Alle inzendingen over honingbij

De honingbijen van mijn verlangens dwalen in de tuin van mijn hart en zingen.…

een hongerige honingbij vloog zoekend in het rond en zag toen in een groene wei een dampende hoop stront van afschuw kromp zij haast ineen en dacht: dat is toch wel heel vies ik ga hier met een boog omheen voordat ik zo mijn trek verlies maar toen klonk er opeens een stem een vlieg die zat te smullen zei: trap eens even op de rem kom…

Lucas Rijneveld Is dichter, maar ik zag de dichteres Als Nacht der Poëzie performeres Ik heb haar nu meteen maar eens gebeld "Wat was was, eer was was was, honingbij?" "Bekijk me dan, 'k ben nu een man!" zei zhij…

en wie hun rust verstoort wordt met angelen doorboord van dichtbij en toch afstandelijk blijkt de honingbij echt gestoord bestuift en betrekt haar nektar van alles wat groeit en bloeit het aroma van lavendel geeft naam letterlijk voor zwendel en blaam de wilde bij blijft wel bij één soort niet zo primitief en in de war zwermt niet - is…

zoeter nog dan het suikersap van de honingbij groter nog dan de eerste stap uit het eenden-ei rechter nog dan het levenspad van de evenaar reiner nog dan het rozenbad rond het tortelpaar warmer nog dan de zomerzon aan het hemelblauw verder nog dan het eindstation gaat mijn spoor naar jou…

Hier zijn duifjes en daarginder Eitjes van de honingbij. Paars de heide in de zomer. Pareltjes in de voorjaarswei. Ieder seizoen schud ik de dromer: Noem dit Eden aan zijn zij, Gans het lusthof... zo nabij!…

je hoeft een vrouw het verleiden niet te leren elke man verstaat de kunst van het begeren dat mooie spel van bloem en honingbij zo opmerkelijk en vrij dit spel mysterieus en klaar het enige waarbij iedereen zich soms waant als winnaar…

vind mij in de wolken zoek mij in de zon gevleugeld of gevlinderd uitgevlogen of in cocon plant mij in de aarde ruik de geuren van een bloem hoor mij tjilpen als een vogel als een honingbij vol gezoem verwar mij niet met leegte herinner hoe het ooit was vier dagelijks het leven stamp in iedere plas…

Wie met een kroontjespen, houtvrij papier Een schetsboek, oliekrijt en tekenschrift HB van Faber, kleur van Caran d'Ache En op de schrijfplank Oost-Indische inkt Het waagt de regenboog te imiteren Die zal ook van een regenboog beweren Dat honingbijen zoemend rond hun korf Broodnodig zijn voor bleu en karmozijn Turquoise indigo…

opgesloten… vind ik niets voor mij dus laat me los, maak me vrij ik wil stoeien op de groene wei met mijn soortgenootjes: de honingbij ik ruik de planten en de bloemen maar zit gevangen in mijn korf mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen och, wat vind ik dit ellendig grof want alle bloemen wil ik kussen ik wil vliegen, ik wil brommen zie…

retoriek vanaf het moment dat je inziet dat ik iemand anders ben dan jij tussen depressies en droeve wanen nabij zoete dromen en wild verlangen vanaf het ogenblik dat je begrijpt dat jij iemand anders bent dan ik voorbij alles nabij het tegenlicht ben ik echt met mijn vedergewicht vitaal als krachtig bloemenzaad puur als honing van de honingbij…

Papaver bloeit op ruw terrein Langs spoorbanen en duinen Ook vind je haar in tuinen Breekbaar als porselein Haar rode vlaggetjes, ragfijn Willen steeds rondbazuinen De oorlog kost fortuinen Kleurt velden karmozijn Hier spreekt een pronte pionier Staand op verstoorde gronden Schenkt ze aan honingbijen vocht Pluk je die kleine krijgsbanier…

De zomeravond valt zwoel over de groengezegende zomertuin mystieke flora snakt naar regenwater groente wortelt dieper in oorsprong van eenzaam plantaardig bestaan onder de begieting van de mens honingbijen bestuiven zoete bloemen geur van weemoed omringt het licht van een volmaakte volle maan ik wandel langs de borders van het tuinpad…

rimpelende vellen in donker fatale massa van een staartloze komeet schiet lood in lichtjaren prognose in maanden minder exact galactische heupen haardunne breuken gestage monotonie van eenduidige antwoorden melkwegweefsels verbranden de huid in proefopstelling stelselmatig verpletterend tot beschadigde raten van dwaze honingbijen…

Wiens liederen als honingbijen gonzen Dat zoemen klinkt onschuldig, maar o wee Er steekt een angel achter uit dat donzen Zwart-gele mini-monster's eindsegment Enfin, het zijn Elf regels, 't komt van 'Onze' Dozijn van 'Douze' da's ons welbekend Hij zei dat het geen andere naam kón zijn 't Onstuitbaar Elfje steekt soms met een angel En haalt…

Bedankt, jij zoemel-bloemelmans jij zachte boenwasbij wat kun jij - nuttig - smullen mijn tafel en mijn spullen kregen gans glans erbij Bedankt, jij suizel-pluizelbeer jij warme waskaarsbij wat kun jij - nuttig - knagen mijn nachten en mijn dagen kregen meer sfeer erbij Bedankt, jij gonzel-donzelpracht jij zoete honingbij wat kun jij…

(bij 'Bizarre Duitse paardvrouw' van Otto Soltau) Ze ligt vrolijk dartelend in de groene wei, terwijl ze haar kind de lucht in gooit, het is zo lekker komisch, dat ik meejuich en ik om haar heen zoem als een honingbij, ze is zo heerlijk losjes en verstrooid, geen kritische noot, ontspannen en ruig, terwijl haar schilder, op het Oostfront…

De honingbij geeft hem honing, buiten staat de stalen zeis. Hij is vandaag alweer de koning, om zijn hals hangt de eerste prijs. En het woud zingt een voorjaarslied, hij luistert vreedzaam en bedeesd. De bomen schudden hun wilde haren, en lachen om dit lentefeest. En zo trekt hij door de aardse jaren, met een wijze witte baard.…

De groene kalmoes langs de waterkant en dotters met een kleed van gele bloemen, de pluimen van de basterd-amarant waar rond omheen de honingbijen zoemen. Het heeft de schijn van ongerept’ natuur, maar kijk je goed dan zie je toch een kraan; ook floepen lampen aan (rond negen uur) die tussen struiken op een paaltje staan.…

in de rietkraag van een brede sloot stond een imposante ooievaar balancerend op zijn linkerpoot te speuren naar wat etenswaar zijn blik viel op een kleine vis die argeloos voorbij zwom hij dook ernaar maar hapte mis waarop hij weer aan wal klom het zat bepaald niet mee vandaag zo in de vroege ochtenduren hij liep nog met een lege maag…

O bloemetje klein, o bloemetje fijn wat zou ik toch graag een vlindertje zijn - ik kwam naar jouw kroontje en dronk in de zon van jouw suikerig sapje zoveel als ik kon Als dank zou ik geven een sierlijke dans gaf fleur aan jouw leven jouw zaadjes een kans O bloemetje klein, o bloemetje fijn ook zou ik wel graag een honingbij zijn - ik…

* Het is zoals het is, Je bent zoals je bent Er zijn er meer als jij Maar wat doet dit met mij Je proza-poëzij Je egowoordenbrij Je zelfbeeld op een rij Schip zonder averij Bloem zonder honingbij Wat doet dit beeld met mij Zinloos, je mijmerij Autist-rijmelarij Leg lege huls opzij Aan leegte ver voorbij Leg eens een beter ei…

Als de natuur je tot vrijage dwingt vang dan een vlinder of een honingbij als een prelude tot de minnarij en geef die haar vlak voor je haar bespringt. Zodra zij van dat hapje zit te smullen ga jij gewoon je goddelijke gang, maar schiet wel op en maak het niet te lang.…

P. de honingbijen…

De kou sluipt weg naar het noorden Maakt plaats voor een nieuw jaargetij Zoekt haar heil in andere oorden Het voorjaar staat klaar in de rij De bloem wekt de zomer uit haar dromen En voorziet daarbij de honingbij Van een middel om rond te komen Neemt daarbij zelf een poosje vrij Maar wees gerust in ’t najaar komt ze nog een keer Nog eenmaal…

Met potlood, kroontjespen, houtvrij papier Een schetsboek, oliekrijt en tekenschrift HB van Faber, kleur van Caran d'Ache En op de schrijfplank Oostindische inkt Wil hij de regenboog gaan imiteren In bleu royal zachtgeel en karmozijn Doemt langzaamaan een silhouet, amorf Van honingbijen zoemend rond hun korf Turquoise indigo aquamarijn…

“ De nieuwe dag” in het Perzische Nieuwjaar Golfballen waar diertjes elkaar in “een hole”vinden Vogeltjes die nestelen.De boerenzwaluw op komst Lentebloesems in het rond Uitheemse soorten,indringende vegetatie Golfoorlogen Hoornaars honingbijen uitmoorden Dagvlinders opgepeuzeld niet terug te vinden hoe kan men dat verhinderen Golfbrekers…

Daarnet nog dacht hij Ik zie de honingbij, hoe ze neerstrijkt op haar lip, Zweet parelt in een vouw. De gasten graaien naar hun wapen. O, een vrolijk kind word ik. Maar hij heeft oog voor wat niet telt, een kraan die druppelt in een zinken bekken. De buitenspelval heeft hij nooit geleerd De wijn schudt de zintuigen dooreen.…