Alle inzendingen over huis van gedichten

zal je mij vinden en me naar het huis der gedichten dragen waar ik de zee kan opsnuiven of waar de bladeren van ieder seizoen duizelen bij het ontwaken van de dag de stilte zal daar volmaakt zijn zodat ik nooit hoef te sterven met sneeuw op wind en als je me vindt wil je me dan nog zien als een bloem verborgen en met rood doorweven…

Het dak bedekt met pannen van gedichten daaronder spatten letters op papier de rijmen stroomden langs de ramen de deur van het gedicht staat op een kier De brievenbus nog bomvol dichterswoorden gelezen als het moet, op het toilet maar nu gestopt met denken en verzinnen geplaatst in vakje "leesverlet" De kelder vol met hersenkraaksels…

ik mag niemand zeggen dat ik anders ben ik mag niemand zeggen dat ik raar ben als ik dat ga zeggen heeft niemand respect voor mij als ik dat ga zeggen wordt niemand blij ik mag niemand zeggen dat ik anders ben ik mag niemand zeggen dat ik homo ben en nu ze het weten was ik bijna dood en nu ze het weten weegt mijn buik niet meer…

Dag onze lieve hond, Het moment is aangebroken dat we je moeten laten gaan maar wat hadden wij een geluk dat jij in ons leven bestond. Daarom verschijnt er nu door het einde, van verdriet een traan. Het leven hoort niet te bestaan uit alleen maar pijn. Als dit er alleen nog maar is om te overleven kan al dat lijden, natuurlijk niet de bedoeling…

Als dat komt door dit gedicht dan sla ik mezelf nu voor mijn kop. Ik heb er hoe dan ook mijn uiterste best op gedaan, en ik hoop dat Nadine dit dan ook goed genoeg vindt... Ik verwacht ook niet dat ze er applaudisserend voor gaat staan, want dit gedicht is niet te vergelijken met een wedstrijd die ze wint.…

Een gedicht is als een huis, waarin je fijn kunt wonen. Een gedicht is ook een schulp, waarin je angstig kruipen kunt. Een gedicht kan een kliniek zijn, waar je moedig vraagt om hulp. Een gedicht staat als een tempel, wanneer je het in eenvoud bidt. Gedichten vragen me dan eerlijk, of ze vals zijn of juist goed.…

Dit is mijn huis in mijn gedichten ben ik thuis met het licht op mijn doek de ezel in de hoek grif ik in kleurentaal mijn poëtisch verhaal…

je moet een gedicht lezen of schrijven opstaan en lezen of schrijven weet je dat het gedicht onbarmhartig is juist in het poetische schuilt de vernietigingskracht van de natuur en van de cultuur de krokodil springt ver uit het water om een muisje te vangen om het huis van bewaring scharrelen vluchtelingen ze weten niet wie…

sommige gedichten slapen in mausoleums andere in een anoniem graf vele slapen nooit dansen in de regen creperen in de goot het gedicht blind of doof sterft een ongelezen dood of kreukelt als oude huid kraakt als het vermoeide huis de uitgelezen betweter breekt het af een gedicht weet jij het hoe het er uit moet zien?…

Poëzie is het huis waar ik wil wonen Waar mooie gedichten zorgen voor 't dak eraf Aangename poëzie zorgt voor de fundamenten Nadenkpoëzie vormen dan de muren De humorpoëzie isoleert Elk gedicht over KUNST is vereerd Deze week vol fantasie, lees, lees, koop en lees ik Poëzie Schrijf ik vaak als amateur, soms als poëet Denk ik: 'Is dit…

huis mijn eigendom met gouden dak toch een rijk bezit? eigenaar(de)…

Ochot moederke voor jouw speciale zorgen, altijd een effort mijn (t)huis bezij het uwe onschendbare mantelbrug © Gedicht & tekening van Guido De Pelsmaeker…

dan tóch: dit huis met zijn groen tegelwerk en zijn zin, dit stemmige groene huis, het nodigt zichzelf hier uit. -------------------------------------------------- Uit: 'Instructies voor een ober', 2004.…

Laat hier geen twijfel over bestaan, dit huis zal bouwval worden met de grond gelijk ook dit gedicht. Omdat ik stenen met een zin en met cement elk voegwoord vergelijk, de gangen met mezelf en daar dan in verdwalen.…

het huis beschermend in zijn armen sluit…

o sapperloot nu is de boom er ook ------------------------------------------------------- Uit: 'gedichten 1940-1960'.…

. ----------------------------------------------------- uit: 'Vroege sneeuw' gedichten 1971-2003.…

gedicht ik verwelkom ieder gezicht…

Gezapig als de zoen van koele kinder-lippen en zoeler dan ’t gezoef van bloesem-zoete wind, o kleine regen, heeft van duizend glinster-stippen uw stuivend licht mijn haar met perelen gepint. En zonder roeren, dan te voelen hoe mijne ogen vergroten, naar me uw peerlen-weelde zonne-wijdt, sta ‘k als een smalle bruid, tot wenens toe bewogen…

Aan het vervallen huis hangen nog de verveloze luiken en haveloze voordeur in verschoten donkergroen aan het gebint wapperen spinnenwebben in de wind de tuin ligt er chaotisch bij emoties hangen als druppels aan de struiken hoe vredig was het leven toen de notenboom draagt nog steeds haar vrucht door de takken kijk ik naar de blauwe…

Niemand in huis Zelfs ik ben niet thuis Haar kunstbontjas op de stoel Zij zit er niet in Ik hoest beleefd De kamer blijft doofstom Er is iets geweest, maar hoe?…

de kachel, met de vonkjes vuur die mij uren in verrukking brachten, laat de gloed na van een liefdevolle jeugd voor 't laatst sluit ik de deur dag huis ik draag je over aan de tijden van voorbij…

Dit eenzame huis, omringd door hoge eiken, aangetast door de tand des tijds, ...ik sta nu al een uur te kijken... Vervallen en leeg, het verwilderde gras, de gaten in het dak, ...het kapotte glas... Met ogen dicht zie ik mijn ouders, meen ze zelfs te horen, dit emotioneel beladen huis, ...waar ik zo lang geleden,..ben geboren...…

Nu wil je weer naar huis iets anders heb je niet te kiezen. Het is je zo tegengevallen alleen in de grote stad. Je wilde het liefst weer naar huis, met de stad heb je het weer gehad. Totdat het weer gaat kriebelen en je voelt je weer niet thuis. dan ga je opnieuw weer zwerven en verlaat voor de zoveelste keer het huis.…

Zij ontmantelen met geestdrift en dromen hun paleis glorieus tot in de hemel Hoe en wat en waar en wanneer zal alles klaar Het groot geworden kind dat nimmer terugkeert beukt in tomeloze razernij met beitel, hamer en houweel al te oude ballast in elkaar Dit is van ons, van mij, Sneeuwklokjes en krokussen in de tuin staan er weerloos bij…

morgen In de ochtendstond Daar ga je dan naar huis Na een avond die weer een lach heeft gebracht Na het mysterie van de nacht Loop je weer naar huis Waar hij op je wacht Maar daar had je niet aan gedacht Maar de waarheid die komt morgen Na het mysterie van de nacht Ja de waarheid de waarheid die komt morgen In de ochtendstond…

Mooi maar breekbaar is je glazen huis van zelfvertrouwen Jammer dat maar weinig mensen het kunnen aanschouwen Wees gerust, ik zal er niet tegenaan stoten Daarvoor is het veel te waardevol Zal het van een afstand bewonderen Een hand toereiken lijkt al te risicovol Mag ik er toch een beetje bijbouwen Iets kleins, jij mag kiezen En als je het…

In het huis Was de kamer Waar het wollige tapijt stemmen absorbeerde Het prikte aan mijn voeten Ik moest op blote voeten Zo voelde ik dat ik leefde In het huis Was de kamer Waar het bed kraakte als je ernaar keek De dekens een huis Een huis in een huis Mijn geheime hutje Buiten het huis Was de straat Waar stenen mij in verzoeking…

vanuit de vensterbanken en geef het raam een stille kus mijn heimwee mag niet langer duren ik tel de treden van de trap de stilte van de kale muren de echo van alleen mijn stap zo loop ik alle kamers binnen het kraken van de houten vloer hier mag ik dus opnieuw beginnen ik slik een keer want ik ben stoer hier sta ik in mijn nieuwe huis…

Het is een oud huis De trap geeft geluid Alsof er nog leven is Na de dood In dier voege Schuurt papier de leuning Vraagt zelfs om een likje verf Want de vorige eigenaar Is in gebreke gebleven Onderhoud was niet Zijn sterkste punt…