Alle inzendingen over leven voelen

ik voel me een toerist die reist door dit leven en altijd is er het heimwee het heimwee naar huis want in dit leven voel ik me vaak niet thuis…

De dagen dat je tastbaar was in zwijgen kan ik nu zielsalleen niet meer bereiken ik vergeet je en zal de hoop ontstijgen verder ga ik zonder jou te leven voel je mij niet meer ben ik je nooit vergeten is er niets van jou onzeker in mijn hunkerhart gebleven.…

Ik leef met mijn hart Leef mijn diepste wens Heb werkelijk weer Contact met mezelf Voel de ruimte die Ik voor mezelf heb geschapen Voel de ruimte waarin ik nu Mezelf kan zijn Ik leef weer Ik lach, huil, vrij Voel weer Volledig Voel het leven Voel mijn hart Beat van mijn hart Het klopt weer...…

voel je warmte voel je kou voel je lijf voel je haat voel je pijn voel je aftakeling voel je einde dan ook voel je begin voel je zin voel je leven voel je liefde voel je doelen voel je gloeien voel je voelen MENS GESTOPT MET ROKEN…

Als een schim balanceer je op het randje van leven en dood. Vechtend, verlangend naar het leven voel ik je vragen door je ogen. Het heeft geen zin om oorzaken te zoeken, verwijten te maken of te oordelen. Het balanceren kost je al genoeg de inzet is hoog het is leven of de dood.…

Eindelijk kan ik weer leven voelen en van de liefde proeven. Zo hoop ik dan maar dat de regenbuien nog lang niet terugkomen. Met een glimlach kijk ik je aan mijn zonneschijn en mijn hart is warm.…

Het land ontwaakt de nevel wijkt Het groene paradijs wordt leven Voel je de dauw die aan je voeten raakt als jij het gras vertreedt? Hoor je de wind die fluisterend in de bomen praat en jou vertelt dat als de winterkilte komt Ook dan ik aan je zijde sta…

ik wil het spel niet meer spelen van alles nemen en heel weinig geven ken de decors met hebzucht belicht applaudisserend publiek naamloos uit de kudde gevist bekende gezichten uit het glamour en societygebeuren liegen hun lach in valse kleuren ik zonder me af kan met de manipulaties in opvoeding en werken niet leven voel me outcast…

Kijk in de spiegel En zie ogen dof Van levenspijn - Zo veel vragen Heb ik, antwoorden Die moeilijk te Verkrijgen zijn, Sta zo vaak Versteld van De ongerijmdheid Van dit leven, Voel me zo arm en naakt Dat ik alleen Nog maar jouw Ogen zie waarin Ik de mens ontdek Die ik al haast Was kwijtgeraakt…

en de dag Ademloos Terwijl wij ons leven voelen vibreren…

terwijl mijn gedachten gaandeweg verweren besluipt een vage angst mijn lijf en geest ik geef het liever nog geen naam, verstop van dag tot dag mijn ongemak in zwijgend verder leven voel de tijd reeds vluchtig verwaaien zoek mijn houvast in wie ik was verweesd en verward koester ik mijn schrale zegeningen…

Wanneer ik mijn ogen sluit kom je tot leven Voel ik je lippen laat je me zweven Wanneer ik mijn ogen open wil ik je geven Wat jij hebt verdiend hier in dit leven Ik sluit graag mijn ogen want dan lijk je zo echt Maar wanneer ik ze open zie ik je gevecht Ik sluit graag mijn ogen en denk dan aan jou Dat ik ondanks dit alles…

Ziel vol passie met een vleugje goddelijkheid Als ik je ogen zie Je spreidt je vleugels vol veren van licht Vlieg met me mee door de spiraal van tijd Naar onkenbare hoogte waar het leven voelen is Jouw ziel samensmelt met de mijne Waar we cirkels vormgeven In de rest van tijd.…

Ogen die elkaar raken Handen die elkaar voelen Ogen die spiegelen Leugen of waarheid zien Handen die spelen Slaan of kunnen strelen Ik wil je ogen zien Ik wil je handen kunnen voelen Jouw ogen spiegelen Jouw handen spelen Ik kus je ogen Ik kus je handen Ogen die een leven zien Handen die een leven voelen Ogen glanzend van liefde Handen…

Ik kan nooit de boeken lezen die ik wil ook niet zijn als alle mensen die ik ken er is zoveel verschil ik leef ook niet zoals ik dat zou willen het lukt mij nooit vaardigheden aan te leren hoewel ik beperkt ben is mijn verlangen groot om te leven voel ik zoveel tintelingen hoor alle tonen beleef toch ook mentale fysieke ervaringen…

ik streel je in zacht raken praten we van huid tot huid vingers kunnen nooit alleen de liefde maken verweven met elkaar verstaan het leven voelen wat er is geweest dansen lichtelijk ondeugend over de gedachten in je geest zacht zal ik de woorden rapen van de bodem van je ziel hoe je opstond en weer viel in een nieuw begin zonder…

voel mijn warmte en liefde ik heb je zo veel te geven…

Dan laat zij de foto zien, golven grijzig wit tonen ons een stippellijn, contouren van het kindje klein, het hartje is een stip, in mij springt het open wat ik nu al voor dit jonge leven voel, stil ontluikt een omahart, liefde overspoelt.…

De mooiste dingen in ons leven voelen we in ons hart.…

voelen zich in u voltrekken, Het redeloze, zich voltrekkend leven, Het leven, dat ontdekte dat het lief heeft, En zich schenken wil, zoals de zee, Met al haar lichaamsschatten aan de nacht, De nacht die op haar daalt en in haar zinkt.…

voelen pijn en kunnen liefde geven zijn niet gebonden aan de tijd maar overzien in schriftelijk herinneren momenten van geboorte tot de dood als componenten van de eeuwigheid…

Je laat me de diepte van het leven voelen. Niet makkelijk wat ze met verwaarloosde tuberculose bedoelen. Zal het ooit nog zo zijn? Alleen lachende dagen zonder pijn. Niet te bevatten maar toch blijven hopen bijna 8 jaar lang met opgeheven hoofd door gelopen. Bidden voor de wonderen van het leven. Dankbaar voor wat mij wel is gegeven.…

Maar voor mij is het juist daar — in een lichtstraal, een geur, een tinteling — dat ik het leven voel, en vind ik mijn rust, mijn waarheid, mijn thuis.…

Ik voel mij buitenkerkelijk ik voel dat al zo lang ik voel mij in de kerken altijd een beetje bang Buiten in het volle leven voel ik minder die angst van nederigheid en dogma’s die maken mij het bangst Ze noemen mij 'een homo' maar in feite ben ik mens alleen die enkele voorkeur verscheurt gelovigen intens Je mag het dan wel wezen…

Ik haat het dat ik er steeds in trap, Je laat mijn leven voelen als een grote grap. En het meeste haat ik hoe ik je eigenlijk niet haat en mijn zwak en gevoel voor jou iets lijkt wat wat nooit meer overgaat.…

Op sommige momenten In mijn leven Voel ik mij een pluisje Een stukje paardebloem Varend in hogere stromen Hulpeloos hangend in de wind Niet meer dan een seconde Een tel, heel even Voel ik het geluk Dat ik ooit had als kind Het is niet aan te geven Dit bijzondere gevoel Het komt ook nooit gepland Altijd maar heel even Onverwacht, gewoon…

Denkend aan het leven,   voel ik me dan weer vrij.…

voel in alles het gegeven vlieg in doelloos zweven tijd en horizon voorbij, wacht op jouw ontmoeten, dan pas ben ik vrij…

Ik hoef niets te zijn om gewoon hier te mogen in dit blauw te zijn Soms lijkt het alsof ik het leven voel vóór het gebeurt, de sfeer van een kamer, de toon, ruimte tussen woorden. En toch verlang ik naar eenvoud, stilte zonder vragen. Ik hoef geen antwoorden, alleen momenten waarop ik niet hoef te schuilen voor mezelf.…

Liefde kan je maken en breken liefde kan je van binnen en buiten leven. Ik voel me nu een niemand meer een niets en het lijkt nu dat er niemand voor mij kiest. Alleen en moedeloos en verlaten tot niets in staat en verslagen. Nu kan ik alleen nog maar me leven bij elkaar rapen en wachten tot ik me weer met liefde bewapend.…