Alle inzendingen over gladiolen

Hoog zwanger van bloei gladiolen in een vaas lofzang op leven…

nog trekken bollen als knollen aan ons voorbij fleurende gladiolen buigen, beuren op…

Tuig van de richel worden ze genoemd, Rapalje of geteisem, halve zolen, Mark Rutte scheldt ze uit voor gladiolen, Een bloemennaam die wel de ernst verbloemt. Wie bovenstaande regels leest beseft Dat schelden zich somtijds tot kunst verheft.…

mijn beste beentjes zet ik voor bij vierdaagse wandeltoer zwetend zwoeg ik kilometers over zeven heuvelen dieptriest word ik bij het zien van het gladiolenlegioen ik haat die plastic bloemen bekeer mij tot de virtuelen van huis uit ben ik strompelpoot loop wél voor echte rozen…

Jouw geest laat een stille echo klinken in de bloeiende zomerse tuin ik heb me in de gladiolen verdiept om de bloemen op jouw graf te leggen. Ze zijn mooi nu, in hun zomerse schoonheid. Als jij vanaf jouw verre ster toekijkt weet ik dat je zult glimlachen. Om zoveel toewijding en liefde.…

zijn dichtersziel draagt verte - ogen om traag langs de vloedlijn te lopen diepte van’ t leven is hem gegeven al heeft hij het liefst gladiolen…

mocht je denken mijn gedachten zijn slechts gericht de ander te krenken neen, ik getuig; niet elke waarheid hoeft men te gedenken niets van zulk een zwaar gewicht heb ik mijzelf toegedicht gering zijn mijn daden doch ga voor zuivere ideeën op zonneschijn gericht schenk u mijn rode gladiolen, de liefste feeën ja, zomaar mijn idolen…

En de altijddurende liefde en de gladiolen.…

Om hier te liggen is bepaald geen straf Zowel de dood als ook de gladiolen…

De intocht wordt vandaag helaas gemist; de gladiolen liggen op de kist.…

men is druk met doodgaan bemerkte ik vanmorgen in de wacht hing hij in de wacht hing zij na het drukken op 't menu het is de dood of de gladiolen of 'n boterham op mijn bord dan lijkt de keuze snel gemaakt…

De zusjes hebben menig hart gestolen en zelf ben ik tot tranen toe geroerd Hoe gaarne had ik met hen rond getoerd bedolven onder bosjes gladiolen M’n hele leven ben ik al een fan van Emily, Charlotte en van Anne…

Niet de dood of de gladiolen, maar een plek in een bed tussen de violen, in een kleurschakering van een schoonheid onovertroffen in het natuurlijk zijn. Geen pijn te voelen door die symbiose van die zelfgekozen rustplaats die mijn wangen doet blozen; van een groot geluk tussen die kleurenwonderen zo klein.…

Al sjokkend telt men moeizaam af tot vier Met open blaren op de zere hakken zit men gênant achter de heg te kakken Maar met z’n allen heeft men veel plezier Zie ze daar lopen op hun halve zolen Het zijn net “achterlijke gladiolen”…

de zon op je gezicht liegt een gezonde kleur het buisje in je neus ademt de leugen mee een scherm volgt impulsief jouw journaal en terwijl jij je vasthoudt aan draden van zijde geven wij steeds weer de gladiolen water…

Geen gladiolen op de laatste dag: Maar toch een bosje bloemen - op m’n graf. ------------------------------------------------ …bij de Vierdaagse zijn twee doden gevallen. Enkele deelnemers begrijpen niet waarom het evenement is afgelast……

gelaakt als een oor en ooggetuige al vluchtend gelijk met de dood maar onafgemaakt noem me niet meer als laatste te lispelen in mijn oor of gelijk aan het afgelegen naspoor van verdoolde kruimels van een verlaten komt geen vraag slechts het aanzien in stil besef doet wreder aan dan dat waar niet het juiste hart ligt en gladiolen…

Twee acht… lijkende rode gladiolen het was zo gebeurd. Gelijnd met balpen, overtrokken. Een kaarsschuine vlam werd er ook bij betrokken. Dichten ogen en een zachte rode glimlach, Gedachten brachten.... Als ik haar vandaag zag. Mijn werk liep gestaag, nog een slak Die nog ontbrak. Een foto snel, Een sprint, Ik kom wel...…

vingertjes volgden de lijn in het eindeloos cirkel zijn rolde traag in heen en weer bewegen de glimlach steeds verbaasd de trap kwam later toen schieten cultiveerde tot het schot in het spel met de ander ontdekten wij de tegenstander samen spelen was meer delen maar toen de centen kwamen gingen wij er hard tegen aan dood of de gladiolen…

De avond verzwijgt het dansen verlangend naar troost en zotte echo van jouw lach daar in het land van de brief waaruit je iedere avond voorleest schilder je maanlicht en nachtgeboomte onder het plafond van het hemelbalkon hark je de onrust als slappe gladiolen tot over de rand van een afgrond, zo schoon en je betaalt soms tol aan geestverwanten…

Ik zie het bord Loenen en ik zie een schaatsende Aart Schenk opeens naar de finish rennen, terwijl hij onder gladiolen wordt bedolven, bijt ik in het stof en begint een moeder met afkolven om mij een levenselixer te schenken, naakte vrouwen creëren een lusthof, terwijl het kuuroord begint te wenken.…

blauwe vogels op het dak zij waren de idolen van onze zomer lang die wij versleten in gemak Ik bracht je eersteklas bonbons en bosjes capriolen en van de bakker om de hoek ons zonnebloemgebak Zo gingen wij de zomer rond op zonverliefde zolen en niemand die ons miste of de liefde onderbrak Ik kuste zacht je huid die ik bestreek met gladiolen…

Tussen de gladiolen weet ik de plek waar zij toen stond: zij wierp mij de abrikoos toe - toen.…

soms voel je zover weg als ik je bij me draag de woorden die ik zeg blijken dan zo vaag hoe kan geluk groeien als pijn zo overheerst wanneer kunnen rode gladiolen bloeien als angst jou beheerst aanvaarden wie je bent is jezelf kennen vertrouwen op het goede is je echtheid erkennen laat maar gebeuren wat hoort de Geest doet…

Zij gaf hem taartjes, zoete taartjes maanzaadkoeken en sigaartjes koffiekaatjes en likeurtjes Jonge klare, sterke drank en Irish coffee om te zoenen echt teveel om op te noemen want zij kreeg van hem steeds bloemen die zij aannam met veel dank Hij gaf haar rozen, wilde rozen fuchsia's en gladiolen sanseveria's, cyclamen gentianen, druivenrank…

een brunette met ‘n euvel lag haar venusheuvel stiekem bij de Sint Jansbeek te bruinen tussen de gladiolen vóór de haagbeuk-haag van de Begijnenmolen in stadspark Sonsbeek op het heetste uur vandaag ze hoorde in de verte donderen uit richting Velp ze zei ‘help als het weer daar gaat donderen moet ik mijn heuvel als de weerlicht…

van de schakelaar en werk de lijst steeds meer af eer ik de naam van het kind noem mijn aarde krimpt alsof mijn glazen beslagen raken het gevoel onderscheidt zich niet meer van de smaak van wortelen slechts een verschil in lengte neem ik waar zo wacht ik op dat wat komt of zo gezegd wegblijft * geuren gladiolen…

Ik voel de lust te reizen, te verhuizen, of schepen fluiten die vertrekken gaan, als in het najaar, in de koffiehuizen, weer gladiolen op de tafels staan. Ik weet: nu zijn de velden zonder koren, van dag tot dag wordt dieper groen de wei en scheert de zwaluw sneller rond de toren, de gentiaan bloeit in't moeras der hei.…

Een iets bescheidener persiflage op maartse Küren en het hedenochtend over onze vredelievende hoofden neergedaald zesregelig kwikzilverig razend snelsonnet van de hand van onze zondagswoordenaar, maestro Jan Bontje ZOMERTIJD Het lijkt al mei en toch is het pas maart Al kruipen IJsheiligen uit hun holen Voor krokussen de dood of gladiolen…

Een evenement waarop je kikt Het grootste wandelevenement ter wereld in ons kleine land Met zo veel toeschouwers aan de kant De Waalbrug, Elst en Lent Dat kleine meisje en die grote vent Het bier is niet aan te slepen Een rugzak vol met mueslirepen Gezelligheid op de camping en in die B&B De fouragegroep fietst weer mee Bij de finish gladiolen…