Alle inzendingen over glimmen

beklom de steile trap naar boven om in zichzelf te geloven en bezag de wereld in vol ornaat, de goedheid maar ook de kattenkwaad, hij zag een vrouw in het glanzende brokaat, verlicht boegbeeld op de hoek van de straat hij glom van kop tot staart en besloot dat hij daarmee z’n leven delen zou en noemde zichzelf een glimworm, het glimmen…

Kaarsvissen glimmen in de maan, en in het licht – waarmee ze branden.…

je ogen glimmen als rood gloeiende kooltjes lichtjes in de nacht…

Tulpen glimmen zacht, hangen zwaar, maar blijven sterk in de Aprilsneeuw.…

Het zijn gitzwarte ze glimmen ze glanzen ze dralen zo uit de hoogte zo van wat wil je ze grazen ze talmen het eerst ze buigen ze neigen ze rekken ze strekken zo nobel als steeds…

je was mijn clown deed mijn ogen glimmen gaf mijn leven zin nu verf je nog steeds je gezicht maar kleurloos van mij mag je afschminken want ik zie de lol er niet meer van in…

ogen glimmen huid smaakt lippen handen wrijven kippenvel we dalen en klimmen slokken en nippen ja, we lusten wel…

probeer als je kunt je lach te laten glimmen verdrijf daarmee rondom voor jezelf en die ander de donkere schimmen geef de zon in je leven de ruimte om zoveel mogelijk schijnen en overdonder hiermee de negativiteit zodat die z’n biezen pakt en weet ik kan beter maar verdwijnen ga glimmen en ook al is het einde minder mooi probeer toch…

toen alles beter was toen was ik er nog niet de Grote Buitensluiter en straks, als alles beter is dan ben ik alweer weg wat rest mij nog dan glimmen om het feit dat bont het wint van wit de handwas is helemaal een lachertje – ik geef het maar een draai…

daar gaat hij weer, met aktentas en op zijn arm een regenjas hij zwaait afwezig naar een raam waarachter stille schimmen nauw zichtbaar door het glazen glimmen samen zijn met slechts zijn naam.…

grote koppen glimmen lachend naar de kleine burger hun slogans zijn mislukt nauwelijks kijkt de kleine burger naar hun koppen en gaat elke dag een beetje meer gebukt…

een haiku is een hengelaar die hengelt naar een lieve glimlach ~~~~ Hollandse nieuwe : die eerste verse haiku glimmend van de lach ~~~~ vet van de glimlach presenteert hij zijn haiku de letters glimmen…

Als een regendruppel, glanzend, doe jij me glimmen. Als de horizon, eindeloos, ben jij het einde...…

in een kunstcafe hoorde ik haar lach mij uitzwaaien ik kuste die lach onmiddelijk glimlachend en wel die lach, volgens mij sloeg het vanuit haarzelf nadat ik over de drempel was gestapt om in eeuwigheid te kunnen glimmen…

Terwijl ik af en toe mijn euro's streel, Onwennig, maar met groeiende gehechtheid, Behoud ik toch mij twijfel aan hun echtheid: Die nieuwe munten glimmen mij te veel. En ook zijn ze heel slecht voor mijn gebit: Ik denk steeds dat er chocola in zit.…

De Pubquiz die gehouden werd in Glimmen Bleek zaterdag een uiterst leerzaam spel. Een heleboel wist ik meer niet dan wel, En nou zit ik hier dubbelop te simmen. Klaarblijkelijk verlies ik naast mijn haren Ook kennis met het klimmen van de jaren.…

als je veel verdriet in je draagt en er is niemand die er eens naar vraagt als je hart eenvoudig tranen laat en er is niemand die daar voor openstaat als je glimlach niet meer glimmen wilt en er is niemand die de tijd met jou stilt kom dan maar even in mijn armen ik zal je troosten en liefdevol verwarmen…

bloemen die volop gaan bloeien de koeien en het jongvee die dartelen in de wei bomen die al bloesem bloeiend ontwaken uit hun dromen het ongeschoren gras toont nog even z’n bloementapijt het licht dat steeds meer tijd weet te winnen de vogel die z’n kroost de toekomst in begeleidt en de vele mensen die spontaan lijken te glimmen…

Bleke najaarszon: muggen dansen fier, ijskoud, glimmen als elfen. In de grijze lucht kringelt een buizerd traag rond, duikt weg _ voor kraaien. Verre sneeuwwolken hangen stil en grauw, rondom glanzend avondrood…

middag in het dorp kortstondig klokgeluid dakpannen glimmen loodrecht mikt de toren naar de zoele zon stokoud zucht een linde op het pleintje het is alsof de stilte zijn stam afkluift over de kasseien kruipt niet een gerucht binnenshuis schudden stemmen het overschot aan woorden uit…

mijn lieve spruit wat ben je mooi en enorm lief jij bent een ware hartedief jij straalt iets uit wat mij doet glimmen lachen en stralen maakt me warm van binnen jij geeft me kracht dank zij jouw liefde kan ik veel overwinnen. kus mamsje…

Kijk mijn nieuwe schoenen glimmen! Ze geven glans aan mijn bestaan.…

Ogen die glimmen, oud en wijs. Wijsheid van de jaren, die niet altijd even makkelijk waren. Net mantelpak, wat gouden sieraden. op de salontafel, wat damesbladen. In het midden een pot drop, en voor je een halfvolle theekop. Ze gaat rond met chocola. Dit is nu typisch onze oma.…

Schat, je ogen zijn zo mooi, je huid is o zo zacht, je glimlach doet me trillen, je tanden glimmen in al hun pracht. Waarom ben je toch zo mooi, van binnen en van buiten, ik vind dat niet alleen, hoor al die mannen naar je fluiten. Maar zij roepen je voor niks, je houdt alleen van mij, we horen bij elkaar, dat maakt me superblij.…

Oogstrelend pracht steigert moeiteloos tegen zwaartekracht elegante stappen zwetende spieren door `t Friese land Fries trots trekt sporen gans ons land ziet gouden koetsen trekken oogstrelend zwart verblindend glimmen Koning van `t Friese land.…

De klinkers lachen, glimmen. Kussen nat, lakens nat van zweterige lichamen die zuchtend en draaiend in elkaar passen. De stralen poetsen, een voor een, de sterren uit de lucht. En als platendraaier zijn hakken licht is de eerste mus of merel al te horen. In foetushouding wederboren.…

om jou te lieven een leven lang de hoogste toppen mee te beklimmen drijven op de zee die roerloos lijkt te glimmen de wereld opnieuw geboren mee zien te worden te dansen op het ritme van regendruppels om op te gaan in dichterlijke zinnen waarin men schrijft over nachtelijk beminnen zo wil ik zijn met jou mijn lief…

Vanuit hier, waar ik nu ben, stuur ik u mijn glimme lach. Fijne aanwezigheid wens ik u, in de momenten waarin u leeft. Wie of wat u ook denkt te zijn. Waar u zich ook bevinden mag.…

rozenblaadjes strooit ze almaar in het rond kijk ze sierlijk dwarrelen zich neervleiend op de grond dan gaat ze rustig zitten er voorzichtig tussenin 'n glimlach rond haar lippen waant ze zich koningin zwart gelakte schoentjes glimmen in de zon haar gelaat gelijk 'n roosje zijdezacht haar roze japon…

De pannen op het dak gaan glimmen; huilen de hele wereld bij elkaar om een oorlog die niemand kan winnen.…