Alle inzendingen over ineens bleek geschie

op zolder van mijn huis in de Amsterdamse Plantagebuurt zakte ik in negentien vierenzeventig 's ochtends op een dag door de planken er lagen kranten onder de vloer tot zeventien december negentien honderd en drieënveertig op het Gemeentearchief bleken de toenmalige bewoners in hun eigen huis in mijn huis door de bezetter op…

Hoe is uw lief gelaat zo bleek, Dat eenmaal zo vriendlijk kon blozen? Ach, als de zuivre zonne week, Verbleken de lachende rozen. Hoe is uw voorhoofd nu zo dof, Zo stroef en zo droef en zo duister? Ach, als de wind ze sleurde in 't stof, Verliezen de lelies hun luister.…

Ineens was je daar, ronde toet en staarten in je haar, intens genietend, blij en open stevig in mijn hart gekropen!…

ineens bam het was gebeurd weg was je je zat er wel maar ook weer niet 4 dagen lang wachtend op ontdekking het is hard maar het hoort erbij niemand ontkomt eraan vroeg of laat vandaag of morgen of over een poosje maar niet op deze manier tenminste, dat hoop ik niet ik heb helemaal niks van jou nog niet een klein fotootje…

Dat bleek ineens niet op het Spui te mogen; men was genoopt zich elders op te stellen. Dus staat zo menig ras-republikein straks uitgerekend op het Kóningsplein.…

mijn hemel kust bewogen wolkjes wanneer ik droevig naar de regen staar mijn hemel verzacht de dwaze wind wanneer ik kwijnend in de stormen rondwaar mijn hemel verbergt donkere schimmen wanneer ik stervend door de schaduwen glijd mijn hemel weerkaatst het rustige blauw wanneer ik bleek langs de oevers verdwijn…

koud spillebeenden voeten over de striemen van gezwollen tepels naar de kille handen waarin ik heb gewoond met een handgebaar en enkel ogen schopten schoenen naar zeepbellen; leeg geblazen op ongehoorde windvlagen woorden werden gescalpeerd en tranen beschilderd met oorlogskleuren die in langgerekte jaren het knikken deden beven…

en ineens was ze daar tussen de nevel door kroop ze tevoorschijn we hadden haar gezocht zagen al wat bleek bij de gedachte dat ze vermist zou zijn oogverblindend viel ze met een dartele duik dwars door het raam scheen haar licht over de leemte en drapeerde zich uitgelaten in onze armen stralender dan ooit…

Ineens sloot je je ogen Net als iedereen die nacht Ineens sloot je je ogen Maar toch was het heel anders Ineens sloot je je ogen Wat was er dan zo anders Ineens sloot je je ogen En ze gingen niet meer open…

en soms als dan ineens die ijzeren band beklemd zo onverwacht mijn hart omsluit voel ik me zo geremd de angst die ik niet toe wil staan niet in mijn leven wil ik voel me eenzaam dan alleen en soms zo koud en stil...…

Ineens was ik het vermogen om warmte vast te houden verloren. Nu de kinderen het huis uit zijn, snoof ik, ja ja. Ik kroop onder steeds meer dekens. De kachel loeide. De warmste van ons tweeen kon mij niet meer verhitten. Ik rilde en huiverde alsof ik oog in oog stond met de dood. Wat ook zo was.…

Twee dagen terug speelde ik op de bank met K. een potje scrabble. Een gewone woensdagavond. Het eerste woord van K. was 'touw'. Ik volgde met 'tijdschrift'. Toen volgde K. met 'eenzaam', 'verlaten', 'dood', 'koud', 'angst'. Hij won. De dag daarop kwam ik zijn nieuwe aquarium bezichtigen. Hij stond in de gang met twee verschillende…

Komt het niet weten wat ik wil doordat ik zo goed in het nu kan zijn?…

Zo plots weg, zonder afscheid, zonder groet, niemand iets gezegd, totaal onbegrijpelijk is dit. Je was zo vol leven en initiatief, energiek en toch soms moe. Maar dit is niet uit te leggen, niet te verklaren met mensenwoorden. Wat is dood-zijn eigenlijk? Waar ben je nu, wat doe je ons aan? Moest dit zo lopen? Plots zien wij weer hoe betrekkelijk…

Dat je zomaar ineens iemand niet meer ziet Nóóit meer ziet Een lach die nog zo levendig in je oren klinkt uitbundig of fluweel zacht en als herinnering in je hart zweeft dag en nacht Een kus op je mond die niet meer tintelt, na klinkt en smaakt naar meer Nooit meer Dat zomaar ineens iemand is verdwenen als op de vleugels…

Ineens was ik het vermogen om warmte vast te houden verloren. Nu de kinderen het huis uit zijn, snoof ik, ja, ja. Ik kroop onder steeds meer dekens. De kachel loeide. De warmste van ons tweeën kon mij niet meer verhitten. Ik rilde en huiverde alsof ik oog in oog stond met de dood. Wat ook zo was.…

Zwijgzaam aanschouw ik een rumoerig kabaal En voel de stilte om mij heen Ik hoef er geen moeite voor te doen Het is er nu en zomaar ineens…

Ineens Het is ineens begonnen. Hij vergat zijn naam. Elke keer moest, je hem vertellen hoe hij heette. Snel nam de dementie toe. Hij wist niet, meer hoe hij heette.…

dan bereikt mij het bericht dat je er gisteren nog was maar vandaag niet meer mijn lieve tante zo maar ineens weggevlogen wat doet dat ongelooflijk veel zeer ik lief jou van hier tot aan de hemel had je nog zoveel willen zeggen want het was nog lang niet jouw tijd ik mis nu al onze warme gesprekken en om jou te knuffelen nooit meer…

Natuurgeluiden weerklinken als echo in verte Maanlicht golft tot ziens. Waarom hoor ik jouw voetsporen niet meer daar ze heel onverwacht en veel te vroeg van jou werden ontnomen Ik weet heel goed dat zij op elk moment van het leven klaarstonden om hun reis voort te zetten en ook nog eens voortdurend onderweg zijn met jou. Wanneer ene deur…

weg is ze en het is oorverdovend stil kan ik dit is dit wat ik wil zonder haar mijn liefde mijn ogen haar vermogen om lief te houden van het is weg voor even dan en daarom is het stil hier zo stil zonder jou…

Chaos in mijn hoofd als ik jou zie zitten Altijd weer die zogenaamde radiostilte Of anders gezegd: liefde houdt niet op te bestaan Ineens geëindigd En plotseling wordt gezegd en gedaan Nooit gedacht, altijd gehoopt Ik kom eraan Wetende dat altijd samen Soms ineens niet kan.…

Sprakeloos, Ongeloof, troosteloos, ineens zonder jou !!!!! Nog zo veel plannen, nog zo veel dromen, nog zo veel dingen ongezegd ineens zonder jou !!! Al die woorden, zo vol troost gesproken, helaas dringt het niet door ineens zonder jou !!! De tijd zal leren, of dit leven nog vol vreugde kan zijn zo ineens zonder jou !!!!…

Zomaar ineens verdriet om iemand die je mist die je niet meer ziet Zomaar ineens moet ik huilen zonder aanleiding kan mij er niet achter verschuilen Zomaar ineens mis ik je nog elke keer het is nu zo anders dat doet me zeer Zomaar ineens opdat ik nooit vergeten zou daarom door dat verdriet wist ik nog hoeveel ik van je hou Zomaar…

Ineens gekomen en zo plots gegaan Zo dichtbij maar nu weer ver vandaan Ach ik dacht, wat maakt het mij ook uit Want zonder jou kom ik ook wel vooruit Maar nu jij niet meer bij mij bent Zie ik het leven dat mij voorbij rent En ik wil niet denken maar ik denk aan jou Denkend dat jij denkt ik hou van jou.…

Toen zij een kind het leven had geschonken en met haar man de baby goed bekeek, werd zij ineens knalrood en daarna bleek en híj dacht: dáár ben ik mooi ingestonken! Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

De waarheid bleek één grote leugen en dat terwijl mijn gevoelens en hart weer durfden te genieten met volle teugen ineens is alles door emoties verward Geloven in het goede van de mens dat doe ik dus absoluut niet meer mijn gevoel bereikt nu een grens omhoog gaat mijn muur van afweer Als je iemand in vertrouwen hebt genomen die zegt om…

het overkwam mij totaal onverwacht was nog volop bezig het leven te bewijzen ineens vielen alle zorgen en eisen van me af zag wel alle mensen plotseling terugdeinzen in verwarring voor dat wat ik zelf ooit was ook omdat ik geen afstand genomen had kon horen zien en voelen zonder onderscheid het leek wel op gedachten lezen was ineens op…

Nederlands voor hem Ineens een vreemde taal Toen de specialist hem ook nog vroeg Of hij als het even kon contant Wilde betalen…

Met 1 plastic tas van het warenhuis met de rode zon met gebogen schouders traag te voet langs de bleekgroene heesters langs het dode kanaal over het grote lege plein. Duidelijk het javelwater, de melk en het brood in het zakje. Keert hij tevreden terug? ---------------------------- uit: 'Dubbelzanger', 2002.…