Netgedichten

netgedicht (nr. 22.542):

Toegankelijk ?

De wind blaast duistere
dingen, is de houvast kwijt,
ik verstond, koos wat wind
en zee van de wereld vond,
zonder naar de aard te vragen
in kerend tij te wagen,groeiden
verstilde vijvers dicht met kroos,
vulden zich met broze taal
die werd gesproken in het
holst van een gedachte, een
zin werd onderbroken om het
water te laten stromen
vanwaar het is gekomen,
daarop te wachten is voorbij,
de inborst van de eindigheid,
niet te lachen, niet te schreien,
zonder tranen niets vermorst,
niet toegankelijk voor mij.