Netgedichten

netgedicht (nr. 86.030):

Verse tranen

Er waren fraaie melodieën
instrumenten met bijzondere geluiden
bij een smeulend kampvuur
om de overwinning te vieren
gaf je mij een boek vol kansen

je danste als een honingbij
zoeter dan de zoetste
terwijl de zon brutaal onderging
in het diepe huilen van de nacht
bracht ik je terug
naar de roeiboot

en we dachten
dat er vrede zou komen
tijdens dit leven
maar de lieve vrede was
verder weg dan ooit

met steeds meer wapentuig
en onbevreesde vijanden
die telkens terugkwamen
om de liefde te saboteren
in de wereld die de weg kwijt was
zoveel ellende en verdriet

bij de horizon van vredesduiven
vroeg je mij om verse tranen
een nieuwe kust was niet voor handen
ik roeide verder in de stille duisternis.