Alle inzendingen over grote grijs

grijs Dat vele male interessanter is dan Al die schreeuwerige kleuren Waarover stoere macho's zinloos zeuren…

Het grote grijs rimpelt in mijn herinneringen en ze zingen, zingen over waanzin en geluk. De afwas wacht en het leven roept nog ik luister, huiver knikkebol in het magere licht wachtend op die bevrijdende stem: land in zicht!…

ach ja de vijftiger jaren het grote grijs maar ook het zwartwit van een foto waarvan ik het bestaan bijna was vergeten…

ach ja de vijftiger jaren het grote grijs en tóch ook het zwart/wit van de foto waarvan ik het bestaan al bijna was vergeten…

hier lig ik dan alleen omkaderd door een vreemd bed omringd door vier witte muren kleine witte kamer in groot grijs gebouw nu laat ik haar toe de vermoeidheid ze walst genadeloos over me heen als een bulderende sneltrein ze verwittigt me spot niet met mij aanvaard mij dus doe ik die starre poorten open en laat haar angstig…

Mijn kamer kan ik behangen met groots, grijs of klein verlangen, wees zeker, vergeef me al de pijn, wees zeker dat ik uw schepsel zal zijn.…

Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde. Hij hoorde de kelder vollopen, de deuren kraakten het monster steeg hoger en hoger, kwam de trap op. Hij was bang.…

Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde. Hij hoorde de kelder vollopen, de deuren kraakten het monster steeg hoger en hoger, kwam de trap op. Hij was bang.…

Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde. Hij hoorde de kelder vollopen, de deuren kraakten het monster steeg hoger en hoger, kwam de trap op. Hij was bang.…

een groot grijs gebouw een man staat te kijken vanachter een raam en ziet de vogels vrij aan het zwerk kijkt dan naar beneden en ziet mij staan en bedenkt was ik maar even zo vrij als die vogels en die man daar op straat vrij van verplichtingen van hypotheek gezin hond en haard en ik denk had ik in dat grijze saaie gebouw maar zijn baantje…

tussen grijs en grauw brengt één ijspauw kleur in de morgenstilte.…

grote wolken kleuren statig grijs toch gebied ik hen hun tranen in toom te houden totdat ik daar ben…

Het was een extreem nare, kille winterdag vond de Generaal, die het slagveld overzag. Kleine wolkjes verlieten telkens zijn mond als hij bevelen naar zijn manschappen verzond. Toen de artillerie gaten in 't ruige grasland boorde en hij niets anders dan ruwe kreungeluiden hoorde zaten zijn gedachten, zoekend naar rust, aan de kust. Op een golf…

Ook wil hij dat ik me in latex hijs maar dat wordt me nou werkelijk te grijs!…

Lucht naakt het water waar de einder ze vergrijst oplossend ineen.…

het grijze van de ochtend bleef de dag lang hangen in een onbestemd verlangen tot ik plots een maarts viooltje zag in het wit (waarschijnlijk wegens sneeuwgebrek) er verscheen een glimlach op mijn gezicht een grijze dag plots opgeklaard…

ik loop de ondergaande zon tegemoet de mist plakt aan mij als natte lucht mijn haren hangen als slierten zeewier langs mijn vermoeide gezicht mijn kleren wapperen als zeilen in de wind wolken hangen uitgerafeld in een stille schemering de lucht een baldakijn van grijs in 't westen een smalle strook oranjerood met een vage streep blauw…

Je trekt je sokken uit, ik de mijne je ontkleedt je kleed zie bloot getrokken lijnen in het grijs je haar strengelt zich schaamteloos om het mijne heb meer gezien toen ik niet meer zag dan me lief is overviel mij de streling van een onvoorstelbare zachte wind…

flarden grijze mist dwalend, soms zwart versperren de weg naar herkenning woorden, zijn leeg vormen geen stroom kabbelen weg naar vroeger de uitgestoken hand zweeft doelloos blijft steken als een wapperend blad kijken, en niets zien luisteren, en niet gehoord worden maken de dagen tot ongekende eenzaamheid. voor jou....voor…

mensen kruipen weg in jassen grauw en grijs hun kleding ze sjokken in hun tredmolen van werken en van sleur zo kort de donkere dagen energiepeil staat op nul waar zijn de zonnebloemen de onbezorgde zomerdagen ?…

ze beweerden dat het leven een toverbal zou zijn voorzichtig lik ik het zoete rood geel en groen volgen opeens wordt alles grijs in mijn mond bah, wat vies de kikkerprins sabbelt op een gouden knikker…

Mijn lief houdt niet van ‘t grijs van regen, mist en aanverwante narigheid, vandaar dat ik stil dichtend prijs dat schitterende, zij het doorgaans natte, grijs.…

Geen beschutting, een grote ruimte, die van niemand blijkt te zijn. Ik sta erin en kijk er naar. Maar mijn figuur derangeert. Niemand hoort hier thuis, in deze wereld van grijs en gruis. Ik verdwijn onzichtbaar, in achtergrondruis.…

Je zal toch maar zo’n grijs bestaan moeten leven.…

Er kwam groen en geel, blauw en paars, rood en grijs zwart en oker, er kwamen wolken, volken, er kwam meer steeds maar meer er ontstonden steden, landen de aarde was een feit Het grote niets was voor altijd zoek, zeg maar kwijt en met de volken kregen we ziektes, oorlogen, narigheid en liefde we kregen van alles wat na dat grote niets, maar:…

Wolken stapelen in vele tinten grijs aan de horizon 'n klein bootje Tussen hemel en aarde een immens grote zee deinende beweging lichtgroen tegen grijs Niets blijft hetzelfde ontelbare schelpen waartussen 'n krab rent voor z'n leven als voetstappen verdwijnen…

Ik zie het grijs. Een grote grijze hemel. Een en al grijs. Ik zie grijs dat blauw en wit verdrongen heeft. Je best doen is steeds niet genoeg. Ik zie duizend kleine sterren vastgeplakt op het raam. Het kunnen ook regendruppels zijn. Ik zie een beetje blauw, grijs en wat wit. De storm lijkt op zijn retour. Ik zie de zon doorbreken.…

Al is ze klein, groot dik, dun alleenstaand oud of jong rood, grijs of zwart Behandel haar met egard want je bent er dankzij haar draag haar daarom niet alleen op moederdag maar voor altijd in je hart…

ik hoorde de vrieskou van de toendra de wind die door de grote grasvlakte ratelde het raakte me diep ik wist: dit is schoonheid die alleen bewonderd doorvoeld mag worden net als vlindervleugels die bij aanraking grijs worden…

Ze is zo groot. En, hoewel grijs in middels, Zo mooi in haar groenblauwe jurk nog. We mogen met z'n allen aan haar zitten, nog steeds. Vindt ze niet erg. We mogen er zelfs in, helemaal. Merkt ze niet eens. Ze is zo groot. Haar kou gooit ons terug als een visje. --------------------------- uit: 'Al fluitend', 2001.…