Alle inzendingen over insomnia

Insomnia... paranoia. Ergens in het duister dwarrelt een simpel eeuwig antwoord. Een antwoord dat mij angstig maakt, angstig voor de oorsprong van het antwoord. Paranoia... insomnia.…

Denkend aan de dood kan ik niet slapen, En niet slapend denk ik aan de dood, En het leven vliedt gelijk het vlood, En elk zijn is tot niet zijn geschapen. Hoe onmachtig klinkt het schriel 'te wapen', Waar de levenswil ten strijd mee noodt, Naast der doodsklaroenen schrille stoot, Die de grijsaards oproept met de knapen. Evenals een vrouw…

Vriendschap in de nacht Insomnia - altijd trouw Houdt hij weer de wacht Maar bottom line is Ik kan gewoon niet slapen Door zijn hoog bezoek Waarom in de nacht Waarom altijd wakker zijn Als de wereld slaapt De ochtend breekt aan Insomnia gaat naar huis De nacht is voorbij De vogels fluiten De wereld wordt weer wakker Eindelijk…

Het daglicht vervaagt de straatlantaarns knipperen de vogels nu stil Wanneer de nacht valt zal ik geen schaapjes tellen maar een adembenemende blik werpen op melkwegstelsels planeten en sterrenhopen die de geheimen van het heelal ontsluieren in mijn energieke en ontspannen ogen waar nieuwe horizonten worden verkend. Tegelijk is het een…

Hier in deze donkere kamer ontdaan van licht en luister hoor ik het kruipen der klok. Daarbuiten: het zachte tikken van een verlaten wandelstok. In deze stille en eenzame nacht zonder de haast van het licht houden de wind en de bomen als tijdloze vrienden voor al die slapelozen, fluisterend de wacht.…

De slaap komt maar niet Vier uur al - bijna morgen Vogel fluit haar lied Vijf uur - het is licht Je kunt nog steeds niet slapen Schrijft een klein gedicht Zeven uur - opstaan De slaap komt nu toch niet meer Moeheid laten gaan Koffie en een douche De dag is weer begonnen Geef jezelf een push Je komt er weer door Avond…

de nacht schraapt haar keel de klok struikelt over de uurwijzer op de rand van hun bed likken de slapelozen hun inwendige bloedingen maar: vogelzangen ritselen reeds het ingetogen behang de dageraad tooit zich met verkoolde sieraden mijn krachten schieten kuit Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…

wanneer hij vertrekt is het bijna morgen de slaap valt als een deken zij wil nog uit slaapdronken loop ik mee de vogels fluiten nog net niet een krolse kat laat van zich horen ik loop van links naar rechts zij houdt de lijn recht brengt me thuis morgen een spannende dag dan komt hij graag krijg ik hem de deur niet uit de nacht…

De maan was vol en zwaar drukkend ik kreeg geen verlichting geen slaap het huis kwam tot leven insomnia de klokken tikten de koffiezet tikte de planken op de bovenverdieping kraakten de boog van de keukenkraan keek me aan wees naar de vloer en nog dieper onder de grond ik hoorde het steunen van de aarde wellend duwend naar boven druppel…

aan het plafond kleven vergeelde memo’s kleine etters die hem van rust beroven vanuit de hoogte blijven de parasieten plakken als vileine ongenode gasten balancerend op het matras trekt hij de rovers van het plafond smijt ze onder bed je moet slapen prevelt hij iedere nacht door zijn wimpers ziet hij dezelfde gele briefjes…

het uur is klein de nacht is stil klaarwakker mijn brein dat nog niet slapen wil…

Misschien niet genoeg geleden of uit het verkeerde hout gesneden Niet ons geest dan het lichaam wreed getimed gepijnigd, irritant en bekwaam Wakker houdend lust ontnemend een carrousel vol ellende gevend De slaapdemon is onvermoeibaar trucks in varia op het nachtkastje klaar Winnend van alcohol drugs en pillen één uurtje slaap is al wij…

Niet dat ik mij met Bloem wil vergelijken, Niet slapend denk ik heus niet aan de dood, Maar toch lastig, mijn nachtrust wordt verkloot, Door het zijn op niet-zijn te laten lijken. Het niet-zijn is in mijn geval het wapen, Het slaat veelal iedere aanval neer, Toch slaat mijn hart niet rustig meer, Helaas, de woorden laten mij niet slapen…

Tintelingen, insomnia, paniek, beklemming Waarom Hoezo Het put me uit, maar ik slaap niet…

Als het leven zwaar weegt Alleen zijn teveel ruimte neemt De rouw te rauw De kou te koud De schreeuw van binnen ongehoord De grijze nachten ongestoord Insomnia de enige die op visite komt Altijd laat Als iedereen naar bed al gaat Kondigt hij zich aan Een duistere vriend Met een theelichtje hoop Opgebrand in de nacht De ochtend…

Familie gans glijdt over het water Onder een hemel van tinten donkergrijs Een nieuwe maan die nergens te zien is Wolken tekenen zich af op een reis Naar waar de wind ze waait Langs het pad is een nieuwe boom geplant Als teken van nieuw leven In een winter die als lente voelt Wie kent de sneeuw nog Hier en daar brandt licht in huizen Insomnia…

Nachten duren te lang De maan beweegt de schaduwen op het behang Je schrikt wakker daar je bijna sliep De insomnia zit te diep Het brein knettert halve waarheden De dag wordt niet verwerkt maar bewerkt Traag sluipt het in je gelaat Rusteloosheid houdt je ontevreden Pillen hebben elk nut verloren in deze staat Meditatie is iets dat de stress…

Met mijn mobiel naast bed kan ik niet slapen Niet slapend grijp ik snel naar mijn mobiel Mijn vriend vindt dat maar achterlijk gepiel Want daardoor ben ik dag en nacht aan ’t gapen Hij wil dat ik in bed je weet wel doe Ik heb geen smoes meer nodig, ben te moe…