inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 73.703):

vanuit binnen bekeken

Ik zie het blauw. Een grote blauwe hemel. Een en al blauw.
Ik zie wit dat blauw wil verdringen. Wit doet zijn best.
Ik zie de zon die, waar het kan, stralend kansen pakt.
Niet alles is tot in de uithoeken blauw.

Ik zie staaldraad diep in de schors van een boom gekerfd. Langzaam gewurgd door zijn eigen groei.
Kroon en takken afgebroken.
Ik zie takken willoos in de storm zwiepen. Dode takken op de grond.
Ik zie een vrouw met een lege hondenriem in haar hand. Ze schreeuwt tegen de wind in.

Ik zie het grijs. Een grote grijze hemel. Een en al grijs.
Ik zie grijs dat blauw en wit verdrongen heeft. Je best doen is steeds niet genoeg.
Ik zie duizend kleine sterren vastgeplakt op het raam. Het kunnen ook regendruppels zijn.
Ik zie een beetje blauw, grijs en wat wit. De storm lijkt op zijn retour.

Ik zie de zon doorbreken. Zolang het duurt.

Schrijver: J.Bakx
13 maart 2021


Geplaatst in de categorie: overig

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 62

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)