Alle inzendingen over inhaleren

Stil inhaleer ik de diepte neem de tijd om het op te snuiven mijn geur alleen onsamenhangend nieuw Ik snuif veeg de druppels van mijn betraande neus Stil inhaleer ik de ruimte die leeg lijkt zonder iemand naast me mijn ademhaling klinkt alleen voorzichtig maar toch voort…

Ik trek, ik zuig, ik inhaleer, ik stik, ik stik, geen lucht meer, ik draai het rond en geef het vuur, zonder mijn peuk ken ik rust nog duur. Ik trek, ik zuig, ik inhaleer en blaas voel me dwaas zonder rook van de kook ik steek een laatste op rook al het verstand uit mijn kop !…

Als je iets smaakvols zoekt, dan weet je het, Proef, ruik en inhaleer dus bij het leven. Maar dat gevape, daar ben ik dus niet voor, Da’s smakeloos of heb je dat niet door?…

het wuift het waait ongemaaid stuift het niezend en proestend briezend en hoestend inhalerende pollen ondergronds de mollen languit het gras eenvoud van gewas het verslaat de tijd dit groene tapijt…

geboeid laat ik los dat wat nooit van mij was in de eerste plaats de vrijheid die ik inhaleer doet mijn lijf goed het herpakt zich na al het onrecht dagen kleuren dieper dan nu ik de antwoorden vind binnenin mezelf…

In een badinerende kleurengeur zoek en voel ik, inhaleer ik haar respons...…

1 ik gun de roker zijn eigen wolkje daar mag hij inhaleren tot opperste staat van genot voor mijn part...…

Je bent mijn zonnetje aan de hemel Mijn maneschijn bij nacht Mijn lucht, waardig te inhaleren Jij bent mijn sterrenpracht Je bent mijn druppel in de regen Overdag mijn bloeiende Jasmijn Mijn verhaal waardig te vertellen Jij bent mijn eeuwige Valentijn…

er ontluikt een lotusbloem in haar gelaat tevens mond en hart buiten adembereik haar vrouwenogen zijn het venster op de buitenkant van mijn ziel, inwijkend als een zucht die nooit voorbijgaat diep inhalerend in gedachten te schikken die met ‘t verre water verstillen…

Zoals een pasgeboren baby voor het eerst naar adem moet happen Zoals een dreumes zich schrap zet voor zijn allereerste stappen Zo inhaleer ik diep een beetje huiverig maar vol verwachting Ik zie nieuwe kansen in het nieuwe jaar wil ik weer dansen…

Zo lang al verbleven Op het vertrouwdste nest, Alles dat eigen is Misschien wel te eigen geworden; Tijd om te veranderen van tableau, Nieuwe zuurstof te inhaleren, Hersens te laven aan nieuw Gedachtengoed, te ontdekken Dat het ook daar goed is Om te verblijven, Home is where the heart is…

De kilte snijdt de ochtend in minutenlange huiveringen die iedere fantasie over warmte naar een sneeuwlandschap verwijst waar een hongerige poolvos tevergeefs een prooi bespringt Kom nu maar met warmte bloemen om te inhaleren zon om bij te koesteren laat de winter op reis gaan met al zijn ongemakken tot volgend jaar of zo…

In vroege lente zonnestralen, de stad nog vele dromen te gaan, vertraagt mijn pas tot genoeglijk dralen tot iets euforisch mij stil doet staan Starend naar het veld van groen, geklemd tussen straat en waterplas, inhaleer ik diep van dit seizoen de frisse geur van vers gemaaid gras.…

geestelijke pijnen ondermijnen mijn kracht hersenen kraken en rekken lichamelijk verschijnen krampen en spastische trekken ik zonder mij af wordt één met de nacht het duivels gespuis op mijn schouder gebied inhaleer en… geniet de rook maakt me wazig, slaperig, slap de pijnen verdwijnen warempel ik lach!…

Ik ben op mijn ziel getrapt, vermoord met woorden en gedachten amputatie van mijn hart inwendig schreeuw ik het uit ik krijs verstilde woede ik honger naar geweld een masker als gelaat, strak en uitgehouwen versteend verkrampte handen gekromde tenen ik blijf stil registreer observeer inhaleer en ik blijf stil zo stil…

het moest er van komen, richting winkelcentrum, sokken en theedoeken, afdruiprek wit gemoffeld draadstaal, meer is het niet, slechts drie euro vijfennegentig het regent, ik zoek de luifel op en draai een sigaretje, haal diep adem en inhaleer de rook geslachtsdelend schuift het publiek voorbij, ik moet ze niet, die drift is niet voor…

ik haal uit niets iets leuks om mee te maken een zucht en een moment zo van de straat geplukt zie hoe handen rusten of de tijd verprutsen hoe ze morrelen aan de dag door het borrelen in de nacht ik pak lucht en mix met winden vlagen tekst wolken letters drijven zinnen tot een vers ik inhaleer de vorm beloof emoties…

juist, dat zijn vleierijen met bloempjes en lieve woordjes bestemd voor je mooie oortjes verpakt als zoete lekkernijen zo, ik schenk je een bos viooltjes in gele en blauwe kleuren inhaleer... alle heerlijke geuren en koester, levenslang deze kleine symbooltjes!…

Op de versleten, leren zetel zitten-liggen wij blazen gezamenlijk rook uit, de kamer in lurken aan een waterpijp, inhaleren houden vast en binnen ons speelt muziek Ook hier schuilt geluk in kleine dingen genieten van jouw aanwezigheid en die van mij Door het open raam zingen de pimpelmezen hun hoge, zilveren tonen, begeleiden ons lied van…

koraalridders verheffen zeepaarden zich uit het water en begeven zich schuimbekkend richting land walvissen zuigen tranend de branding naar eb en spuiten zich golfbrekend een weg naar volle zee oceaanstomers vliegen verschrikt op en verdwijnen in V-vorm aan den einder op m’ n roze strandslippers sta ik met grote ogen te kijken en inhaleer…

Toch ligt dit spirituele beeld voor eeuwig in mijn ziel verankerd en herdenk ik het, terwijl ik tijdens een duik in de golven van de Noordzee een slok zout water inhaleer.…

maar geef me een passende jas met een sluiting die me ruimte laat vrijuit te inhaleren als in een vallei ongerept en uitgestrekt waar ik mag struikelen over stenen die uiteindelijk treden blijken te zijn naar de verheldering van zuivere vocalen die me als een bergstroom accompagneren zonder ooit te verwateren daar, op nog nooit…

gloeiend heet de roodgebrande punt vooruitgestoken in de mond niks lezen van de tekst met “doodsgevaar en ongezond” het is de steunpilaar voor hem en haar de gloeidraad van de zenuwen de vlam er in en klaar de rust komt weer en inhaleer en blaas weer uit je ziet het ritme van de opengaande twee de longen die zich vullen en toch is…

maar geef me een passende jas met een sluiting die ruimte laat vrijuit te inhaleren toon me jouw vallei ongerept en uitgestrekt waar ik mag struikelen over stenen die uiteindelijk treden blijken te zijn naar de verheldering van zuivere vocalen die me als een bergstroom blijven begeleiden zonder ooit te verwateren daar, op nauwelijks…

winden voelen koud herbergen schaduwen in mijn ogen in de luchtstroom van adem inhaleer ik krachtig en diep tot in de tenen mijn lippen en ogen worden vochtig wanneer ik langs de zee loop een meeuw strekt zijn vleugels en zweeft over de vloedlijn ik kijk en vlucht met hem mee over het zilte water mijn gedachten vliegen uit mijn vingers…

Nu stiekum naar het park, de vogeltjes voeren De prille zuurstof inhaleren, dan draai ik op volle toeren Dan Liesje even troosten, problemen in haar leven Hoe vaak werd ik liefdevol opgevangen, ik ga alles geven! Ik denk aan jullie allen, ieder is vergezeld Fijne dag nog, jullie missen, voor géén geld!…

De rokerige rook kringen kringelen om mijn vinger zodra de sigaret het vurige vuur heeft kunnen vinden De inhalerende inhalen laten verlangende longen zingen van vieze viezigheid die 't binnenste binnen komt dringen Verterend teer maakt de ontspoorde sporen verdachter de ruwe ruwheid maakt het meest verzachtende zachter Verslavende verslavingen…

Mijn plekje aan de Dommel bankje tussen wuivend riet heerlijk om bij weg te dromen terwijl ik van de natuur geniet waar ik alles op een rijtje zet om de juiste balans te creëren voor als het leven weer druk is kan ik hier de rust combineren iedere week is alles anders voorjaar schildert alle kleuren de natuur maakt kinderlijk blij ik inhaleer…

zanger-liedjesschrijver avond, mijn knijpie puilt uit aandoenlijk hoor ik het aan, drink HJ, primator, kostelijk vocht schuif luxueus het rokersgedeelte binnen, inhaleer spannend de jeugd om mij heen terwijl ik geroutineerd mijn sjekkie consumeer, trekken ze een filtertje weg en kijken ze verbaasd naar die ouwe kop, ze weten niet dat…

Het is de allerlaatste keer, dat ik ravijndiep inhaleer.' - En zó voortvarend is de man, dat hij de daad voegt bij z'n plan. Een welzijnsgolf gaat door z'n hoofd, als hij vol rook het peukje dooft. Z'n exhalatie heeft geen haast. Hij rekt z'n pret. Tenlotte blaast hij blauwe rook en tot besluit z'n allerlaatste adem uit.…