Alle inzendingen over levensstroom

leeuweriken stijgen jubelend in de stralend blauwe koepel jij bent hier in het suizen van de wind in teer ontloken groen van verre bosranden ik voel je levensstroom in machtige eiken het gezang van vroege vogels en golvende bloemenweiden de warme aarde is je schoot al mijn vezels zijn doortrokken van jou mijn lentegodin…

Als we de stroom van het leven hebben aanvaard laten we de behoefte los om controle te houden…

mijn geest slaat de vleugels wijd uit mijn hart zoekt de ruimte de wind leent zich als levensstroom…

Ik waad door de stroom van levens en orden ze -- tot scenario's.…

Je zit in mijn hart en gevoel en botten, zelfs kan ik jouw levensstroom in mijn bloed, in mijn aderen niet beknotten.…

En dáárom golft mijn donkre levensstroom zo eenzaam, droef beschaduwd door zwartgroen van pijnboom en cypres en doornstruweel. En dáárom draagt mijn donkre levensboom geen gouden appel in het ooftseizoen, maar veel verdorde blaadren, bruin en geel.…

Eens groeizame aarde zaden in haar schoot wassende loten wuivend in avondrood Het oogstfeest nadert uitgerukt haar kroost onrijpe gewassen op tijd geloosd Decennia van vruchtbaarheid in jaren verloren ‘n tanende levensstroom in droogte bevroren…

hoe bekaaid staan ze daar ontmereld en ontkraaid ontroofd van hun bladerhoofd met hun vingerknoken afgebroken reikend naar boven hoe staan ze daar te hoesten in de hoven - de woeste knoesten van bomen - te dromen hoe staan ze daar lijk diepgevallen engelen te jengelen en te hengelen naar levensstromen de rouwende bomen.…

De zon gaat onder en komt weer op, eindeloos -- leefde ik, als kind.…

Er drijft een dunne zee boven de zee, ik zweef overal, oneindig tussen voorouders en ongeborenen De zee kust en speelt trekt me onder water mee in hoge schuimkoppen die uiteenspatten in mijn nieuwe regenboogslierten over de zee, van de zee de barende zee verzwelgende zee verdampende zee die diepten van dalen maakt, scheppende duisternis…

Het verval trekt me .....zoals het uitzicht me trok ..........langs vele landschappen ...............en wat ik beleefde ....................en onderweg leerde .........................ontsloot vele wegen naar nieuwe plannen .....nieuwe plaatsen en ..........nieuwe mensen ...............nieuwe kansen met ....................nieuwe inzichten…

De weg maakt een lus, mannen staan te turen hoe -- alles terugkomt.…

heet vet de haan kraait driemaal - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - Schoon gewassen raam doorzichtige helderheid bebloede snavels - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - Ware onschuld wordt door volwassenen vermoord was ik maar weer kind - - - - - - - - - -- - - - - - - -- - - -- Een paniekaanval is verstilde levensstroom…

Als de lente is gekomen En de bloeitijd breekt weer aan, Als de bomen wachtend staan Op de nieuwe levensstromen, Als ontdaan van winterdromen Al wat leeft, wil bloeien gaan, Als de lente is gekomen En in bloesems uit wil slaan, Laat ook mij dan zonder schromen Van het winterkleed ontdaan Door Uw stem, die ‘k heb vernomen, In Uw kracht…

de nerven van dit lijf laten geen sap meer door, de levensstroom stagneert, de wortels in de gortdroge grond tasten wanhopig naar water, maar vinden ze niet meer - geen sloot, geen put, geen wel meer in de buurt, alles is droog, droger dan droog, armen en benen verworden tot dode bomen, zijn helemaal van hout, voorgoed opgedroogd…

het stormt bij mij binnen mijn hart ligt omgewoeld wat moet ik toch beginnen mijn gezicht is door tranen overspoeld ik wil je zo graag vergeten mijn hart zegt nee o als je het toch eens zou weten maar ook ik moet in de levensstroom mee het heeft zo moeten zijn hoe ik ook wik en weeg al doet het me zo'n pijn god is het die over mij…

Maar als ik Je dan weer diep in mij zoek, Je zachtjes aan mijn hart druk en Je als mijn Geliefde streel, dan vind ik weer mijn kracht en focus om de wereld vrolijk in te wandelen op het pad van de grote levensstroom.…

Het stille water uit de wintertijd Wordt van de ijskap bevrijd Door een zon die warmer straalt Mij uit mijn winterslaap haalt Lente laat leef tijd ontwaken Zintuigen voelen groeiend raken In diepe gronden treft het doel Ontkiemt een tinteling gevoel Voel in mij de levensstroom Ondanks de flink gesnoeide boom De knop is om, ik…

Want alles is gegeven hier: de zon en ook de wolken, al ademt vreugde door een kier, zo plots komt pijn vertolken hoe broos en vluchtig elk plezier de levensstroom doet kolken.…

Ach neen; zij 't wiegje nog zo zacht, 't Moet toch langs wilde baren, Gelijk een scheepje met zijn vracht, Bij mist en nacht, De levensstroom bevaren.…

Niet zoals het is, maar zoals het gebeurt, is -- mijn leven oké.…

Eigenlijk had ik altijd rechtstreeks contact en nu wil ik toch gaan bidden ik vraag van uw tijd om naar mij te luisteren nu hoor ik u zeggen je bent weer die twijfelaar we zijn onveranderd in samenspraak de levensstroom ligt bij mij jouw angsten zijn nu rust geworden want in mijn handen is licht dat jouw aderen zal doorgloeien jij mag…

Ik laat me gaan in de stroom, met de stroom de bedding, de oevers tast ik af mijn vingertoppen strijken langs de rotsen en de krokodillen voelen waar ze verpletteren in welke hoeken ze snijden ik ken de spanning van hun spieren, poten, kaken en laat hen gaan in mijn stroom, met mijn stroom mijn bedding en wijkende oevers geven hen de ruimte…

Het uur heeft geslagen Meteen vergeten we de tijd en wensen we elkaar alle goeds en verveling toe dat zalige alles kunnen bij het rustgevende tikken van oma's klok zonder de wijzers van een agenda die Actie! roept Nieuwjaar, het besef dat de tijd in onszelf nooit voorbijgaat In één lichaam zijn we jaren aan ervaringen die niet afgesloten…

We dansten naar een nieuw jaar in de utopie van de muziek en de Gouwe Ouwe liederen van liefde verlangen en verdriet die in onze longen wonen en onvoorspelbaar ineens uit de diepte van onze adem naar buiten komen strelend of stormend vol ervaringen die ons laten voelen wie we zijn en waar het om gaat, de eeuwigheid van ons leven te…

Buiten is de aarde, het leven van longen, harten en benen Buiten ervaren we het wonder van alles om ons heen Buiten beleven we het wonder wie we zijn Binnen is de hemel, de scheppende ziel van ons leven met elkaar Binnen ontplooien we ons en geven we het beste Binnen staan we open voor wat de wereld biedt Open laat ik buiten naar binnen…

donkere dagen nu de dagen amper licht door laten de boom haar sap in de binnenkring roept en wij kleumerig op zoek naar warmte onderdak vinden in huis en herberg thuis mogen komen bij ons zelf verwachten wij U in het uitbrekende ochtendlicht waarlangs onze hoop in diepte verscholen oplicht en onze levensstroom opnieuw…

langzaam verdrinken onder schuim bedolven zandbanken geven geen kram terwijl vaste grond wijkt Verslaafd aan de zee in al haar facetten wenkt en roept zij lachend met haar golven Wateraders zuigen wreed tijgen aan gevoel verzuipen verstand aanzwellend denken verdrinkt Misselijkmakend metershoge golven maken zwemmen onmogelijk hogere levensstromen…

Lang niet altijd ging het soepel Zat ik in een tunnel klem Crashte ik, want had geen rem Sprong ik braaf door ieders hoepel Jouw hang naar de blauwe koepel Donker zwijgen, mijn woestijnstem Leidden niet tot carpe diem Onze levensstroom werd troebel Nu we aren leerden lezen Alle soorten vruchten proefden Zijn we weer in 't paradijs…

Het hunk’ren naar ontbinding maar gebonden Voortdurend vluchtend voor de eeuwigheid Gekozen lasten ankerden met spijt In stramme schouders dichtgegroeid met zonden Geboeide handen waar in oude wonden De onmacht schreeuwend werd tentoongespreid Het zwakke hart voorziet de levensader Vermoeid en traag van bijna stollend bloed Waaruit de levensstroom…