Alle inzendingen over ingebeeld

Vraag me af of ik Het allemaal nog volgen Kan - onwezenlijke, Onwerkelijke werkelijkheid, Mijn diepste gevoel zegt Dat ik het me allemaal Heb ingebeeld - mijn verstand Zegt dat het waar is, zichtbare Werkelijkheid die niets verheelt…

hoe droog waren mijn lippen toen ik, ten langen leste, dorstig van stoffige wijsheid proefde tandenknarsend viel mijn wereldbeeld in duigen toegedekt met droge blaren zocht wederom, gelijk de mens is, een andere schim die ook in mijn gespiegelde vitrine vertoefde ik was van mijn schepping getuige en kon weer de horizon verklaren…

Wees dan poëzie in stemloos gejuich iets moois, iets onbestaanbaars in tongval van klare stem Vervloeiend in een dwaze roes der zinnen – ingebeeld in zoete adem van verbijstering letters in dromerige aandacht Schrijf me nu, schrijf me nu verhef mijn woorden in sprakeloosheid van taal…

laat me dagdromen dat we samen zijn ingebeeld genieten van verzonnen genot tegengif voor triest gemis laat me leven in het paradijs dat enkel in mijn hoofd bestaat waar we houden van elkaar verenigd en verstrengeld telkens weer en ook daarna…

Ideele ervaring, Verzonnen beleving, Gewenst genot, Ingebeeld lot.…

een steile, hoge berg schreeuwde om wat moed gekweld door ingebeelde fatoom-pijn bekeek ik mijn voet daarna de top, zo tussen wolken in klimmen zonder benen schreeuwen zonder stem waar een wil is, is een weg.…

Het feitelijke kennen hoe alles met alles samenhangt In verband brengen met het ingebeelde waarin lijkt alsof verschillen onafhankelijk van elkaar gebeuren Niemand verwacht dat jij consequent en exclusief in één richting denkt…

Waar ben je geweest Verloren, gewaande vriend Eerst een omhelzing Dat heb jij wel verdiend Kon je niet vinden Weggerukt, afgezonderd Verlangen verstoord En nu, zo verwonderd Over de glimlach, zo gemist In omhelzing losgemaakt Vandaag, zo'n mooie dag Ingebeeld en ontwaakt...…

Verdwijnen in de mist van fantasie Ingebeelde, zorgvuldig geboetseerde werkelijkheid van wat zoet is Die zachtjes angst bedekt en verdriet versluierd Vaak is het daar zoveel beter vertoeven, boven de waas Overlevend in ontvluchten Wat je weerhoudt van leven, dat ongenadig wreed kan zijn..…

hoe droog waren mijn lippen toen ik, ten langen leste, dorstig van stoffige wijsheid proefde tandenknarsend viel mijn wereldbeeld in duigen toegedekt met droge blaren zocht opnieuw, gelijk de mens is, een andere schim * ik was van mijn schepping getuige en kon wederom de horizon verklaren…

gedragen Servies waarmee de nacht me een Vroeg ontbijt aanbiedt Ik mis het beleg, het brood en zélfs Het erbarmen om mij dan toch Ter ruste te willen leggen, doch Niets spreekt het duister aan Ik kan slechts nog dwalen met Mijn geest, bakkeleien met onwelwillende Spieren die mijn lichaam ongevraagd verkassen tussen pijn en een ingebeelde…

eerst lachen ze dan gaan ze het gevecht aan dan knielen ze het gevecht aangaan dat Deelder ons glijers verder leren mag kort en laag blijft hij ondergedoken Pokon plant ziel gaat de tijd verder alleen met de stad in beeld licht ingebeeld…

De vijand heeft zich beeldschoon ingebeeld hoe het is om bevriend te zijn met de schone nimfen van de nacht En jij daar in die verte in diep duisteren weet dat ik niet meer naar je zal luisteren zolang je me bedelt om geld dat verzacht voor liefdeszaken moet het leven zuiver zijn de mens in zijn grootheid is dikwijls klein dan knaagt er…

snerpende snaren vol blaren uithoeken in de wereld wij moeten maar jagen geen wereld nog ingebeeld lucht heeft vrij spel in mist tussen aarde lang geleden een bel die mij niet spaarde snijdt een reddingsboei in vel en been snij 'm los en bloei…

Ondanks onze rotondes die wij hadden ingebeeld rij jij door jouw tunnel naar het begin van het licht.…

buiten mezelf, Vandaag, weet niet Hoe ik het heb, Ga je vertellen Dat het over is Tussen jou en mij - Terwijl ik het Tuinpad bij je huis Op loop, neemt De mist in mijn hoofd Hand over hand toe, En hoop ik nog Dat dit een boze Droom is, maar De ongelijke stenen In je tuinpad Doen mij beseffen dat Ik mij niets heb ingebeeld…

Al mijn ingebeelde zorgen verdwijnen kolkend in riolen. Al mijn zinloze problemen geef ik met de stroming mee. Al mijn nodeloos gepieker stroomt als water naar de zee. Wie blijven zijn mijn eenden. Geloof, hoop en liefde ook. En mijn schone zelf.…

Mezelf toch weer teveel ingebeeld. “ Sorry” ,zegt ze ” het wordt gewoon niet meer”. Toch weer gevallen, gebroken blijf ik maar liggen deze keer. Voor K.…

niet in zicht Van elke vorm van vrijheid beroofd Achter gesloten deuren komt geen bericht De ogen gesloten, niet langer verlicht Het waakvlammetje langzaam gedoofd Geen actie die nog looft Geen uitgang waarvoor je zwicht Gevangen in vergetelheid Van je eigen schaduw het spiegelbeeld Niet langer gewapend voor de strijd Is dit leven ingebeeld…

vertoefde even nog in schone schijn moest echter naar leegte uitwijken aldaar ging de werkelijkheid redeloos en onstuimig te keer voelt u zich ook wel eens teveel dat moet haast wel iedereen neemt daar ooit aan deel of zou het zo zijn dat het eigen is aan de mens per saldo staat men alleen en blijkt het verbinden, onverhoopt, een ingebeelde…

het zij aan zij lopen het was het dragen van de eindigheid op een drafje, God kan niet sneller meer verdragen op deze technologische paden, Hij vreest het eind van zijn dagen de straatplaveien gevlochten mensen vaag in hun onbestemdheid van lange dagen en bevruchting onder de tegels, mijn hond en ik ingebeeld hij behoedt me niet van het…

Het schamen voor gedrag van soortgenoten Pijn ervaren anderen aangedaan Verdriet voelen te zijn verstoten Zo talrijk alleen staan Het niet verspillen van water uit de kraan Het kruipen door ingebeelde goten Het restje ziel wordt afgestoten Thuisloos zal het beter gaan Gevangen in mijn eigen vrijheid De schaduw houdt me uit het licht Waarheid…

Soms droom ik van een nieuwe start een nieuwe wereld, de aarde zonder menselijke ondeugden alleen goddelijke geboortes van behulpzaamheid en wijsheid zodat die woorden in onbruik raken eindelijk geen audities meer van ingebeelde komieken met eindeloze smerigheid hun bundeling van eeuwen dwang, vernedering en misbruik in de grap van…

hoe draaglijk is de last die de hoekige schouders dragen van hen die geschoeid met oud leder zich hebben afgestemd op louter ingebeelde bewustwording het oud leder, geplooid gescheurd verkleurd, de zolen kreunend op de pas van ongepaste maatvoering edoch, een mensch is een beeltenis van de mensch, die zich aanschouwend vergewist dat…

Later wilde ik een strak laken onder mijn voeten en nog later trokken mijn ogen op de drie muren die mij omringden loodrecht ingebeelde lijnen van het balatum naar het plafond en terug. Een rookmachine spoot de lichtheid onherkenbaar, maar ik zag ze wel, de op en neer dansende spoken. ik kneep mijn ogen en mijn lichaam dicht.…

Het hoeft niet persoonlijk te zijn Doe het voor je favoriete club voor de stad waar je woont of voor heel de mensheid – de aandacht en de zorg die je geeft voeden ook jouzelf Intenties zijn niet genoeg romantische fantasieën evenmin: ingebeelde liefde is een roes die je waarneming verdooft de werkelijkheid vervaagt – al is het fijn…

Hij mint het Schone... en liefde is ingebeelde, Als hij de 'liefde' van de vrouw bemint. - Mathilde!…

vooruitgang beknot Goddelijke zegening geofferd bloed brutale geweldpleging andersdenkenden beboet pompeuze belegering almachtige gloed Zin vervliegt verbloemde aanblik media bedriegt chirurgische prik moraliteit vervliegt objectiviteit verstik O Al Macht Drieste God Wraak vannacht Heilig verbod Ongeziene kracht Oppernatie verkrot Ingebeelde…

Had niet geschreven wat ik weten moest, wat ik niet las, heb ik op de deur gekrast ingebeelde braille op de tast, de met zorg gekozen tekst werd vergeten, voor waar ik ging, kwam ik net vandaan de tijd verteert het werkelijk zien de lamp verarmt zich in het minder, kaarsvet druipt van beide handen, geëtste beelden van een blinde, bestaan…

woorden, van een opgewekte dromer soms weemoedig op zoek naar nog net dát streepje licht in een voorbijgaande zomer woorden, ontstaan langs het bramenpad waar een witte dwarrelvlinder in zwoelheid, en nectarminnend geen weet van sapvlekjes op haar wiekjes had woorden, als de dauw, een deken van mist rond de laatste zwaluw die door ingebeelde…