Alle inzendingen over lente kriebels

Lente "Springmadam" botjes in het struikgewas kriebelige buiken…

Lente Het is weer lente, de vlinders vliegen o ja, het voorjaar brengt mensen buiten, het is weer lente en juist die kriebels zorgen ervoor dat niet alleen buiten maar ook bij heel veel mensen, de vlinders óók in de buik rondfladderen. Het is weer lente?!…

voor het open raam zit Pino mijn rode kater buiten kwinkelieren en kwetteren vogelkeeltjes dat het een lieve lust is hier in de kamer zingt hij mee de een na de andere lente melodie hij speelt viool met kop pootjes en dikke staart hij heeft het voorjaar in zijn bol…

De bot, die berst; de bij, die zoemt, de wind, die zotheid gaat vertellen: wat men kortweg de lente noemt en de aarde komt op stelten stellen; dat klotst nu alles door mijn kop, en 'k stak er wel een pluimken op, als ik maar niet zo deftig was, zo stijf in mijn geklede jas.…

zij de lentefleur, En kriebels in de maag.…

Langzaam ontpopt het droge bruine blad zich tot een helder groen gekleurde vorm. De bomen winnen hun persoonlijkheid terug en zwieren openhartig met hun armen. Dieren ontwaken uit hun koude diepe winterslaap en steken hun vochtige neusjes in de ontdoorbroken blauwe lucht. Een frisse ochtend wind briest tussen de rietsigaren heen en maakt een…

Het zonnetje schijnt, snel naar mijn tuin, o ja de schutting moet een verfje, dan is ze weer mooi bruin. De aarde in de perken is bedekt met mos, hier en daar pluk ik alvast wat los. Ook de struiken moeten worden gedaan, zeker die, die wat hoger staan. De overhangende tak daar achter moet ik afzagen, maar eerst permissie aan de buurman…

"(citaat Bekentenis: Gerard Reve) Mij is de lente ontnomen wel kriebels, niet krabben en een stuk van de zomer maar in de herfst ging ik bloeien en de, mijn winter wordt bevredigender dan ooit!…

Toen ik er niet op rekende zag ik je zomaar staan Terwijl ik me had voorgenomen alleen verder te gaan Hier kon ik echt niet omheen en wilde dit evenmin Zo een mooie en lieve vrouw geeft het leven weer zin Sta weer fluitend op uit bed voel kriebels in mijn buik Hoor ineens weer de vogels de bloemen die ik weer ruik Verliefdheid is weer…

wanneer het jonge groen ontspruit het gras begint te groeien voel ik de kriebels in mijn buik begint de lente ook in mij te bloeien de lijster in de conifeer die mij 's ochtends doet ontwaken weet ieder jaar steeds weer de lente in mij los te maken het lammetje in de wei dat vrolijk staat te springen maakt mij van binnen blij 't zijn allemaal…

Het gevoel begint Kriebelig naar boven Te kruipen, Kriebelig, maar dat Is het woord niet, Het maakt allerlei Kronkelige bewegingen Maar dan zonder De warrels die jij Je daarbij voorstelt, Kriebelig, iebelig, Dwarrelig, maar dan anders -…

De vleugels die kriebelen tegen de wanden Van je bolle buik Zijn van vroege vlinders die de zomer brengen In de lente van je leven.…

Als moeder weer is uitgerust en vader haar hartstocht’lijk kust, terwijl de passie in hem brandt… dan is de lente weer in ’t land.…

En het valt met geen pen te beschrijven Een heel onterechte gedachte misschien, Maar ik vermoed dat het nog wel even zo zal blijven Ach, het is maar een kriebel, Heel onschuldig en klein Maar zo nu en dan, Kan zo´n kriebel heel verwarrend zijn...…

Zij speelt rechter en beklaagde De gevallen maagd met vale kaken Die me haar prikkelsteen gunt Op een lauwe avond waar lid en vijg versmolten. Mijn deugden kerf ik in jouw gelaat dat blaat van milde verwijten. Met verdorven gewoontes ben je omringd Nu al stamel je voor de duivelse rat Die zuinig aan jouw enkels knaagt Tot je wankelt naast…

Jij bent mijn eerste kievitsei en kwikstaart over mijn palet ik vind je in de lentewei en in mijn winterbed Ik voel je gloeien in de nacht zie flanel en zijden kant in het schemer fluistert pracht en alles in mij brandt Al is de morgen nog zo pril jij bent er vroeger dan de zon vredig adem je de wereld stil en ik nip uit jouw frisse bron…

louter dat prille, nog schuchtere gevoel dat de dag weer lengt en de zon gaandeweg warmer wordt dat alles uitbundiger groeit en bloeit, de vogels vuriger flirten en fluiten waar ik in elke vlinder en bloem weer pure lente proef, 't jonge lover naar me lonkt en lacht mijn zinnen zacht gaan ruisen…

de vogels zingen een octaaf hoger de futen dansen hun liefdesdans de katjesboom begint te bloeien het eerste gekwaak van de kikkers verscholen onder een bruggenplank ik loop nog op mijn wintervoeten maar inwendig geef ik mijn lentetenen een kans…

Ik weet niet hoe het komt maar 'k heb iets met rozen dit jaar ik bekijk ze ik verzorg ze ik buk mij om iets op te rapen twee grote slakken kleven aan elkaar ik denk aan vroeger hoe mijn kinderen in de Eifel op de trappen van Haus Burgblick met slakken speelden er liep een kriebel door mijn haar…

zon prijkt door de bomen en prikkelt zintuigen tot en met gretig kijken we stelen uit de zwarte grond tot zij ontluiken zullen geduldig wachtend totdat paardenbloemen weer beblaasbaar zijn…

Het kriebelt in mij, heel mijn lichaam zo blij Mijn adem gaat snel, maar wil ik dit wel? Ja natuurlijk meid, geniet van de vlinders in wintertijd!…

Spinnende poezen Op zonovergoten muren De eerste mieren onder mijn deur Ik weet ik ben wellicht te oud Maar in een zotte bui Koop ik een jeans met designerscheur Flanneer door stadsparken Met intense geuren Vind mezelf weer uit Op een laat terras Veracht de nacht Die straks Alles weer verdrijft In aanzwellende duisternis En ik, ik proef lente…

Met maar een beetje bestraling van het schraal verwarmende helle hemellichaam, je rakend met licht in troostende sfeer, komt er hoop op vooruitzicht, op een gelukstemmende lente.…

Ik heb kriebels in mijn buik, Als je tegen mij praat. Jouw lieve woorden hoor, Die mijn pijn verzachten, Die mij even aan iets anders laten denken. Ik heb kriebels in mijn buik, Als ik jou zie staan. Jouw mooie blonde haren, Je mooie ogen, Die voor mij altijd stralen. Ik heb kriebels in mijn buik, Als ik aan jou denk.…

Het kriebelen van een dagpauwoog in een bol gevouwen handen...…

Er is wat op komst – ik voel het aan mijn kriebels. De tuin gaat fluiten.…

Op d' oevers van dag en nacht waaien seizoensgeuren, kriebelen mijn neus raken de roep van lente in mij. Ik wacht op ontwaken...…

Vlinders in je buik lach van oor tot oor Je kunt er niet omheen iedereen heeft het door Kriebels "in je donder" als je aan haar denkt Je hart, je hoofd, je lijf met verliefdheid doordrenkt Als je lichaam bij jou is maar je hoofd en hart bij haar Dan ben je "gewoon verliefd" joh, echt waar, geloof mij nou maar Niet teveel willen…

In het begin had ik nog kriebels als je iets liefs tegen me zei In het begin kon ik nog over je dromen Dat we samen waren, jij aan mijn zij. Nu lach ik niet meer zo als eerst en heb ik geen kriebels meer. Dat kleine beetje liefde is over.... Het doet me toch wel een beetje zeer!…

wat bracht je me veel zoveel kriebels bijna te veel! en vriendschap nog het meest…