonie; een zintuiglijk akkoord. Gebaren en woorden een samenspel van taal. Een harmonieuze opmaat, zo geluidloos muzikaal.…

De eenzaamheid staat in zijn ogen te lezen als hij ziet dat ik hem betrap, sluit hij zijn ogen. Ik sluit niet die van mij, zet me naast hem en zeg: vindt je het erg als ik je gezelschap kom houden? Alleen is maar alleen. Zijn gezicht licht op, alsof ineens de zon doorbreekt een klein lachje rimpelt zich om zijn mond. Zijn…

je gistte borrelde bruiste en siste verkleurde werd warmer en geurde verdampte sloeg neer dat deed zeer een koude ruit vroor parels zonder huid tekende gevoelens van binnenuit ik blaas je transparant ontdooi je met mijn hand tot je weer gist borrelt bruist en sist…

De Meester, in zijn Wijsheid, gist. De Leerling, in zijn Waan, beslist. ----------------------------------- uit: Puntdichten (1824)…

'k zat gist'ren te dichten als op elke andere dag maar gist'ren was 't anders ik rijmde op jouw lach Geen gedachten in woorden geen woorden op papier maar dromen van je ogen glinst'rend van plezier Toen schreef ik dus mijn dromen gevangen uit de lucht maar net voordat 'k ze opschreef zijn ze dus gevlucht…

Zou ik jou ooit nog eens kunnen beminnen zoals ik jou gist'ren beminnen kon, zou ik beginnen waar'k gist'ren begon, mijn buik zou met vlindergefeest beginnen.…

Hoor het gisten van de zwellende vrucht. Het bloed popelt ook in mijn buik Maar een geluk vind ik daar waar mijn oor ligt, geplet tegen een naakte navel. Jij gloeit van trots.…

De dag stond stralende, gesponnen klank, De hemel lag, schedel van God, vol wonderen, De zee zette zich om, en goot zich uit, En joeg zich op, en stond, en bolderde. Het was al vreugd', een mild geraas ging uit Van golven, die de castagnetten sloegen, Van wolken, die het zijd gewaad verschoven, Van onzichtbare strijkers door het Ruim. De…

Vingervlug demonstreer ik een geuite levensdans Vol met bewegingen van het muzikale ritme Vloeit daar een golf van geluiden over met een Echo van zingende mensen en een lange wave.…

Geroepen uit de aarde staan wij verbaasd: geen hond, geen horde, niemand. Opzien is ons bespaard. Wind schuurt optimisme, de verten hemelen op, bomen wegen aanwezigheid. Daar komt een man aan lopen. Ontgaande, scherpe blik. Kijk, hij houdt een hand voor ogen: tuurt hij naar zijn werk? Wind schuurt optimisme, de verten hemelen op,…

Wil de mens nog wel eens verwennen, die zijn oren opricht naar een muzikaal vogellegioen.…

Ik stik in elk woord, in elk gebaar, verloren in het diepste van elkaar. Het ochtendlicht weerkaatst tegen onze zinnen aan. Onverwachts worden armen om me heen geslaan.…

In de wereld waarin wij leven met vaak slechts oog voor 't eigen streven Dit moment van herbeleven: Na een tijd van zwijgzaamheid raakt in een gebaar van tederheid jouw hand, zo zacht en stil, plots na al die jaren opnieuw mijn schouder aan.…

Een zachte blik, Een blij gelaat. Een vriendelijk woord, Een goede daad. Al lijkt het weinig wat je schenkt, Je geeft soms veel meer dan je denkt.…

Natuurlijk ga ik terug en met veel plezier Een klein gebaar zet harten op een kier. Het afscheid, bedankjes; dit is toch maar heel gewoon Mensen zijn er voor elkaar en dat is nu net zo schoon. Ik ben degene die mag bedanken, Mijn hart is duizend maal groter geworden.…

de lange stoet rijdt toeterend voorbij waar wij opzij zwaaiende deelnemers machtig verrast zijn over het tetterend gelijk de kinderen wuiven terug een mooie rondreis mijn dubbele gedachten over eendracht en massaliteit laten de weggedrukte tranen toe mijzelf ten spijt…

Een gebaar, zomaar een compliment een groet of een aardig woord het voelt als een zachte penseelstreek op het doek van het gemoed dat kleur geeft aan je "zijn".…

Toch nog onverwacht die bemoedigende steun voor de kabouter…

Met muzikale medestanders in vrolijkheid en spontaniteit. In toonsoort en timbre naar een eenheid toe geleid.…

een streling voor het oog en oor de muzikale klanken van Kyteman “Sorry” klinken door de kamer en het is puur genieten op de schoorsteen het potje goud gevonden aan het eind van de regenboog gevuld met geluk en goede wensen de fluistering van liefde dromerig en toch muzikaal gebracht…

een streling voor het oog en oor de muzikale klanken van Kyteman “Sorry” klinken door de kamer en het is puur genieten op de schoorsteen het potje goud gevonden aan het eind van de regenboog gevuld met geluk en goede wensen de fluistering van liefde dromerig en toch muzikaal gebracht…

de liefde zingt in muzikale tonen de taal van het hart…

't Is lente, alle dakbedekkers fluiten de Catshuisbazen willen het niet horen De luistergave is allang verloren De daken lekken, niets lekt er naar buiten De sfeer is snijdbaar, de keel is schorend hees en elk denkt: ‘Snij, maar nooit in eigen vlees’…

Maar toch dat muzikale gebaar van die man met die gitaar spreekt zo nadrukkelijk van een liefde voor elkaar. Hoewel verlegen en soms belegen, maar nooit te laat voor het kattenkwaad gaat dat zingen daar beneden naar boven toe beleden vaak beter dan het spreken van 'we houden van elkaar'.…

Een muzikale vriendin is als een -Prachtige ETUDE... Zij blijft steeds in je geheugen hangen...…