Alle inzendingen over herpakken

ik plak woorden op jouw lippen daar jij ze niet vinden kan ik spiegel beelden aan jouw ogen die alleen jij kunt ontwaren genietend van de glimlach die jij tevoorschijn tovert kus ik jouw lippen zacht…

soms moet je jezelf terug heruitvinden na verlies om verder te leven.…

Een mistige ochtend met uitzicht op mijzelf bij het staren aan de wastafel. Volslagen aangeslagen door een koele bries wat als stormkracht aanvoelde. De mouw van mijn overhemd nat van de damp van de spiegel, of mijn gevoel. Hoe kon zij vertellen met droge ogen dat ze het volledig anders bedoelde? Het totale plaatje komt langzaam op gang zoals…

Na Kerst verschijnt er steevast een Nieuwjaar Precies hetzelfde als een jaar geleden Men dankt Allah en God in zijn gebeden En dan bestookt men wederóm elkaar De mensheid zou zich moeten gaan herpakken Het hele jaar elkaar de nagels lakken…

Als druppel van een regenbui wist ik mij te herpakken voordat wij allen op een geduldig tegelbed te pletter sloegen. Had ik dat niet gekund, dan had ik nooit kunnen verhalen van hoe te pletter slaan voelt. Was ik te licht bevonden voor de zwaartekracht, dan was ik verdampt of verwaaid, nog voordat de aarde ooit mijn deel zou zijn.…

Jezelf herpakken en maar op dezelfde voet verdergaan.…

Nu jullie gans zijn uitgedoofd zet ik de bijl in alle takken van de stamboom in mijn hoofd om het leven te herpakken moet ik de verwachting doden en in oude wortels hakken zelfs het mooiste mij geboden heeft nu alle vrucht verloren van geloof in jullie goden niemandsland zal mij bekoren tot ik uit de laatste strohalm als eerste nazaat…

hoe ervaar ik nu dat stille in het kwetsbare brons het druppelt melancholie laat zich als een glasbel in wat woorden pakken spat uiteen op schriele takken het gezwam rond stammen en op het oude bankje ontnemen me voor even mijn mengelmoes van zorgen ik weet me te herpakken want ik zie hoe de vogel op de bodem voedsel zoekt…

Het kan niet ver weg zijn Ergens tussen stapels In chaotisch klemmende lades Tussen bedorven nachtmaaltijden De brieven herpakken, herschikken Ik moet er nog aan beginnen, ooit In een afgesloten kamer Waar het licht van buiten nog broeit Aanwezigheid nog nagloeit Gefilterd, met schuchtere beetjes Met kabbelende golfjes Waarmee de…

blijf dicht bij de waterkant drink deltagolven, ontredder volhard in onslaapbare dood aarzel niet met bestaan kom van nature voor ontloop een rode lijst twijfel aan avondwater verdwaal en herpak juni en juli, moerassen, vennen, ruik warmte en water hondsdagen, vloei met desem van aarde, kom ooit terug…

ongezouten lippen trotseren geblindeerd speeksel woorden trekken zich terug een mond achterlatend waarmee maar gezegd is alsof we een luchtje scheppen ik ben er nog niet uit waarom of hoe dit kon gebeuren de tijd lijkt zich te herpakken in een ontzield hemellichaam voorgeslacht verbergt zich achter zelfportretten, vanouds ruimschoots…

Lopend en al zingend Laat ik mijn gedachtes buiten rusten Ik zie de bomen, zo groot als zij zijn Ik zie de wolken zwevend als wollen dekens Mijn hart klopt door mijn lichaam Maar de rust in mij laat hem weten dat het goed is Om alles te herpakken De lucht is koud maar mijn lichaam warmt op Door het lopen probeer ik weer te genieten En ik…

Hier op deze plek vindt je rust, om je leven te herpakken, Ook al klinkt dat onwerkelijk, na al die opgevangen klappen. Op een keerpunt van je leven, een nieuw ingeslagen pad, Op zoek naar grip op jouw leven, op zoek naar naar rust in je hart.…

mee Beroerd helemaal terug op je eigen niet uit te leggen niet te vinden dus ook niet te dreigen Zo onbegrepen op dit ogenblik wat zal dit zijn waar zal het tot doen leiden het lijkt wel of ik stik De aanval gaat voorbij als sneeuw voor de zon wie wil begrijpen wie kan weten hoe dit allemaal begon Aangeslagen blijf ik daar herpak…

Ik wil een zee zonder golven En strooi rode bloemblaadjes in een rimpelloze oceaan Ik breng een ode aan het water waar alle rusteloze rivieren in uitmonden Om zich vol goede moed te herpakken en slagregen en miezerbui te worden in Noorwegen, stille sneeuw in Siberië Bluswater in verhit Griekenland, wijwater in een grote kathedraal De…

je hebt mij uitgedaagd zodra men jou in het vizier had stroopte ik mijn mouwen op was er klaar voor vol goede moed ging ik het gevecht aan na elke ronde dat ik knock-out werd geslagen vond ik keer op keer de kracht om te herpakken hoeveel pijn je mij ook deed mij kreeg je er niet onder tot de dag van vandaag waarin het slecht nieuws…

ontbreken van gedachten Voel het missen van gevoelens Ben als een robot, maar dan zonder taak Dobber in de leegte van mijn hoofd Op zoek naar een glimp, een flikkering Iets dat duidt op leven Iets dat me zegt dat ik nog besta En niet als mislukt uit het boek ben gegumd Waar ging het mis waar is de rode draad verdwenen Ik weet, ik moet mezelf herpakken…

Herpak de vruchten in een valies als ik naar het onbekende noorden reis laat mij zwerven over een rijke appelzee, ik neem alleen het klokhuis mee naar een groene morgen van de overkant laat mij daar van je malse loten eten indien ik heb getwijfeld om me te laten zaaien in een vergeten oord geen idee hoe die dag zal heten als ik…

soms ligt iets meestal met weet wat als steen zo zwaar op mijn maag tot voor kort dan sinds ik bewust ben van mijn tweede natuur na een krokodillenkuur ik ervaar mezelf nu stabiel spiegelend aan het reptiel mijn steen is geen last maar dient voor ballast sinds ik hem laat zakken om mijzelf te herpakken dit grootse inzicht neemt…

Waarom doen wij wat we doen volgen wij zonder vragen Waarom pikken we alles al jarenlang, alle dagen Wanneer gaan de ogen open en vinden we onszelf terug En keren het materialisme eindelijk echt de rug Wanneer kennen we weer de buren ongeacht geloof en kleur Wanneer genieten we weer van de natuur van de pracht, kleur en geur Wanneer herpakken…

Ik probeer mezelf weer te herpakken, zodat ik zicht op morgen kan krijgen. En jij mijn broer, die hier rust, zal voor altijd 38 jaar blijven. Begraven lig je, hier aan de kust, waar meeuwen op de wind drijven. Wind reist sprakeloos door de tijd, waar jouw leven stil blijft staan.…

het Paleis Kan je kijken, laat staan, staan Maar nog meer niet achter de gesloten deuren Van haar bijna honderdjarige Koninginnemoederhart Dat hart zit op de goede plaats maar Dat hart gaat niet meer lang mee Als zij haar ogen met tevredenheid sluit Vullen die van haar kind zich met dankbare tranen Hij zal zich dan meer en meer herpakken…

Herpak de valide dromen in een oud valies als ik naar de onbekende oorden reis laat mij dwalen door de allerarmste teksten, ik neem alleen mijn lege taalhuis mee op een mistige morgen in het voetspoor van plat betreden woorden uitgezwaaid in dit verlaten oord geen idee hoe die dag zal heten als ik de zwartste gaten van mijn horizon…

je niet meer kan staan je valt telkens weer je veiligheid schiet letterlijk onder je voeten vandaan Wat te doen door wat voor oorzaak ook je eigen niet meer in de hand hebt wie kan jou nog helpen in deze gordijn van rook De littekens verraden je val het lot zit niet mee veel is er te verduren herstel tree voor tree Het begint bij herpakken…

Ontdaan van die langere schaduwen van tijd mag het maanden met ook deze pijn laten gaan, zicht herpakkend stil met en zonder dit opstaan met sterke gedachtevlijt en zielvolle waardigheid. Lot, vreugd of kwelling uit de loterij van 't bestaan.…

wokken brokken schrikken geschrokken dokken wereldbeeld beeldenstorm hazenslaapje stommiteit tijdverdrijf ver drijven beulen beuken afbeulen kleuren regenboog klavier koper lof trompet kleuren deuren open dicht sleutel geheim slenteren beslechten slachten bestraffen gebak gebakken lucht luchtspiegeling priegelen neerzitten pakken herpakken…

wij laten het schaamteloze niet meer gebeuren onze ogen zullen daders dwingen terug te keren op hun schreden de norm en waarden te herpakken omdat er geen vluchtwegen zijn een massale moord zou het einde kunnen zijn maar beter dan geknecht te worden door het duivels plan dat van de mens weer lijfeigene maakt en lak heeft aan vrijheid en…

" In een moment van reflectie herpak ik mij "Ah, perfect! Ben ik al aan de beurt?" reageer ik uiterlijk kalm en opgefleurd "Nee! Wij waren eerst!" dreunt ruw van opzij "Kalmte kan ons redden!" roep ik nog vlug maar blinde woede kent geen weg terug en in die gedachte gaat mijn maandag voorbij…