Alle inzendingen over grootouder

De lasten nu door de grootouders vermeden, dus zij verwennen nu die gasten. Altijd een luisterend oor, "Ach" zeggen ze dan "daar zijn grootouders toch voor!" De kinderen worden vertroeteld en verwend, en aan het logeren vast gewend. Bij de grootouders mag alles, Die zijn er altijd voor hen.…

Mijn grootouders, werden rond 1880 geboren. Onze kleinkinderen, zullen voorbij 2100, nog steeds in leven zijn. En hun grootouders? Zij leven nog zolang dat mag. Vier eeuwen ervaren ze, als één eindeloos moment. Vandaag de dag.…

het vrolijk dartelen doet de ademzwaarte van zijn jaren lonken naar de lichtheid van de jonge jeugd ziet de kleinen plaats betwisten op haar uitgedroogde schoot om het genoeglijk leunen tegen het verend boezemmos spartelend achter tandentralies onuitgesproken gedachten hij weet zijn rijkdom meer dan goud of diamant dat daar liefdevol…

Grijze hersencellen van oud bloed maken uit ervaring van eenzaamheid een feest. Opeens zitten er dagenlang anderen mensen op de bank liggen in het bed en drinken koffie van de "zaak". Het keurig voorstellen aan de meisjes op mijn bank het is bijna vertederend om het aan te zien. De glimlach die ik even krijg is hetzelfde…

Mona sprak in het journaal, een vechtscheiding is fataal, voor kleinkinderen en grootouders. Ze wil wettelijk vastgelegd zien, dat kleinkinderen ten alle tijden hun grootouders mogen blijven zien.…

Grootouders hebben al vroeg geleerd, Actievoeren is nooit verkeerd. Zelf het heft in handen nemen, Aanpakken die problemen, Ze zijn volledig geëngageerd. Maar actie oma’s, Gebruiken vaak verschillende axioma’s.…

De jarenlange wijsheid van ouders die jij nóg niet hebt speelt ons parten maar weet je, je gaat het weten je gaat het leren en het zal dan niet altijd makkelijk zijn, weet een ding wel we zullen er als ouders en grootouders altijd voor je zijn.…

Jullie als grootouders van ons kind te hebben is ons een grote eer!…

Haar hoofd, van ouderdom te vol om er weer kind te kunnen zijn, verviel tot labyrint. Alle dimensies werden in haar wit, getallen cijferden zich weg uit reeksen en elke volzin weigerde te zijn. Haar ogen, eindelijk in staar gebleven, zochten nog lang naar een gestorven vader achter een ontbrekend raam. Toen werd zij interlinie tussen…

Op een zwerfkei twee gelouterden, zie: mijn grootouders. Eens waren ze dood, nu klein doch groot.…

In mijn hofje voel ik me vrij van tuinieren word ik blij het is hobby voor iedere dag ik wroet in de aarde met een lach ik werk met schep en heggenschaar snoei een takje hier, een twijgje daar net als mijn opa vroeger deed die kon het goed, als je dat maar weet ik hou zoveel van bloem en plant ik graaf met mijn handen in het zand en soms…

Niemand is slechts de optelsom van uitsluitend de genen van een vader en een moeder want dan zou de mens snel een slap aftreksel worden van zichzelf Ook de genen van grootouders, nichten, neven, tantes en ooms zijn verwerkt in die nieuwe vrucht die unieke nieuwe mens Diegenen tellen dus volop mee!…

zijn kleine hoofd stil en onafgebroken gericht naar de geel- oranje parasol wind en zon spelen doorzichtig met het blad van de oude boom in de nabijheid wachten de grootouders kalm op het kind dat niet los komt van het schaduwspel dat zon wind en dansend blad door de parasol met hem spelen…

een brok in de keel bij het voorlezen van de families die nooit weerom keerden immens grote families met allemaal dezelfde achternaam grootouders, ouders oom, tantes, zusters schoonbroers, schoonzusters, broers, neven, nichten pasgeborenen het benoemen van de leeftijden hekelt de pijn nog dieper de wereld was gek geworden…

mijn russisch was niet goed haar engels zoveel beter we lachten in een groet ze haarde blonder dan veroostenlijke genen waar ooit haar grootouders in afstamming verschenen amandelde met ogen in een blik die dostojewski ook zou mogen maar zonder schuld en boetekleed met schik rook naar toendra's was de lente in siberisch bos…

Te schrijven zoals mijn grootouders een telefoongesprek voerden. Ze belden nooit, ze werden een doodenkele keer gebeld en konden tot aan het einde van hun leven niet geloven dat hun stemmen ook elders klonken.…

Mijn onvervuld verlangen heeft zoveel facetten. Nu de onzichtbare pijn van het nooit oma zijn. Het hoort bij mijn leven maar went niet. Niemand kent wie ik verlies. Verloren toekomst en levenslang gemis. Het verstand aanvaardt het gevoel blijft. Kwetsbaar om te delen eenzaam om te dragen. Een hart vol liefde voor vele kinderen. Maar…

Op een zwerfkei twee gelouterden, mijn grootouders. Eens waren ze dood, nu klein doch groot.…

Grote knoken vouwen om de stok met afgesleten knop krakende knieën knielen op het bankje vooraan in de kerk streng maar rechtvaardig, stil gesloten, alleen niet voor mij. Mij neem je mee op avontuur door ouderwets verhalenland met scheepsjongen op kruistocht naar een walvis ver in eeuwig ijs. Je schrijft mijn naam zo mooi als niemand, schuin…

een kleinzoon is ons geboren en we hebben hem gezien bruine haren lieve oogjes tenen vingers twee keer tien kleine handjes kleine voetjes knusjes in zijn poppenbed ligt ie daar sereen te slapen doet heel even nog wat gapen dan worden wij van binnen stil als wij kijken naar dat wonder en wij wensen met ons beiden blijf…

Mijn overgrootvader is dood; ik ben tien, moet langs een laan met bomen naar hem toe, na het eten, laat nog, ik ben zo moe dat ik om heel verkeerde redenen grien. Mijn janken wordt voor heus verdriet versleten en even later is het ook wel echt, als ik de oude zie, al afgelegd, weet ik wat ik liever niet had geweten. Dat hij mijlenver van…

het hele jonge kind zo onbevangen dan huilend dan weer met een blijde lach weet ieders tederheid heel warm te vangen grootouders trots maar ook ach ach hun kleinkind heeft met lach en traan uiterste emoties helder vorm gegeven maar groei en leven zullen verder gaan ervaren van verdere emoties ach nog even eten drinken schone luier slapen…

Dat huis waar steeds vol liefde werd gewacht op mijn bezoek, waar ik de geuren rook van chocola en eierkoek en warm in de veranda onder ’t aura van de zon de mantra’s van de wind en van de vogels horen kon. Dat huis waar de tuin een fresco was van bloemen, fruit en groen waarin we heerlijk speelden elke warme “zondagnoen” en…

De late middag in de avond leegt de gedachte die defaitistisch de noden kent van lege handen, ofschoon de regen het laken contourloos etst en jouw schrei die verloren klinkt alsof de dood jouw lichaam kent het gevecht om zielsbehoud met voorwaartse dromen vullen het glas dat zonder rand al gauw te vol geschonken wordt…

ik heb je gezien in vergelijk kleine dingen geijkt waar in jij zo op mij lijkt een subtiele beweging als schaduw van blik jouw ogen zien het gebeuren handen zijn er eerder dan ik je lach is spontaan maar ik hoor je gedachten al snel verder gaan in het raken van snaren om de aandacht te bewaren je speelt in een wereld die jij nog…

Het lege nest, zo levenloos en stil. Herfstig bezoek komt stijlvol langsgedruppeld. Maar daar komt Opa alweer aangehuppeld. Hij lacht ondeugend, slaakt een harde gil. Eerst dansen op de bank, dan glijden van De leuning van de trap en dán, en dán..!…

De kinderen rond de tafel de kleinkinderen aan het spelen op de wip de grote schommel, de glijbaan af en toe even bij de grote mensen om wat te drinken Opa en oma veertig jaar getrouwd in de tuin van Heidelust ik was net negen een van de oudsten van de vijfentwintig die er later zouden zijn Als enig kind van de oudste zoon voelde…

Wanneer een mens jong is, kan hij nog kiezen. Kiezen uit aantrekkelijke mensen. Wanneer hij ouder wordt, blijft één uniek mens over. De vader of moeder van je kinderen. De oma of opa van je kleinkinderen. Alleen trouw is dan nog een keuze. Voor de liefde van je leven. Wanneer je dat nog wilt en kunt. Wanneer je geluk hebt.…

In Brieuc schuilt iets van een bioloog met een korte broek, scalpel in de hand en dan een worm in stukken snijden als bewijs van ongewerveld zijn Hij kijkt mij onderzoekend aan om een worm in mij te ontdekken Ik laat hem ongestoord verder begaan misschien wordt hij wel een chirurg één die zijn handen warmt voor hij hen legt op naakte huid…

Kijken door de ogen van je kleinkinderen doet je vooral kijken naar jezelf wat voelt als het kind dat je was en spelenderwijs weer bent met hen en door hen je kleinkinderen…