Alle inzendingen over klasgenoot

Een cijfermaniak in hart en nieren ging in de Domstad fysica studeren op snelle microdeeltjes promoveren verstoken als hij was van harp en lieren angstwekkend hoogbegaafd en cerebraal abstract zijn spijkerschriftformuletaal…

Ik leerde je kennen in de eerste klas Teruggetrokken, stil, en opgesloten in jezelf En je stond alleen, omdat je altijd alleen was. Ik maakte me zorgen om je en ging naast je zitten, expres En jij verwoordde mijn zorgen Toen we die brief kregen tijdens die ene les. “Schrijf op bij wie je in de klas wil komen.” Rumoer brak toen los, iedereen…

zonder aarzeling, spanning, tegenzin naar voren komend leraar tegemoet stond ze klaar te spreken voor een groep met jeugdgebroed kletsend aan een stuk door vermaakte ze haar klasgenoten zichzelf en docent van de spanning toch een traan gelaten opgenomen in d'r shirt niet beseffend het talent waarmee een hater werd besmeurd…

het beeld gaat finaal op zwart de mond verstart de ogen staren naar het overlijdensbericht dat ongewenste zekerheid verschaft: R. is dood het geheugen trekt zijn laden open herinneringen buitelen over elkaar voetbal verdringt de vakbond het symposium de partijraad: R. is dood in elkaar gezakt bij het biljart dat decennia eerder bij…

Ik heb een droom dat een mooi meisje dat gezond is niet meer eten wil Ik heb een droom dat een knappe jongen alleen nog maar droomt over wraak op zijn klasgenoten Ik heb een droom dat een taxichauffeur zijn klant waar hij zo op wachtte doodslaat, dat een moeder haar gebaarde kind waar zij zo naar hunkerde eigenhandig vermoordt…

Wie ik ben kijk ik af van mijn klasgenoten en ik probeer het op hen uit want ze kennen me nog niet Niet zo goed als mama die al weet wie ik ben en daar commentaar op geeft wat me vaak tegenhoudt om mezelf te zijn, mijn eigen zin te doen, zegt mama dan neem liever een voorbeeld aan je broer of aan ons Ik vind het best een gedoe om…

Menig klasgenoot heeft ze staan verlinken Waardoor ze moederziel alleen kwam te staan Haar vriendinnetjes keken haar niet meer aan Omdat ze altijd stond te luistervinken Tot de commissie sprak ze na haar verhoor “Sorry… maar ik ben gewoon een luisterend oor” ------------------------------------------------------------ …Minister Ter Horst…

Hij leek wel zelfverzekerd, vol met grappen, origineel En nu dan jaren later herken ik niet meer veel Was hij niet steeds meer meegegaan met club en klasgenoten, en tactisch, zich langzaam aangepast niet principieel maar praktisch.…

In de eindeloze gangen naar de klas hangen geen jassen, staat geen tas alleen de herinnering waar ik naar zocht De zon die door de hoge ramen schijnt verwarmt het oud versleten zeil Waarover menig kindervoet in allerijl nog zichtbaar in een klas verdwijnt Één voor één passeren ze mijn gedachte de oude broeders, klasgenoten Hun namen zijn…

Mijn oude klasgenoten, hoe heetten ze ook alweer? Ik heb ze niet onthouden, de namen van weleer. Dat roodharig meisje, die met haar manke been. Oh ja, die oud collega door de drank ver heen en die blondine met mannen bij de vleet Ik mag een biet zijn als ik hun naam nog weet.…

Sindsdien zit ik me af te vragen waarom ik niet de gezichten van mijn klasgenoten zag, maar alleen die verre hemel uit dat raam die altijd was zo zomers blauw, en de meeuwen wit. Ze losten elkaar af op de vlaggestok.…

zit nu thuis net als iedereen En heel soms voel ik me alleen Ik verlang naar mijn vrijheid Dat was een leuk tijd Thuiswerken voelt heel raar Aan het einde van de dag ben ik gaar Gelukkig staat mama altijd voor mij klaar Dat maakt mijn thuiswerk minder zwaar Op school was het leuk Ik lag vaak in een deuk Ik tel de dagen dat ik mijn klasgenoten…

Ik had de meeste knikkers bewaarde ze in een emmer op zolder Bonken in alle kleuren metaal en zeldzame marmeren Niemand wilde van mij verliezen dus speelde ik maar alleen Een klasgenoot had een ivoren knikker maar ivoor is verboden, en ik houd me aan de regels, dat is het mooiste spel Mensen hebben geen idee hoe het werkt en wat ze verspillen…

Hij denkt nog vaak terug aan Samuel, z’n beste vriend, ze waren altijd samen, de Bezemstraat, die school met hoge ramen, z’n klasgenoten Job en Daniël. Op diepe wonden groeide schrijnend vel. Nog leeft de dag dat de soldaten kwamen, ze noemden bars de joodse kindernamen, ook die van Sara, Bram en Raphaël.…

een bad verdoemde dromen is het nog altijd zo, ben jij ook zo leeft ’t steeds in het dronken duister allemaal mensen op zoek naar liefde mensen van vlees en bloed, zoals jij en ik hoe is het nu, in het onderwijs of in de wereld van de sport als je voor een vriend valt de meisjes rustig laat vlijen en jij zo blij, ook voor die vriend klasgenoten…

Twee jongens die kind waren, kleinkind, scoutskameraad, klasgenoot voetbalvriendje. Maar ook twee jongens die op 1 september niet meer naar school terug keren. Twee jongens die nooit man worden. Twee jongens wier dromen altijd zullen blijven….dromen. Een nachtmerrie voor al wie hen liefhad.…

Pesten is zo oneerlijk en niet fijn Hoop dat op 'n dag jij de gepeste zult zijn Oef nee, dat is geen oplossing ben ik bang Plak je in gedachten wel achter het behang Vrede in mijn groep, niet zeuren bij een nieuwe coupe Laat ieder in zijn eigen waarde Heb respect voor hoe je klasgenoot dat klusje klaarde Hoop dat pesten heel snel niet meer…

Mijn klasgenoten zag ik niet meer staan. Onze verloving, wijn in overvloed Vraag mij de namen van de genodigden niet... Ons huwelijksfeest, af, alles erop en eraan Mijn bruidegom was... helaas de fles. De pijnloze bevalling van ons kindje In mijn roes bracht ik het wicht ter wereld. Miserie troef. Armoede troef.…

Ik schaamde me voor mijn klasgenoten, die hij voor de gek hield met zijn verdraaide stem en rare tics. Thuis zat diezelfde Sinterklaas zomaar op de bank in de woonkamer, deed nog steeds zijn overdreven toneelspel en lachte als een boer met kiespijn naar mij.…

maar een haan kraait de ochtendstond Wordt gekleed wakker op een matje in een lemen hut Doe je slippers aan in het halfdonker en stap behoedzaam over moeders grut Pak de emmer op weg naar een gat in de grond Het varken komt al, verderop jankt een hond Ontbijten gaat snel, honger blijft je metgezel School is een uur lopen, er wachten honderd klasgenoten…

Een klasgenote van betere komaf pakt in het voorbijgaan een meter toiletpapier ondanks tweevelletjesafspraak, verlaat brutaal het lokaal. De leerkracht, even van zijn stuk gebracht, duwt niet meer dreigend tegen mijn consequent zwijgen. Met neergeslagen ogen vind ik mijn bank, onzichtbaar voor de onbegrepen wereld.…

We hadden allemaal verdriet, Voor vrienden en klasgenoten die waren omgekomen. Hoe kon dit toch gebeuren? Nu woon ik weer bij mijn ouders in Nederland, Dan maar een bange muis…. gemaakt door Annette Castelein het gaat over het waargebeurde boek Doorgeschoten van Mirjam Mouse…

Pijn als meiregen die maakt dat je groter wordt dan het jongetje, onwelkom bij verjaardag klasgenoot = boerenzoon, wegrennend: niet janken, niet janken……

Gisteren vond ik op zolder - in een stoffige inbox - stapels oude e-mailtjes van mijn lieve oma Bos Een liefdesmailtje dat nog steeds lekker rook Een vergeeld mailtje van een of andere klasgenoot Een deftige keurige reply waarvan de envelop een tweede bestemming kreeg: - krop sla en een pondje drop - Een cc-tje voor de hele…

Haar klasgenoten zijn druk, maken rumoer, roepen en zingen, springen wild om haar heen, het lijkt haar niet te raken. Bewegingsloos gevangen in een kilte, houdt ze alles echter scherp in de gaten, ze zit, een ding tussen dingen, in een cocon van beklemmende stilte.…

Een puber steekt een mes in zijn klasgenoot, het ging om "niks", hij is nu wel dood. De juweliersvrouw laadt haar wapen door, na zeven keer beroofd is zij er klaar voor. De "politiek" is verbijsterd en ontsteld, na het vernemen van dit geweld. Spiedende camera's leggen alles vast, met te lage resolutie en te weinig contrast.…

Het voelt soms best nog triest dat ik een verhaal liet afbreken toen het juist was in zijn mooiste vorm die trieste dag in de herfst toen je terugkwam uit Spanje waren we weer samen in de klas voor een feestje een terugkomst van klasgenoten die ooit over duinen holden voor het vieren van een feest met bier en rollende stofnesten nam…

ze zit in het raamkozijn, amper zeventien jaar het dikke golvende haar beweegt zachtjes, oh zo zachtjes in de wind de zon kust haar jonge huid ze droomt haar leven spannend, waant zich de dochter van een Arabische prins zijn lieveling natuurlijk ze is nog ongerept maar voelt zich toch al zo vrouwelijk veel klasgenoten hebben al een vriendje…

Toen we bij elkaar in de klas kwamen Hadden we het nog niet door Er gebeurde zoveel in die tijd Nieuwe klasgenoten en lokalen Meer leerkrachten dan we ooit hadden En zoveel verschillende boeken en vakken Er was een nieuwe periode aangebroken Een heel nieuw begin voor allemaal We dufden nog niet gelijk een relatie aan Daarvoor waren we nog…

Alleen in de schoolbanken zit zij Haar trouwste vrienden zijn papier en pen Op het bord de sommen in een nette rij Te makkelijk voor haar want ze heeft ze al klaar Om zich heen kijkend naar haar klasgenoten Die gebogen zitten te zwoegen op de som Zwetend werken en studeren, onverdroten Zit zij zich te koest'ren in de zon De bel gaat en…