Alle inzendingen over inborst

Zijn inborst leefde vroeg in de lentemorgen in de dauw van mei.…

iemand die liefde was sloeg koopwaar stuk en schopte tafels om ik leg mijn inborst open en vraag hen toe te steken ze graaien naar mijn organen ik zwijg en trek me terug mijn glimlach is van steen ik vertrek, kom terug en gooi mijn inborst open is niet voor hen bestemd…

Alle beweging in jouw vierkante meter maar de wereld is rond, ronder nog in herademen van leeftocht, zonder aarzel verplaats jij de grondstof, beleef jij mijn inborst.…

ondoorgrondelijk rijkdom van kunde gaat ons verstand te boven praktisch verstand gaat hand in hand met karakter inborst uit een groeiproces ontstaat door ervaringen kennis en inzicht…

Boze inborst Klaag’lijk zweeft het geluid door de ruimte; rillingen lopen over de rug, een nachtmerrie verdwenen, zoekgeraakt een kind, zoon, dochter gekeurd en weggehaald, meegenomen en kwijtgeraakt Een algemeen gevoel van ontsteltenis neemt plaats verdwenen, de veilige rust een onvolmaakte wereld.…

ik heb dezelfde tere trekken van mijn moeder, die zij van haar moeder had geërfd : dezelfde blonde noorse haren, dezelfde vergeet-mij-nietjes blauwe ogen waarin ik de fjorden weerspiegeld zie dezelfde speelse glimlach om mijn schalkse mond. 'k voel me volkomen in harmonie vooral op Moederdag voel ik nog dieper wat ons ooit samen bond…

Tref je geen echte hufters voor de lens Dan heb je nog het wapen van monteren Zo kan je kijkers toch een lesje leren Over de slechte inborst van de mens God - zonder camera - ziet alle zonden ”EO: helaas niet hufterproof bevonden”…

klimaattop: lachen om niet te schreeuwen de afgrond is goed zichtbaar want nabij ik ben een optimist maar niet meer blij mijn inborst zegt nu gooi ze voor de leeuwen een boer met kiespijn lacht niet voor de lol beloftes maken mensen horendol…

hier ben ik weer terug van weggeweest was spelend op zoek naar een andere sfeer bad mijn muze opnieuw kleur te bekennen of op zijn minst rijmloze ingevingen zo te schikken dat ik mijn inborst mocht herkennen de bloesem was niet inferieur; van mindere kwaliteit maar het zaad bleef ik zelf het heeft niet tot…

Het Eindgericht der wereld Oordeel dat elke mens wacht na het leven op deze aarde ziet men wellicht met vrees tegemoet maar laten wij God niet zien als een scherpe scheidsrechter die overwinning en nederlaag weegt Zijn ruime barmhartigheid aanschouwt ieders inzet en inborst afgezien van hetgeen is bereikt.…

elke dag ik schrijf ze elke dag denk niet hij is onevenwichtig schommelt niet, maar scheurt van het ene naar het andere uiterste, dat is mijn aard, ok, een beetje uit balans de magie van woorden blijft evenals dat van het leven wonderlijk toch ik schrijf kruispuntigen doordelende tot de priem scheidingsvlakkerige botte ontboezemende inborst…

publiek, schraal is mijn oogst ontheemd dien ik u van repliek want mijn verzen zijn vervreemd van bezigheden die een mens van goede doen niet kan bevatten mijn ingetogen wereld is groter dan de buiging voor trots, het behoud van inborst adelt mijn bloed naar alle kleuren, het land van de wereld ligt aan mijn gedragen voeten wat u zegt…

uit de ruïnes rijzen zenuwen ze razen door de buizen van het huis kneuzen de ruimte waar mijn gemoed geduldig veinst slechts mijn gemoed te zijn en niet de bruisende bron van mijn gebundeld wezen ik sla op de vlucht voor de kraaien in mijn haar mijn woorden glijden uit vergeten mijn inborst te kneden ik sta op de rand bereid over lijken…

doorheen het heelal schal ik mijn affectie hoe groot mijn omarming allesomvattend een inborst waarin alles schuilt op zoek naar jou die mij niet hoort op tast naar jou die mij niet voelt moe en teleurgesteld bieden de Pleiaden, bekend met leed, een rustplaats aan Arachne de opdracht een laatste maal te weven onzichtbaarheid te bieden…

Een glimlach is het mooiste wat ik ook vandaag naast je inborst als erfenis draag. De koffie loopt, straks is het warm, het ontbijt wenkt vanaf het aanrecht veel meer zal het vandaag niet worden. Boven is het echt feest vandaag, als ik al denkend de lucht even in snel wolken open trek om de zon door te laten.…

zeg mij niks over mij soms zoek ik gewoon contact ik mail naar de dichtst veraf gelegen persoon liefst teder qua inborst in woorden uitgebeeld ik zeg joh kietel mij gewoon linker schouderblad rechts daar ja jeukt ja lekker heerlijk neen vraag mij verder niks ik zocht gewoon het contact begrijp je weet jij veel What's in an email…

imponerend met wangedrag scorend via bluf laat ik mij voorstaan op mijn brutale bek ik vecht me omhoog in wanstaltige arrogantie promoveer op mijn zieke inborst en klim hoger op vanwege slinkse achterbaksheid ik behoor tot de top dankzij rigoureuze veelzijdigheid en domineer dankzij professionele hebzucht dan word ik afgeperst…

mijn bladeren zijn gebonden mijn bast een goede inborst mijn roots niet verankerd mijn knoken nog vol vet en vel dus wat is het? zoeken zij in mij de Bomenhoeder die hen versproken was zoals de Messias aan de mensen?…

verstond, koos wat wind en zee van de wereld vond, zonder naar de aard te vragen in kerend tij te wagen,groeiden verstilde vijvers dicht met kroos, vulden zich met broze taal die werd gesproken in het holst van een gedachte, een zin werd onderbroken om het water te laten stromen vanwaar het is gekomen, daarop te wachten is voorbij, de inborst…

, je stijfrode lippen die lachen al zijn ze gesloten, je wipneusje die je iets grappigs geeft, je rode wangen die stralen als door zonbeschenen appels en verder al je fenomenale golvingen een landschap dat je naar adem doet snakken, en mij toch doet twijfelen of er niet niet tóch een schepper is die dit alles, naast je prachtige inborst…

hun geluid zetten zij een elektrische maaltijd voor en voeren het beginsels met de kleine lepel van hun stem in hun rauw maar licht gestegen hoofd breken warme eieren hun ogen sluiten in genot en openen zich geel en lauw dan bijten zij in zoete inborst zure levens, zoutpilaren tot de gave meeuwen die de kust bevolken niet langer…

ik ben goed in verbloemen, de warme inborst klopt doods in mij, als ik mag zeggen dit zo. Wat is dit voor ongerijmdheid, de mens is toch gemaakt om te blazen en piepen of mis- schien zelfs te zingen? Niet veel is dit, dit mager leven zonder magie en tja, wat doe je d'r aan?…

opgetrokken uit verkoold waterstof en verstrengeld in ketenen bij gebrek aan een dwangmatige definitie noemen we haar 'leven' elke fantasie wandelt de ruimte in (gedachten laten zich niet vangen) een steen kan niet denken, wel ouderdom vergaren, zich ontredderen, een hemel- lichaam sterft niet -want in donkerminnende ruimte draagt de inborst…

De passie staat te ver van zijn literaire eiland, het kloosterlijke te dicht bij zijn ware inborst: Einzelgänger.…

de meeste woorden zijn mijn maatjes als bondgenoten in een ongelijke strijd sommige horen niet tot de kameraadjes keren mij nors de rug toe geven bij tijd en wijle steken onder water kruipen onverhoeds onder mijn huid en nagels zijn onbetrouwbaar jagen mij de stuipen op het lijf tonen inborst van Jan Hagel neem nou een woord zoals klopgeest…

heden zoveel jaar na dato versteen ik het beeld van mijn vader houw de lagen van zijn persoon tracht zijn wezen te plaatsen in een menselijk kader een postuur van ruimtelijke omvang gevoed door smakelijkheden een zuivere inborst gevormd door haast verborgen verleden gaven deze kleine man met humor en weinig woorden een ongekende…

Zoek een plekje in de heemtuin op het gras, let maar niet op mijn gelaat, uiterlijkheid lijk ik anders, ben wat stekelig behaard, als u mij uw hand toereikt moet u niet schrikken het geeft misschien een vreemd gevoel, het is niet wat het lijkt, daar mag u niet van schrikken, van inborst ben ik zachtaardig en fijn besnaard, als je me…

Het is, waar ál het kwade, wat donker duister was en scheen... door mijn goede inborst gezuiverd gaat worden! Hier ligt mijn hart, mijn leven, geluk ziel en zaligheid. Hier wil ik wonen, ja wél tot in zalige en eeuwige vergetelheid! Mijn leven, mijn lust en goedertieren ik ga ze hier simpelweg botvieren...…

Ik proost met een verlegen rood gevuld bourgogne glas om de beschaafdheid te typeren hoe je inborst was.…

( voor Hannie Schaft ) Slechts vijf-en-twintig jaren heb je op Hollandse bodem geleefd, gezien je integere inborst vier keer te weinig. Als ik iemand de honderd heb gegund, dan ben jij het, zo laf neergeknald door een Duits machinepistool in de anders zo stille duinen te Bloemendaal.…