Alle inzendingen over liefde t

Wie zal mij verklaren, Wie van dees twee paren 't Meest is in de nood? 't Rijke heeft geen liefde, 't Arme paar geen brood.…

't alles groeit naar een taal, De stilte. Wolken dromen de achtergrond. Een raaf zit op zijn troon, De steen van het huis der liefde. 't al oogt als een wachtende vrouw, totdat de gedachten-kraan sluit. -Ik ben veranderd, door het baden in tijd.…

't Was geen liefde, 't was geen lust Noch verlangen, noch geilheid 't Was de waarheid op zoek Naar rust 't Was geen haat, 't was geen lusteloosheid Noch gevierd, noch gescheiden 't Was de waarheid Die wil lachen In de tijd Dit alles slechts door een Mengelmoes Van corrupt en slecht Beleid…

ik bij jou mijn liefde vind…

Gelukkig dreef de liefde ’t water uit hun longen. Hun mond vol zand, liggend op het strand, Bleven ze gelukkig in leven om verder hun hartstochten te beleven.…

nachtogend likt de liefde ‘t hart en warm voelt jouw borst jouw rillen in catacomben lust weidt angst door Edens schaamte geurt jouw schoot slechts levenswater baart schaduw kleine dood in gouden schaal reik ik mijn ziel … ontbloot.…

geliefkoosd land vol liefdeleven, Waarin ik leefde voor de liefde, en zij, Die mij de liefde heeft in 't hart gedreven, Het leven liefde! 't Leven gaat voorbij, De liefde blijft. Verliet de liefde mij, 'k Gevoelde mij aan 't leven óok ontheven - Een liefde, wortlend in het lent-getij, Is ieder in zijn winter bijgebleven.- Mathilde!…

Toch wil ik hoop bewaren al voel ik me alleen; 't Is of ze nu voorgoed verdween en nergens plaats meer heeft in mijn bestaan. Haar lichaam rust nu op het kerkhof maar waar is ze nu echt dan heen? Ik voel verdriet en rouw en pijn en spijt om waar ik haar ooit griefde. Wat blijft is enkel nog de liefde.…

Die is dus verloren want wat is 't geval, hij is zonder geest, a-mentaal, al met al Amantes beginnen a-mens aan het minnen en worden Amentes zonder te bezinnen Dwaasheid is eigen aan wie bemint, liefde het hoogste doel al maakt zij blind…

Geliefde, 't moet wel zijn als 't spreekwoord leert: Dat ware liefde 's mensen oog verblindt, Daar 't wezen, dat met hart en ziel bemint Slechts haar aanschouwt, wier liefde 't zich begeert, Terwijl zijn blik 't vermogen gans ontbeert, Om 't schoons te zien, dat andren lokt en bindt.…

ze druipen liefde? 't is agonie!…

Toch was gister nog de liefde brandend. Groene ogen zo verdrietig, Zo triest, geraakt, verlegen, Alle liefde, 't is nu verleden. Pijn van binnen, o zo nietig. Groene ogen vol verlangen, De toekomst lonkt, omarm hem, krachtig, Ogen stralen, branden!…

in 't harte schiet; Wanneer de liefde 't al bespraakt, De leden tot haar tolken maakt; Wen 't zacht gelispel wordt verstaan Geen fluisterwoordjes 't oor ontgaan, Wen alles teken is en doel, Voor het vertederend gevoel; Zeg, heeft de liefde dan geen taal, Schoon 't haar aan pen of klanken faal?…

Nu alleen 'n ruimteschip, want deze malle planeet, wemelt van de liefde, 't is maar dat je 't weet...…

Nu nog 'n ruimteschip, want op deze malle planeet, wemelt 't van liefde, 't is maar dat je 't weet...…

vrijheid kracht en leven de Trooster ons gegeven de bron van liefde 't kind maakt groot in vreugd en smart Zijn Heilige Naam met vurige liefde in 't hart met al het volk tezaam prijzen wij de Grootheid van Zijn Naam…

het is niet de hagel die mij lieft het is de regen het is niet de wind die mij lieft daar kan ik wel tegen het is niet de zon die mij lieft al voel ik me dan wel vrij het zijn jouw ogen die mij lieven nu nog de juiste vinden voor mij…

Het is voor leven en liefde, 't lijkt of hen iets griefde, maar zo is hun stem 't gaat hen in jouw hofje altijd over een haar en een hem over intens zoals een mens wie er het eerst en het allerbegeerdst.…

Ook 't minnend hart heeft ras genoeg: Hij liefde 't minst, die 't meeste vroeg. Gij vraagt niet veel: een blik, een groet, En — deernis van des wandlaars voet. Toch zijt gij schoon, gij lenteboô! Maar zacht als schoon, en even bloo, En met die needrigheid bekleed, Die harten steelt, maar 't zelf niet weet.…

, Dat lijden om een blik, dat zielsgeluk Om één zoet woord, één zachte handdruk… Ge ontwaart ze nimmer meer: zij zijn vervlogen Met de eerste liefde!…

Liefde! dat ik drinke!…

Dit herdenken, dit gevoelen is voor mij de schoonste plicht; 't lenigt mij des levens kwelling, 't maakt mij elke onspoed licht; 't strooit nog bloemen langs het voetpad 'twelk ik vaak met smart betree en vertroost nog als mij 't lijden kluistert aan mijn legerstee. Neem dan met een hart vol liefde 't needrig kinderoffer aan!…

Zó groeit in m’n gedacht een vrede, niet te noemen; M’n ziel, in schoonheidshuis, niet één mysterie vindt; Want àl wat schoonheid is, met simpelheid begint… En ‘k noeme Liefde, ’t zaad van alle schoonheidsbloemen. ------------------------------------------ uit: Vondelingskens (1920)…

't hoeft, Roept met één blik der ogen tot bestaan: Vanavond nog zult gij verheerlijkt zijn Wanneer de winden sluimren aan uw troon, De sterren vlammen in uw baldakijn: De ruime wind vaagt al de heemlen schoon.…

In Scheveningen leerde 'k de eerste liefde 't was een Duitser de tweede in Texel, Amerikaan daarna opnieuw in Scheveningen één uit Ghana, ook weer ver vandaan. Toen iemand uit weer een ander land kwam hier naar mij We gingen vaak naar Scheveningen, met de kinderen hand in hand liepen we langs strand en aan de boulevard.…

Wat zou ooit ons hart bewegen, Deed Uw grote liefde 't niet? Wat wij hebben, wat wij zijn, Daaglijks brood en zonneschijn, Minnende ouders, ziel en leven, Alles hebt Gij ons gegeven!…

't Zijn is verworden tot ik ben of ik was 't Verdriet is verworden tot slikken en 'n traan 't Accepteren is verworden tot 'n leegte niet te vullen Toekomst is verworden tot verwachting en hopen ...…

hier maar één van te verstaan Hieraan ontleen ik mijn bestaan Tot je woorden mij zullen vermalen Ik kan nog altijd vrijuit ademhalen Voorlopig schaak je simultaan Maar ooit zal ik de prijs betalen En hieraan ten onder gaan Ik proef je lach nog op mijn lippen Je hoofd tegen mijn schouder aan Het noodlot heeft zich reeds voltrokken Deze liefde…

was het een liefde tussen ons of deelden wij de buit van lust stiekem als dieven en een tot nooit meer zien ik heb sindsdien teveel aan je gedacht ruik in mijn dromen nog je huid en hoor je rauw en wild gesteun jouw lenden laten mij in fantasie nog kreunen als er geen sprake van een liefde is wil ik mij toch en altijd meer als ben ‘k…

Schijnt dees nacht ook eens zo lang voor wie bang eigen droefnis uit moet wenen, wie met liefde 't hart volgiet, ach, hij ziet de uren vlieden om zich henen; en hij houdt de zaligheid, die de tijd uit zijn handen zoekt te ontstelen, dichter aan zijn borst geprangd, en verlangt zelfs aan de uren te bevelen!…