Alle inzendingen over glunder

Een nachtstille hemel een sterrenregen ik grijp naar die met kort halfleven hoe ze glunderen nog heel even…

Je gaf me rozen, voor een goed bericht, ik zag aan je glunderende gezicht dat het boeket je meer deed dan een ander beseffen zou.…

dit is de jaardag van de dag dat je geboren bent er is geen reden voor jou om hem te vergeten een dag om alles te vieren in wie en wat jij bent we wensen dat jij deze dag zo ook ervaren mag onthoud altijd dat leeftijd slechts een datum is zij zegt niets over je skills en de competenties die jou tot prachtig mens onder mensen maakt ontwikkel…

Dagdromend kijkend in de verte Overpeinzend al die jaren Boos om wat niet lukte terwijl Dat toch zoveel dingen niet waren Glunderend en voldaan, kan ik Wederom de hele wereld aan!…

Ik kijk, dorst niets te zeggen, glunder er trekt een stoet aan waarheid voorbij.…

je gedachten meenam voor altijd, glunderend...verlangend...kijkend... verliefd voor altijd...…

zachtjes prevelen stokstijf staan dit is te mooi om te beschrijven te duiden wat het met me doet laagjes stilte beheersen mijn hart het wordt me gegund drijfveertjes, een flits in een schimmig bos maakt een glunder in me los…

Er wacht een glunderend toekomstig leven. U wordt van binnen blij door dit consult terwijl mijn geldbeurs lekker wordt gevuld.…

Hartelijk gefeliciteerd Hiep , hiep hoera Je zoon heeft zijn diploma Zonder schroom Gewoon Zonder dwang Ik wist het allang Hij is onze zoon En die doet het gewoon Een toffe gast Die het echt niet verbrast Hij zei glunderend tegen mij Mam, ik haal het en dat wete gij.…

Met een sponde aan tijd lag hij haar tegenwicht te wimpelen (tegen de haren in) de heldendaden tilde hij naar haar ledenen op het lemma in het splijten van een paar seconden en een weinig stuurmanskunst zij telde zijn paar gespleten borstharen getuige van wat speelgoedgeluk hier in zijn moestuin het oeverloze emmeren de glunder op zijn…

Met een sponde aan tijd lag hij haar tegenwicht te wimpelen (tegen de haren in) de heldendaden tilde hij naar haar ledenen op het lemma in het splijten van een paar seconden en een weinig stuurmanskunst zij telde zijn paar gespleten borstharen getuige van wat speelgoedgeluk hier in zijn moestuin het oeverloze emmeren de glunder op zijn…

te armoedig ben ik zonder mijn verhalen ik schrijf ze niet meer, mijn vertelsels, want ze hebben geen blijmoedig slot geen opgetogen verzen meer met monter opgeheven woorden, glundere teksten stokken en verworden langzaam tot rapport liefdeslied'ren, die zo zalig dicht mijn hart benaderen maken toch alleen maar droef ze raken niet meer…

Glunderende gezichten, wisten waar ze het voor deden, hebben geen enkele horde dan ook vermeden! De een deed het voor een familielid, een ander, omdat ze het wilde, gewoon. En dat maakt deze RUN zo wonderbaarlijk want kanker brengt de mens gewoon dichter bij elkaar! Chapeau mensen!…

Het gaat dus echt gebeuren, binnenkort staan ze zij aan zij volop glunderend in de spotlights, maar dat doen circusclownen ook. Goed dan, dat overleven we wel, maar dan, wat gebeurt er dan!…

Door de dood Reeds gretig omarmd In de krochten Van deze orkaan Kwam jij Goddank Uit het niets Zo maar naast mij staan Verrassend - Op mijn weg gekomen Door jouw snoet, Jouw glunder, mijn Secundaire therapie Medicamenteus protocol Onmiskenbaar aangevuld Vanuit het oude leven Toch mijn nieuwe Binnen durven gaan…

’s Nachts groeit het ijs een dikke centimeter Het land wordt met het schaatsvirus besmet En ijzers glunderen, ontdaan van vet De kans op ‘it giet oan’ wordt per dag beter! En dan, gewoonlijk een paar dagen later Gaan sloten fieltig grijnzen: ijs wordt water…

bij tijd en wijle maakt de puzzel van mijn leven weer stukjes aan die passend zijn zo komt opeens een melodie heel glunder terug van weggeweest de woorden vallen op z'n plaats er is een cirkel rond soms is het simpel en alleen het woord dat die sensatie geeft het is zo om het even halfvol of andersom half ledig…

Twee Stanza's staan te glunderen... Dit is wat een dichter wil.…

verlaaf ik mij aan een energierijk glas Aloë Vera sap schenk ik ook een glas aan mijn vrouw en zeg ik in het Gents ‘ A loe ver a’ wat zoveel betekent als dag schat voor jou, schiet weer in de glunder en kom verder niet aan werken toe En in het resteren van tijd lig ik te geelogen van genadeloosheid…

Aaneen geschakelde momenten van glimlach tot glundering tedere stukjes leven om elkaar te geven. Ringen symboliseren een soort oneindigheid maar niets is minder waar dan verlies van verliefdheid. Woorden die raken uit passie of haat ze gaan over in elkaar niemand erbij gebaat.…

Zullen wij ons dan bloot te glunderen leggen voor elkaar? Als een kamerheer en een Chinees theemeisje? De uitkomsten van ons vlees en lusten samentellen op het telraam? Of zullen we uit de modder, in de meander van ons samenzijn, onze nieuwe oevers bouwen?…

Elke dag ontdek ik nieuwe klinkers grepen en tonen met ingehouden adem kan ik dan vissend glunderen. Weet je dat de tijd zuigende smakkende geluiden kent borrelende zinnen waar liedjes van kunnen ontstaan. Zelden ben ik vergeefs op zoek naar de redenen er dwaalt zoveel in en om ons heen.…

Wanneer er een andere hulp bij haar komt, een die ze nog niet eerder zag, zegt ze: even kijken, pakt haar adressenboekje, bladert er in en zegt glunderend, jawel hoor je staat hier! De hulp zegt, ik zie het het komt allemaal goed. wat nerveus friemelend, vraagt het vrouwtje, wil je koffie?…

Een glunderend gezichtje trekt een spurt naar de tafel!…

Gedreven struiner Z'n gezicht al wat bruiner In nachten zo vroeg Alle ballast die hij bij zich droeg Camera in aanslag De herten die hij zag Het juiste diafragma gekozen Waar wild mag verpozen Glunderen in schuiltenten Hier schept hij z'n precedenten Een mooie herinnering gemaakt Als de camera maar niet heeft verzaakt Je hoort het…

Pak 't album en wijs het aan kijk, je zag 't eventjes niet staan maar daar zijn ze in vol ornaat Zij en hij glunderend in de camera ze lacht en zegt: ik heb het gevonden en ik laat het zo....…

Wat was ik fier op dat ventje dat glunderend in de rondte keek met blosjes op zijn wangetjes en in niets meer op een bengeltje leek. Zijn prachtig zwart/wit jonkerpakje met zo'n mooie witte vlinderstrik zo lief, zo innig met hen verbonden en de trotse oma.....ja, dat ben ik.…

De glunderende namiddag plaats februari haaks in het vergezicht alle beloften van de winter waaien gebroken weg in de eerste zucht van de lente de ijle dijk tracht tevergeefs dwalende geruchten te keren de jonge dagen van het prille jaar worden als hoofdkussens opgeschud de nooit gekomen winter verdrijvend een zachte 'g' wankelt noordwaarts…

Hoe onvoltooid is onze liefde herinner je je nog dat je bij me binnenkwam met schildersdoek en glunderende lach omdat ik van je houd, zei je verf en kwasten, kleurig palet wij tweeën op het doek en ik, ik voelde me koningin en filmde al je bewegingen vol ijver, gaf je m'n dik gebreide witte vest met capuchon en noemde je mijn Rembrandt…

De straten glunderen een gitzwarte glans. Kittige regendruppels druilen van blijdschap. Fietsbanden slurpen waterboogjes op, ijlend smelt snelheid het asfalt om tot glas. Motten en muggen liggen ondergronds te ziften in het graf van onbegonnen lente.…