Alle inzendingen over keurslijf

Zij , die tot vrouwelijke pracht het keurslijf eerst heeft uitgedacht was wis een rimplig wijf van driemaal dertig jaren wier grommigheid der lieve jeugd 't genot ontzei der zoete vreugd omdat haar 't zoet genot was met de jeugd ontvaren.…

Hoe lang blijft ingesnoerd verdriet hunkeren naar ontboezeming? Als zij gestrikt in illusie niet lijkt te bestaan. Deze farce is waar de buste regeert! Veters rijgen de plooien uit mijn waan.…

Geen bel ontsnapt zijn keurslijf; het wak geslagen door een steen groeit dicht: hij ligt te hopen op een bui die hem zijn huid afstroopt. ---------------------------------- uit: 'Het keurslijf', 1974.…

Ik heb mijn jas maar uitgetrokken zij spande lood om mijn schouders En knoop voor knoop heb ik ontketend wat in het keurslijf gevangen zat Ik heb mijn jas maar uitgetrokken nu ben ik naakt maar zoveel lichter…

tenen krommen in aangeprate schoenen zoeken een uitweg door versleten zolen scheve tongen wrijven dunne huid aan stukken ingesnoerd door veters iets te hooggespannen ogen verloren glans ongeringd rafelen ze de bijna uitgereten flarden bij elkaar en ongepast barst het vel in blaren uit…

Ik ontdoe mij van het aardse kleed en ontvlucht mijn geboorteomhulsel, weg uit het keurslijf waarin ik werd gewrongen waartoe ik nog steeds word gedwongen zodat duizend en één gedachten worden geboren gevangen in het grondstoffelijke wachtend opdat iemand ze zou horen.…

toen te eng dwingender dan ooit hun vleugels openden zag ik ze in hun steeds verder kijken de grens overschrijden op zoek naar een tijd zonder knellend keurslijf…

Met haar eenvoud drong zij meedogenloos mijn geest binnen Zij stal, gewiekst, ongevraagd, het licht van groene irissen Haar keurslijf ontvlamde gloeiende brokstukken van mijn oneindige schemer…

verstikkend het keurslijf waarin ze zich opgesloten voelt zij is niet iemand van regeltjes het zijn de vormen waartegen zij zich verzet graag wandelt ze op het randje om haar horizon te ontvouwen vergroot haar visie de speelruimte waarin zij zich laaft aan al het goede…

voorbij het keurslijf van het vastgevroren woord en de verpakte beweging voorbij de ingeblikte taal en de ingesnoerde glimlach voorbij dit alles lezen we we lezen elkaar met handen en ogen niet eerder zo nabij…

Ik pas niet langer in dat enge keurslijf."…

Wat moet ik met een keurslijf van jambe, versvoet en kwatrijn, laat maar, ik wil een vrije schrijver zijn.…

Ik heb het keurslijf afgelegd en zuig mij vol met lucht, zwelgend in mijn eigen ik. Opstijgende gewichtsloosheid, waarvan ik als 't uiteenspat merk, dat het een zeepbel is ..…

de oude meester, opgedoekt een kroontjespen, uitgeschreven de cineast, stom zwart en wit ook doodgewone mensen gaan eens gewoon dood niemand ontsnapt aan ieders keurslijf ik zit er wel mee ik kom er niet mee weg…

’t Zit zo…we zijn door spindokters omgeven Het keurslijf doet me af en toe best pijn Vroeger deed ik nooit water bij de wijn Maar ja dat was het wilde jongensleven Ach krijg de klere wat kan mij het schelen Brussel!!!!..De Grieken onder curatele…

Wie heeft dit strakke keurslijf ooit verzonnen? Een pijnbank in de hel mag die verdienen. Wordt dit een zinnig vers? 't Zal mij verbazen. Het werk aan dit gedicht lijkt onbegonnen. Het resultaat? Slechts veertien holle frasen.…

Als een rotsblok lig ik op de aarde Sinds Jean-Samuel ’t contact verbrak Ik vind bij Cagliostro onderdak Hij hecht aan Mesmers theorieën waarde Magnetiseert, iets wat mij zorgen baarde Maar tegelijkertijd een halm toestak De wetenschap hangt aan de wilgentak Zelfs Newton is niet meer van deze aarde De graaf, genezer, ziet mij vorsend aan…

loop toch niet binnen de ingedikte lijnen leg je voeten niet aan banden, ren, voor wat je meer dan lief is schrijf onbegrensd over dat kleine stukje groen waar paal en perk de gestelde ruimte stelen rijg je rede niet in een keurslijf, schreeuw, om wat je meer dan lief is hoe kan een kind anders zichzelf nog spelen…

er wordt verwacht Een vorm van altijd werken Keurig scheren Nette kleding op zijn tijd Weg zijn nu de stoppels De kleren vol met vlekken Het grove, onbeschaafde Dat ben ik echt kwijt Maar ben ik wel gelukkig Is wat ik doe wel goed Valt geluk soms af te meten Als niets je wordt verweten De maatschappij die je verplicht Te leven in een keurslijf…

gure mannen willen meisjes dwingen zich in bepaalde richtingen te wringen een keurslijf wordt hun aangepast en ze verhuizen naar een hoerenkast moeten geld verdienen voor de pooier want dat maakt zijn leven zoveel mooier meisjes, in dat milieu wordt best niet gelogen want anders… gratis een koppel blauwe ogen!…

altijd lachend en goed gemutst ’t gezicht ook op zegels en geld het aanzien van nederland efficiënte moeder des vaderlands de warm afstandelijke vrouw in ‘t koninklijk oranje keurslijf na een dag van vriendelijk zwaaien linten knippen en betrokken zijn wil ik met oma en moeder beatrix graag eens aan de oranjebitter…

over haar nek simuleert ze ziek strakzat van toezien in een keurslijf is het bed vandaag haar kogel uitziend dat hij verloren thuiskomst met linkerhanden rondjesdraaiend dient zij hem alleen nog van repliek dubbel opgeblazen aanwaaikont welgevallen onder bolgevreten buik propt zich het voedsel in zijn mond als een pasgeboren kind blèrt…

Morgenvroeg zal ik als een pop Mij ontdoen van al het oude Alles wat ik zo vertrouwde Keurslijf en juk, ik geef het op Ik ga stad en taal verlaten Laat vijand en vriend in de steek Zomaar ergens in deze week Niemand heeft iets in de gaten De feniks ontwaakt nu beslist Zoek mij niet meer, ik ben heen Slechts as rest vanwaar ik verdween…

Weerbarstig puberaal knellend keurslijf Ontpopt om een wijdere wereld in te vliegen. De horizon stralend toelachend, maar Uit de wereld gerukt zonder verre vlucht. Wij staren in het luchtledige door het plotse. Een vrolijke vrouw zal je nooit zijn, Jij blijft ons nabij in gestokte wording.…

begonnen aan haar charme-offensief Om haar verleidelijke schoonheid kunnen we niet heen en is zij elk jaar weer een hartendief voor iedereen Ze flirt met de zon de blauwe lucht het frisse groen de narcissen de crocussen en sneeuwklokjes in het plantsoen de vogels die hun lief bezingen teder en zacht Mooie lente bevrijdt je uit het keurslijf…

te ontsnappen als ik naar adem snakkend buk maar kan niet ontkomen aan de druk van de reeds vastgesnoerde lappen toch ontstaan er enkele scheuren doordat mijn goed geconserveerde lijf zich niet meer wil laten bespeuren misschien wordt het tijd dat ik onderschrijf dat geen balein mij nog op kan beuren en dat ik niet langer pas in een keurslijf…

Verknocht aan het verleden Verkocht aan het heden Verliefd op de toekomst Liefde en leed In harmonie gekleed Lachen en verdriet Samen aaneen geniet Storm en wind Zijn als een blij kind Twijfel en ongemak Zit in een keurslijf, te strak Wij zijn één geworden In mening en gedachten Verstrengeld als wortels In de onuitputtelijke aarde…

Weg uit dat keurslijf van gedachten. o die berk ouder geworden geel iel blad na blad valt hij af naar het dragende toe Meneer Jeronimo 6…

Woorden worden dan als een donker dreigend kleurpalet dat een plagerig spel vormt van emoties gegoten in een keurslijf van sterfelijkheid. Uit het gebroken dood gaan worden we weer heel geboren !…

Verknocht aan het verleden Verkocht aan het heden Verliefd op de toekomst Liefde en leed In harmonie gekleed Lachen en verdriet Samen aan een geniet Storm en wind Zijn als een blij kind Twijfel en ongemak Zit in een keurslijf, te strak Wij zijn één geworden In mening en gedachten Verstrengeld als wortels In de onuitputtelijke aarde…