Alle inzendingen over klompen

verdwenen Zelfs de vogels zochten Een ander luchtruim Om te hangen Het asfalt dat heimwee verfoeide En beton dat straatbeeld werd Dan word het tijd terug te gaan Ik genoot van een verdwenen stilte Hoopte mijn verlangen te vinden Net als een houten gulden Maar het dorp Bleef in mijn hoofd staan Net als het gemis Naar het geluid Van klompen…

De dag dat hij ging varen voelde hij zich lusteloos maakte tussen gele leliebladen met beiden handen een doorgang in het kroos, er lichtte een bekend gezicht daar beneden uit zwarte moddergrond langs onversneden plompeblaren,zag een donker trappenhuis, alleen betreden, de jongen die daar doelloos stond en nergens thuis. Verbond z’n…

‘Je mag niet langer dan een half uur’ Laaghangend, op ongeveer staar-hoogte, verbind ik lichtpuntjes snoerloos met mijn mislukking. De perfecte afzondering aanzetten Knopjes indrukken, herhalen voor indrukken kanalen Zien en horen worden overgelaten aan leugenaars en bedrog Ik schiet mezelf meerdere keren neer en verdwijn in fictie.…

de verschrikking is een ongelaagde vormeloze klomp een amorfe massa vijandig onooglijk ongenaakbaar je voelt het ongemak de pijnlijk stilte en je weet niet of het ooit genoeg zal zijn je blijft desondanks de klomp valt in duizend korrelige stukjes uiteen je bent gebleven…

koud twee voeten onder de dekens misschien zijn het klompen ijs…

in de stille tuin klinkt op bruine stapstenen geklos van klompen…

zes paar klompen op een rij... het moment van rust kan ik niet beter beschrijven dan dat het hier wordt uitgebeeld…

crocs plastic klompen hippe felle kleuren gedragen door een man? croque-monsieur!…

vergeten klompen gevangen in de ledigheid van een parkeerplaats wie heeft ze gedragen wie zal ze missen en wie o wie gaat ze wellicht nog gebruiken…

Rieks Haan Twee klompen Staan nog als Stille getuigen Beneden aan de Voet van de ladder Die je zo vaak Naar boven bracht, Om hoog in het Hooivak alle Ingehaalde hooi En stro in schoven Maar ook in balen Zorvuldig tussen De hanenbalken te vlijen - Nu staan alleen je Klompen hier nog als teken Van je bestaan Nu je…

Men zag eens een dichtertje dwalen, op sokken, in wandelsandalen. Geen Gids op zijn pad verhinderde dat hij inktzwarte voetjes ging halen.…

De autobrandstof is hier echt te duur Dus ‘frank und bleifrei’ gaat men elders tanken Het prijsverschil zet mensen aan het denken Maar grenspomphouders roepen overstuur: 'We gaan verzuipen als ze hier niet pompen Voelt men dat dan niet aan op Haagse klompen?'…

Aan werken heb ik echt een broertje dood Gesloof is voor de dommen dezer aarde Al dat geploeter heeft voor mij geen waarde De bijstand zorgt wel voor mijn bed en brood Genoeg geluld...ik ga een pilsje pakken En dan...nog even lekker labbekakken…

Starend naar een enorme klomp klei. Nare gedachten wellen op in mij. Metafoor voor hard, grijs en kil. Vormloos, gevoelloos...ik ril. Binnenin hoor ik een kloppend hart. Wrijf de handen warm en voel me verward. Kan niet wachten om het te bewerken. Het blijft mijn vermoeden alleen maar versterken.…

dag mooie weilanden met je mooie boompjes en je mooie molens dag leuke boer op je tractor en je klompen dag leuke koe tot morgen op mijn bord…

klompen leem grijze brokken klei persen samen tot moddersteen op de bodem van de oceaan als het leed dat jou ineengedrukt tot een versteende bloem onbeweeglijk achterliet…

Mijn opa die had klompen, die wou ik ook, maar dan wel rode. Die heeft hij mij gekocht, al waren ze te duur, zei oma mij. Die klompen waren voor de tuin aan d’ overkant van de straat die ik alleen mocht oversteken als ik zijn hand vasthield.…

het plaatje zegt veel de klompen daargelaten moeder de vrouw in een stoel met het schort stijf gesteven harmonie van jaren her weergegeven in het zwart/wit van een lang vervlogen tijd…

ons lichaam kan niet tegen zoveel lood dat voel je op je klompen aan er is hier en daar acute nood waardoor bewoners naar de pomp toegaan en de mensen maar denken: wat worden we toch zwaar maar overgewicht is met zoveel lood dus niet zo raar…

Schoon en koud in wind en regen Vroeg de gouden regen bloemen zegen Zie hoe de dagen verder opengaan Wit en roze bloesem bomen in de laan Trommel gitaar en tamboerijn Met je klompen op het bluesfestijn Room in tinnen kannen, groene weiden Met Sunny Boy om ons te verblijden Klompen stampen op ruw houten planken De pijpen opgerolt, hoog…

nog galmen de klompen op het binnenhof waar kippen rondscharrelen in stoïcijns geduld het ei van de eeuw te leggen en de schrijver verbeten aan de rand van de stinkende sloot bij gebrek aan originaliteit het leven beschrijft zoals het is…

Er wordt geen slag meer om de arm gehouden De wet wordt niet met voeten meer getreden En ook de gouden handdruk wordt vermeden Door hen die ellebogenwerk vertrouwden Het voetvolk zegt verbaasd: ´Nou breekt mijn klomp, Het kabinet is nog alleen een romp´…

Ze hadden blijkbaar klompen moeten kopen En net als hij met molentjes gaan lopen.…

Öztürk en Kuzu hebben een goed plan Na even DENK-en borrelt iets naar boven Het grenst aan geniaal...niet te geloven Gij Groningers...verkas nu het nog kan Naar krimpgebieden...hup trek aan die klompen Wat? Drenthe?...nee dat is me té bekrompen!…

Twee druppeltjes water halen, twee druppeltjes pompen Meisje, als jij nou op jouw klompen loopt, loop ik wel op mijn houtenbeen dan zie ik jou wel daar, ooit, als je gaat, door mijn poortje heen...…

nog ver voordat er ophef over kwam draaide ik samen met m’n vriendjes al prachtige cirkels in het graan totdat de klomp van de boer ons pijnlijk hard vertelde dat wij wat hem betreft voorgoed naar de maan konden lopen…

Het kabinet is weer druk in de weer Want Bolkensteijn legt zijn Eurobaan neer Welke partij zal nu de commissaris leveren Hierover loopt men dagenlang te zeveren Dit wijze-dwaze kabinet gedraagt zich nu toch lomp Als dit regeren is, dan breekt bij mij de klomp…

Zoals een BBB-heldin betaamt Kwam zij per tractor naar het Binnenhof Alsof het hier de Gouden Koets betrof Eén zetel maakte haar op slag befaamd Op klompen vormde zich een erehaag Zo kwam het platteland dus naar Den Haag…

De Nederlandse handel loopt gevaar Geen Pakistaan wil onze kaas nog kopen En geen Afghaan op onze klompen lopen Of tulpen eten (het is oorlog daar) Wat wel verkoopt, de vraag stijgt met de dag Dat is sinds kort de Nederlandse vlag…

grootvaders klok in de vestibule stond stil toen Sijtje van de Hoeve werd geraakt op haar klompen had ze aangevoeld en gewaakt tot de verzwegen vlet haar oog ontvoer met de beladen vracht verscholen tussen teer en lompen het doodsuur is nooit verzet…