Alle inzendingen over herkent

Herkent U dit?…

herkent u dat waarde lezer dat u in bed plots bedenkt ‘ik heb geen zin meer’ of tijdens het avondmaal de aardappels prakt en dan plots het bord wegschuift of tijdens gezellig samen zijn liever de kurk op de fles laat herkent u dat ? waarde lezer…

kronkelstegen van de stad die nog aan deze morgen wennen moet naar de rivier brug hoog gekromd koudijzeren leuningen en verlangen in vensterglas in barnsteen elke glimlach de tondeldoos met vuurslag in mijn armen ik zet een masker op trek vreemde kleren aan steek lange veren en veeg alle kleuren van de regenboog op mijn huid je herkent…

wanneer een gedicht opent als raakte het de hemel in een zucht en met rood doorweven treur dan niet om herfst of wind die aan de winter tast sluier schaduwen met stemmen van de zee of laat rozen zweven, in het zonlicht spiegelen u hebt immers uw zielenkracht gevonden omhoog, omlaag, als trillende vleugels stil gefluisterd in het bloemenblad…

Ze was een sterke vrouw, verzorgde trouw tot aan hun dood haar ouders. Nu is ze zwak en oud, nimmer getrouwd en wordt verzorgd door ouders. Wat heeft ze veel gemist denk ik, wat lijkt ze op mijn moeder. Dan weet ik dat Híj bij haar is, ik zie hen als een paar. Heel even voel ik me een kind dat bij haar ouders is. Zal ik…

Het moment dié seconde dát ogenblik op dié dag dát gevoel voelt als 'oer' iéts van eeuwigheid verbonden met alles waar je was dát moment toen je wíst het is wáár zó is het écht waar ! Dát moment bedoel ik.…

Ik leg wel bloemen op je graf als je dood bent, overleden bij leven wil ik geen contact meer omdat we elkaar niet liggen met die realisitische woorden ‘omdat we elkaar niet lagen’ leg ik het mooiste boeket neer en buig mijn hoofd diep voorover en mocht je worden gecremeerd dan koop ik verse rode rozen pluk honderden rozenblaadjes die…

wanneer licht geluidloos over een bloedrode einder klimt is de nacht verslagen en het hoofd ligt eenzaam in een lijkbleek bed ogen houden het duister vast koesteren nog de zoete draaikolk van de droom maar het hoofd herkent het lichaam dat zich strekt en haar nacht tuimelt in de afgrond van de tijd en de mond hervindt de woorden…

ergens van maar van wat kunnen we beter niet vragen het voeren van de kippen sluist mijn adem door de weke aderen van deze tijd, het kiest en onthaast door het wankel gekakel van het verlangen dat mij aan het leven bindt losgeraakt van dart en pijl schraapt de eeuwige tred zich in mijn sporen voort, deze dag is niet ontheemd, het herkent…

Ze veegt de scherven op en ze herkent ze niet: scherven van een man.…

Je herkent me niet, ziet me ijskoud voor een onbekende aan - Je ziet me toch, maar je herkent je eigen kind niet meer.…

Ik beschrijf mijzelf in personages in wie -- jij jezelf herkent!…

schildersoog herkent verwantschap in het landschap kleur knalt van het doek…

wie ongeluk kent herkent geluksgevoelens elk ander moment…

Een man in het Brabantse Boomen herkent deze uitkomst volkomen. 'Ze hebben gelijk, want slapende rijk, ik kan er niet eens meer van dromen.'…

Voor Matthijs Het pasgeboren kind Dat al heel snel De ogen herkent Die hem vertrouwend En met liefde zoeken, Elke dag opnieuw, Dat in die zoekende Ogen hen herkent Die hem als geschenk Door de liefde kregen - Dat zich hecht Aan die liefdevolle Blik die hoort bij Mensen die deel Van hem zijn, Hechting aan hen Die…

achter het frêle vlies herkent een voelend oog de geladen diepte in vibrerende stemmen het is blindelings gewaar van een gescheiden epiloog…

Het is nu zelfs zo erg dat het mobieltje mijn vingerafdruk niet meer herkent.…

dat je Ooit vijftig jaar geleden gekregen hebt En als ik dan zeg 'Ik ben het', Hoor ik aan je zielsgelukkige zwijgen Dat je mij herkent, Kind van vijftig dat voor even Bij je is teruggekeerd…

Heel stil is soms een kort moment tegelijkertijd eeuwig en omdat je het herkent ook direct weer vergeet te bewaren noemt men het slechts navelstaren…

toen ze in het naakt begin zichzelf voor het eerst herkent nam ze me in haar verder aankleden zo graag mee om verheven te leren dat groei het leven beheerst…

Dat kat-en-muisspel U herkent het wel Een dodelijk schouwspel. Maar na geduld Wordt er wel gesmuld.…

Wie ik is Weet ik niet meer, Weet niet of het Ooit een naam Heeft gehad - Alleen mijn stem Herkent mij nog, In mijn stotteren en stamelen Word ik bekend, Word ik als mensenkind Gekend.…

Het verlangen naar liefde dat ieder mens in zich draagt Is het verlangen herkend te worden in zijn Zijn De tegenwoordigheid die je bent het tijdloze Ik Ben herkent zich in de ander Liefhebben is jezelf herkennen in iemand anders…

morgen zal je aan mij denken als herinnering aan vandaag zoals je nu nog weet van gisteren ...alleen van vroeger wordt het vaag morgen zal je mij herkennen als de bezoeker van vandaag maar of je mij overmorgen herkent ...dat is nog maar de vraag…

, Die mij herkent Zoals ik er altijd In Jouw ogen geweest Ben - En die mij binnenroept Zonder enige reserve Die mij het lood Uit de schoenen neemt En mijn voeten wast Die dat niet verdiend heb, Maar die in Jouw Vrede eeuwig leven mag…

Niemand herkent je meer als je je doel bereikt hebt, o domme, natte beek. ---------------------------- uit: 'Gedichten', 1984.…

Praten, dat is wat ik doe praten, over van alles en hoe praten, hoe zij alles vindt praten, tegen je puberkind praten, om maar bij te blijven praten, tot je een paar jaar verder bent, en je je eigen kind weer herkent…

Maar zeg ik zachtjes "Dank je wel" Maar ik kan haar ook zonder woorden bedanken met een glimlach en een gevoel dat recht uit het hart komt, en dat herkent Elenake!…

Verlangen kwam niet zomaar voorbij - het was er al innig en eerder herkent het mij en een ander tot wij. Nooit is het plotsklaps ineens - het sliep slechts lichtjes om ondanks de zwartheid te zien in wij.…