Alle inzendingen over hoogzomer

als hoogzomer bestaat bestaat ook hooglente en dus ook hoogwinter waarin kinderen geboren worden die houden van zon en van hoge verwachtingenen en die zingend door het bos trekken…

het is hoogzomer een Koninginnenpage likt zoete honing in kleurrijke dans etst zij zich vast in mijn geheugen…

De slaap ontwijkt in deze lichte tijden. De schemering verdiept tot donkerblauw, En vóór dit zwart wordt, komt het morgengrauw Reeds als een rook de hemel overglijden. Klopt ’t bloed zo zwaar door onze ontruste rust? Zijn het de maaiers die hun zeisen haren*? Valt er een schaduw binnen van de blâren? Is dit een droom? Spoken hier dood en lust…

Het wordt een mooie warme dag vandaag, je voelt dan ook echt het zomergevoel. Een hoge instraling is er dan ook, daar moeten we wel rekening mee houden! De zon is prachtig, ze zal optimaal schijnen. Ze brengt een lach op je gezicht, wees dankbaar en geniet zoveel mogelijk. Neem op tijd je rust en drink wat meer, want dat is heel…

het is hoogzomer een duif verdwijnt in de boom ik rij achteruit vijf arme hommels draaien rondjes in het bed van hostabloemen vakantietijd - de hondekop voor het raam staat op de uitkijk de aasgier kijkt schuin over zijn rechter schouder ik ben nog niet dood op het zebrapad werpt een allochtoonse zich voor de bushalte bomen…

Jij noemt het groen, diepgroen zoals de bladeren zijn wanneer het hoogzomer is - Ik noem het lila, paars als het gezicht van iemand die sterven gaat - En toch hebben we het over dezelfde Kleur.…

Jij noemt het groen, Diepgroen zoals de Bladeren zijn wanneer Het hoogzomer is - Ik noem het lila, Paars als het gezicht Van iemand die sterven gaat - En toch hebben we het Over dezelfde kleur.…

wolken vlinders verschoten van kleur in de bloemenzee van hoogzomer nog hangt de warme geur in het herfstgeel van rijpend gewas pas als kou het donkerrood van de vruchten komt keuren verdwijnen vlinders langzaam en loom om in het zomerse weer te verschijnen…

Je begroet en kust ze in schemerige sluiers ze blijven korter dan voorheen, maar zoveel hoeft er niet gesproken te worden De hoogzomerse uitbundigheid hebben ze afgelegd vermijden het wijzen op de tijd van aanzwellende koelte Ze verdwijnen in mistig licht stil en langzaam, een subtiel handgebaar wuift ze naar morgen of naar een volgend…

We worstelden lang met waar onze wortels vandaan zouden zijn gekomen het slootje en het riet hoogzomer geluiden uit dromen geslopen langs het balkon kwam het langs je weet ervan maar waar het zich nu waant weet niemand niet misschien rijst er ergens anders opnieuw en visioenen worden uitgelegd zoals bedoeld is…

Hoogzomer Haar bloes half-open haar borsten witter en bleek mijn hart staat in vlam.…

wij twijgen samen aan een boom maar takken ieder eigen lente jij bloemt terwijl ik groen als jij je vruchten geeft bloei ik hoogzomer we drinken uit dezelfde stam omdat die ons bekend voorkwam wortelen in zwarte aarde dat wat wij vergaarden gaan we oogsten in de mooiste herfst van ons leven in buigzaamheid zijn wij…

zon speelt door je haar en licht het op in warme tinten het lang gevlochten in een staart opgebonden met zeeblauwe linten ogen raken aan mijn strand je hand vrijt branding langs het zand lippen nodigen me uit je mond is lente en je stem zingt het hoogzomerse geluid ik duik in oceanendiep laat me in jou verdrinken jij bent…

je was een knop die lente nodig had de winter al ontloken de groene bladeren nog niet gebroken wachtend op de zon ik zie je opengaan voor het eerst spontaan jezelf gevend in wat al die tijd verborgen is gebleven het wordt hoogzomer in de geur van eigen leven je wiegt in wind van warme woorden schrikt van het gevoel dat je ook anderen…

Nog even straalt de zon alof het hoogzomer is en al ruik je de ondergang, het donkere, het verdwijnen van zoveel licht en kleuren, deze uren zijn heel kostbaar: ze voeden de ziel met beelden, klanken en geuren. Al zijn er méér rozenbottels dan late rozen, ze vullen je herinnering met dankbaarheid en erkentelijkheid om onverdiende gaven.…

Een bank onder een appelboom, hoogzomer nu, we drinken wijn en stromen langzaam leeg, in de schemering zingt een late merel van opgeven.…

lach die je achterliet hoe koude wind de bloei vertraagde en er nog een schitterend palet van maakte waar veilig geborgen de knoppen voor de zomer zich klaar maakten zonder zorgen een schraalheid die schatkamer bleek voor ontluiken van een feeërieke pigmentenreeks tot koesterende warmte het kaf van het koren gaat scheiden in hoogzomerse…

De kraai, ekster en zij die koeren Er zit weer onweer in de lucht Hoogzomer slaakt een diepe zucht De donderbeitels gaan zich roeren Nog even en de bliksemschichten Zullen het kwade bruusk verjagen De kinderen stellen alweer vragen Lukt het de huislook pais te stichten De huisbezems het vuur te weren Zal donderbaard het dak maskeren Op…

Bij jou loeit september, al is het hoogzomer. Leg je hoofd nu maar neer, mijn herfstige dromer.…

Het was hoogzomer. We lagen in het gras.…

klein verval, voor wat komen zal in een septembermaand die zich nog hoogzomer waant.…

Hoogzomer nu, met lindegeuren en lavendel, met zonneschijn vanaf de prille morgen die ons komt verrassen met blij licht dat overal, door alle kieren ook, komt kijken. De vogels juichen al, genieten van de warmte die net nog niet te fel doorheen de wolken wenkt tot dankbaarheid en vreugde.…

Alsof ze iets te verbergen hebben - winterbomen met in gure wind wandelende takken - gesluierd in de wiegende vrieskou geworteld in winterbeelden ruw behangen met de dood in nerfstructuur aan hun schenen ligt nu loos en gesteven in wolkenzweet de afgeworpen zomermode een hoogzomerse heerlijkheid vergaat in de stilte van het bevroren…

We lagen op een vlonder, hand in hand Met achter ons een brede kraag van riet Het was hoogzomer, blad dreef in de vliet We hadden weer een hele sterke band Luchtig gekleed was ik en bruinverbrand Zilvergrijs haar had ik maar jij nog niet Omdat ik je nog lange niet verliet Vandaar dat beeld daar bij de waterkant Je droeg een rode, wollen…

hoogzomers dromen van de sloomheids- infiniteit en leven op liefde. Liefde leeft, heb ik vernomen, op bloeiende bomen en vloeiende stromen -die fluitend flaneren, maar vanbuiten verdorren als de grond waarop wij teerden. Dodelijk dansend onder de dromen die verteerd vallen als een illusie.…

voor de landschappen die nu veranderen van uur tot uur de merel en lijster zingen er op los en monnikskappen fleuren in het bos Ik dank God voor de rijke vruchten de kers, de aardbei, en de peer ik dank God voor hun zoetheid want ieder jaar smaken ze best weer Ik dank God voor de gulden oogst de zonnebloemen die wiegen in de wind hoogzomer…

Weet je nog, Jetje, die middag, hoogzomer, jij onder de linde bij de hofpoort met het spel van licht en schaduw op je grote ogen, lievrouwkesblauw en over de gouden sproetjes langsheen je neus. Je lachte verlegen en boodt me een mandje met kersen die geurden naar zomer en spijt. We bloosden verlegen wat om ons kleine geheimpje.…

ook hoogzomer brengt koude dagen die ons humeur lelijk kunnen plagen de tuinstoelen moeten weer ingeklapt 't lijkt of we naar de herfst zijn overgestapt geen kleurige parasols meer op het gazon geraniums hangen verwaaid op het balkon bloeisels laten zich plukken door de wind de tuinman kijkt niet langer fier en blij gezind doch hij weet…

boter aan de galg bleek halsstarrig hautain schone schijn ophouden resultaat nihil totaal over 't hoofd gezien dat ware vriendschap puurste geslepen briljanten vertegenwoordigen nu net een zingende dansende kleine meid zo gelukkig makende momentopnames, nimmer gekend beleefd kolkend helrode deugddoende stralen verwarmen 't hart tot op het bot; hoogzomer…