Alle inzendingen over herschepping

De zon en het blauw herscheppen ranke stammen tot een kathedraal. De weerspiegeling van eikenboom en wolken: bron van mijmering.…

als de straat dreigt dood te lopen of de lantaarn te weinig belicht vergeet dan voor een wijle de naamplaatjes op deuren of namen van stijlen schrap nummers die aan bordjes zijn toegedicht erken dat het onkruid tussen klinkers is geslopen daarmee schep je nog geen wanorde of ruïnes in spe plaats je geen vlaggen op zwarte lijkauto's…

Na scheiding onzer wegen kwam ik je vannacht zoals dat met eenlingen gaat genadeloos weer tegen verzonken in stiltespagaat op de Martelaarsgracht Alleen ik nam je handen waar zwart gekromd in diepe vouwen van de zakken in je winterjas grijs behaarde berenklauwen tussen je wijsvinger en duim een zaag fijn strak omklemd Vannacht op…

op de bodem van de diepte lag als een oester een weerbarstig woord onderzeese stromingen kwamen en gingen bleven haar beroeren gestaag schuurden ze over en langs het gesloten fort ze werd weker minder stug een trage transformatie met het verstrijken van de tijd herrees ze aarzelend uit haar as de wedergeboorte van een woord…

Reeds bij het krieken van de ochtendzon Als zachte bries door kruinen en bláren De nieuwe lentedag weer begon En doods staan de bomen stil te dromen Terwijl de twijgen zwiepen in de wind Wachtend tot nieuwe lente zal komen Waarin het jonge leven zich hervindt De aarde rust tot nieuwe bloei en herleving Opstanding uit dood, een nieuwe herschepping…

Een maartse wind in een klein dorp Waarin groen wit verjoeg, waarin een Koele luchtstroom kopzorgen verdreef Een prille wind in een negorij Die een reddingsboei toewierp; een krans Van sneeuwklokjes, krokussen en Vroege narcissen Waardoor je weet er is nog hoop, toch Nog hoop, toch nog wel redding Het fluisterende riet van een liefelijk…

bewegen in een bijna mystiek schoonvegen van je huid met een wattenschijfje en zoveel gevoel dat mijn kozen daar nog een goed voorbeeld aan kunnen nemen hoe jij met liefde en warmte konen en wangen raakt en daarna het zacht gevoelig rood de ruimte laat om zich daar na fantastisch gaaf te etaleren dat het resultaat een herschepping…

zes dagen om te scheppen na de Apocalyps de ervaring van lang geleden borrelt op in zijn brein wanneer hij na zes dagen en triljoenen vragen zijn werk bekijkt is alles zoals het moet zijn weer heeft hij het hemelruim vormgegeven en deze keer, weet de Heer mijn handen zijn schoon gebleven…

Ik ben veel te moe om nu te overlijden of te herscheppen. Veel te verdrietig om alles op te ruimen en te ordenen. Veel te wankel om te reizen en te trekken, en te neerslachtig. Toch is er nog hoop op zalig overgaan naar de heilige rust. Een kopje koffie wellicht, een plakje koek met boter.…

Niet de persoon die achterblijft op het doek van een schilderij een oneffenheid, een vage vlek maar het gewas, het veld en de lucht die naar verse lijnolie ruikt De geuren die verbanden leggen momenten onvolledig herscheppen een film gekunsteld in kleur beeld voor beeld op een rij Ik bouw jou op uit mij…

ik voel mij in de rust van je schoot droom daar tijdloos genieten uitdijend als kringen in de sloot waar ik over schrijf zijn de koesterende blikken en strelende vingers, over mijn vragend lijf ik spreid mijn letters over stille gedachten waan mij even in jouw paradijs wat mag ik meer verwachten op deze herscheppende reis…

Toen was er Een verhaal Dat ontstond In het geheel Een wonder Dat geschiedde Daarna wilde de mens Gods evenbeeld Herscheppen In de kunst adoratie God is een eeuwenlange inspiratie Toch blijft de vraag of hij er is Hij is er als een slang die sist De goede god wordt altijd gemist Wanneer geeft hij een echte hand Dat kan alleen een zielsverwant…

onze hoofden harten en levens waarin jij altijd aanwezig bent omarmen jou warm elke dag met een liefhebbende lach liever zouden wij de tijd herscheppen door jouw ster aan het firmament terug naar hier te verhuizen zodat wij thuis zijn bij elkaar…

Nu het stortregent en ieder ding verdwijnt, in ‘t overwegend en onbelijnd geweld van overvloed, wordt mij bewuster wat ik geloven moet: men kan geruster zijn als de ramp losbreekt over het leven, dan waar de lamp verbleekt in angst en beven, want in de overmacht van ’t reppend oerbegin zet God weer onverwacht herscheppend in.…

Wanneer ik met jou kan scheppen en herscheppen geluk voor ieder. Zieken genezen, bedroefden troosten, allen verkwikken. Een nieuwe visie van leven en van sterven en eeuwig geluk. Van pure liefde, die ieder zekerheid geeft van hoogste geluk. Onsterfelijkheid voor elke wereldburger en hemelzoeker.…

(De mens is een wees van zijn eigen erfgoed) Ik schilder letters alsof ik sterren aan de hemel plak Ik werp kometen alsof ik de wereld vertak in kunstmatige wetten Ik verplaats het hemelgewelf alsof ik planeten uit mijn schoot werp En droom werelden alsof ik de kosmos nog naar iets nieuws herschep…

Groot is uw doel, mijn zang: Een jeugd van weelde,- maar ook van smart, - 't herscheppen met die beelden die mij omruisten...sinds ik Dichter werd!…

Ja stellig zal ik ooit verrijzen uit het stof van grijs verdriet op een Berg van Overgave door het Dal van Angsten omringd Mededogen zal de wolken vullen die de laagten vervlakken zal en uit het stof mijn driest herscheppen aan de wanhoop heeft ontrukt Als de Overgave wordt geslecht en zomerzon het stof verzengt resten van het nieuwe leven…

Romaans met een vleugje Jugendstil ik spreek maar niet over datgene dat zich bij tijd en wijle Gothisch gedraagt maar waarvan je al zei dat het beviel mijn buik hangt wat boers over mijn riem dus ook genesteld tussen de benen en wordt enigszins als vormloze intimiteit gezien die geen kunstenaar wil lenen eer je begint te herscheppen…

Is woorden herscheppen tot begrip, dat ik daarna begrijpen kan. Schrijven is bevrijd uiting geven. Aan schitterende prachtigheid. Aan levensliefde die ik voel. Aan levensmoed.…

allitererende moeilijke woorden aaneengeregen in een gedicht veel lettergrepen, onbegrepen inhoudelijk onzin, compleet ontwricht symbolisch lijkt logisch uitbeelden maakt waar veel moeilijke woorden klinken soms raar metafysica, gaat iedere zin te boven metamorfose, voor herschepping gekozen metafoor, vergelijkingsbeeldspraak die blik…

wanneer de vlaag ten einde raad zich nog een enkele keer te buiten gaat in loos geklepper en irritant geklop is zijn geduld nu uitgeput en zoekt hij rust en luwte op waar stilte overheerst is al de hartslag van de nieuwe aarde voelbaar in een frisse lentewind waarin tijd weer lacht kwistig dagen geeft zonder enige beperking in zijn herschepping…

van verre spiegelen ze wiegen in een vaag huilen als wilden ze het snel weer kwijt in versleten blauw briefpapier in elk vel zit ook dat geel, en violet, en blauwe krijtjes in weggewassen tinten als van een geruite theedoek die afgedankt is , niet meer in gebruik is wat is dit kleine leven kort maar plotseling schijnt het blauw zich te herscheppen…

staren tot je als een schim uit ‘t zicht verdween blij en droef tegelijk dat ik je weer eens zag en deze keer niet naar boven hoefde te kijken dat jij, zij het voor even, niet dood maar levend was dag pa, heb ik jou nagefluisterd wellicht kom ik je nog eens tegen omdat jij mijn vader was, immer blijven zal, zolang ik leef jou steeds herscheppen…

Chaos om steeds te herscheppen als het lot komt onderscheppen elke spa op rotsen stuit. Regelmaat niet op te bouwen maar toch weer met stenen sjouwen in de hoop dat iets blijft staan. Morgen weer opnieuw beginnen weer de taak iets te verzinnen zodat eens dat huis blijft staan.…

Ze zegt: mijn kale hoofd van toen is dezelfde als de kaalheid na de bom Hij onderbreekt: wij delen een trauma herinneren is een daad van herscheppen je bent niet begiftigd met een geheugen Hiroshima wordt nooit Nevers.…

het vooruitzien is gestorven ik zoek naarstig naar het heden had ze ooit verworven soms zelfs krachtig beleden de ochtend kent thans geen gloren het licht voelt als verdoofd wanneer word ik opnieuw geboren en door wie wellicht uitgeloot ik heb weet, dat ikzelf zal moeten herscheppen het lijkt nog reiken naar een te hoog gewelf of op…

Rond, om de aarde te herscheppen. Vraag mij niet hoe ik dat moet meten; onze binnenwereld en ons geweten spreken van vergeving en geduld. Laat de zon dan beter schijnen; alles groeit geleidelijk langs evenwichtige lijnen, God Onze Ouders kent de zijnen.…

‘t Herscheppen van verloren dagen; In de mist ontwaart hij ’t meisje - de dochters van Arcadië zijn boven Lethes stroom verheven - Ze was zijn eerste ware liefde thans verrezen uit ’t verleden.…

daarin geen onderscheid gaan voorbij aan het virus van immuniteit die aan een wisselende integriteit is gewijd, een uitbraak tooit zich in een donkere habijt, hoont de keerzijde die door liefde verblijdt, in onbalans met illusies te kunnen leven bieden alle voorwaarden een opportune kans, uit non-talent of kwaliteit, tot een herscheppende…