Alle inzendingen over literair cafe

Café Venray…

. *** Prijswinnend gedicht wedstrijd Raadselige Roos 2011, Literair Café Venray…

Zou de Joodse voorzanger zich draaien In zijn verre massagraf misschien Als hij nu zijn bedehuis kon zien: Handen die verwoed in schaaltjes graaien Rode sterren die de boel verfraaien Kaarsen, zielencake van Halloween Wijn waarvan ook ik mij graag bedien (Net als indertijd Paul van Ostaijen) ‘k Huiver in de opgeknapte Sjoel Op een zondagmiddag…

literair cafè “de ballentent" alleen toegankelijk voor lieden met talent selectie aan de toog betogen aan de stamtafel bedachtzaam wordt het glas gepakt de kopstoot is weer favoriet dames drinken cocktails met een riet veel aandacht voor elkaar en voor zichzelf vervat in commentaar verpakt in sfeer van schouderklop en lieve vrienden,…

Nu menig bruin café niet meer naar rook ruikt Ruikt alles des te meer naar zweet of bier Of wat voor spoor dan ook van kroegvertier Dat normaliter onder in de smook duikt Hierdoor ruikt een café naar mijn idee Tevéél èn onvoldoende naar café…

Literair heeft een air een bolwerk een toren waar veel toe willen behoren de top van het denken de slimme mens er bij horen bij de elite dat is voor velen een wens maar niet iedereen kan erbij want er zijn etiketes voorschriften foute en goede taal er is schoonheid kitsch en kabaal wat is er voor iedereen waarin is ieder gelijk…

Havencafe Benalmadena Hé ga je mee Naar het gezelligste café van Benalmadena Het Havencafé Een Artiesten café midden in de stad Lekker gezellig zitten in de zon Ik wilde dat het ook in Nederland kon Hé ga je mee Naar het gezelligste café van Benalmadena Het Artiesten Havencafé…

In café ~De Volle Borsten~ zal in plaats van dood te slaan schuim fris langs de lippen gaan en de schrale keel ontkorsten. In café ~De Volle Borsten~ spreekt de dwerg als een titaan.…

Om de verveling te verdrijven hebben we de hond opgegeten en het cafe kort en klein geslagen.…

Allez vooruit was haar gezegde hoe dikwijls heb ik het niet gehoord zij was niet groot had ronde ogen courageus was ze te zien dan liep ze als porde iemand haar aan zij zelf zij groette keurig een woord een knikje kordaat plots was ze er niet meer stil de hoek leeg het trottoir café te huur allez vooruit…

Aan de toog, een flink beneveld echtpaar. Een gepensioneerde verver. Aan een tafeltje, een man met een oude teckel. Hij lacht zijn tanden bloot. Beweert dat hij geen burgemeester is. En dat zijn hond ziek is. Hij is de enige die koffie drinkt. Niet bitter is. Er is afstandelijke en vervreemdende genegenheid. Het is bijna te snijden.…

Plastisch abstract Utopisch literair Een metafoor…

De nacht is voorbij, ik dans nog in het café -- op de glasscherven.…

Ik ben onzichtbaar in het café, als een stoel – met een kop koffie.…

In het cafe waar de artiesten binnenzwerven zit hij alleen als een die zich verveelt wacht op een vrouw, de waarheid of zijn sterven hij zucht en mompelt buigt zijn hoofd reeds naar de grond waarin hij straks terecht zal komen hij zit te staren naar een tijd die was hij is een oude man dicht bij de dood.…

Waar, vlam-rood, rozen in de rooie zalen Bloeien in kronen en 't goud rommedomt, In spiegel-wanden duizendvoud weerómt, Komen we, nachtvolk, op het licht aandwalen. Dan in geroes van vele talen, In spraak-gewar dat Babylonisch gromt, We hurken om tafels, naar elkaar gekromd, Als om een vuur, doende ónze…

van een rokerig bruin cafe waaraan ikzelf bijdraag in het licht rumoer is het binnenin stil terwijl de rest spreekt of luistert en ik me minder thuisvoel.. de reflectie van de draaideur kondigt nieuwe klanten aan als ik vertrek laat ik niets achter…

Rinus deelt vlug de kaarten op en bromt met zijn verhitte kop een lang-versleten lied; de kaarten kleven met de randen aan doorgerookte vissershanden, in spanning, wie er biedt. En achter, als een mistig baken staat zwaar het licht op 't groene laken en ballen, die elkander raken of niet. Een uitgemergeld ambtenaar zit op een krukje bij…

Zij schreed dubbelzinnig rondborstig door de flink bezochte kroeg, waar ik na jaren weer eens binnenwandelde. De kroegbaas van jaren her was vervangen door een jonger exemplaar, die overigens net zo lodderig uit zijn whisky-ogen keek. Ik bestelde de ene bier na de andere en uit nostalgische gevoelens wist ik zonder ophef te veroorzaken…

Je heldere blauwe ogen, je donker zwarte haar. Deed mij meteen bekoren, maar stond ik hier, dan stond jij daar. Mijn ogen bleven je volgen, als twee vogeltjes vlogen ze steeds aan jou voorbij. De gevoelens bleken uiteindelijk te hoge golven, dus liet jouw betovering mij weer vrij.…

Het is volle maan, uit het café klinkt muziek -- Ik hoor er niet bij.…

waarom zegt niemand dat de aanwezigen die er waren niet bestonden al sprongen ze herhaaldelijk bovenop het beeld van illusie geeft het een roes van vrijheid of wil men zichzelf onderstrepen; een witte woordenvlag planten als herinnering aan al dat moois van muzen, momenten en letterkundige overgave kan men bloemen laten groeien in oren…

Ruk eens wat vaker tegels uit de stoep. Klinkers uit de straat, medeklinkers uit een boek. Wat rest, is een niet te lezen stuk. Stoep, tegel, zand, tegel. Zo had de schrijver het toch nooit bedoeld.…

Ik zat in een café met een blondje. Heerlijk was het bier, nog heerlijker haar kontje.…

Het oude café gaat sluiten, dicht moet het -- van de nieuwe wet.…

Tja, Simon was voor mij de weg naar mijn andere, literaire held Jan-Jacob Slauerhoff, die vaak samen met hem wat pimpelde in een café, wat ik ook heb bezocht, aan de rijkste havenstraat, voordat Jan naar Ameland ging, waar zijn liefde voor verre landen werd geactiveerd.…

van Jean Pierre Rawie met de literaire verslaggever van Dagblad van het Noorden, na het verschijnen van diens nieuwste bundel.…

Ik ben dichter voor het leven niet des vaderlands ik laat de literaire aarde niet beven maar het is tenminste echt en dat, dat voelt niet slecht.…

winters mooiste plekken weet je nog Dolly bij cafe Oortjeshekken de weg naar de voordeur was haar lang genoeg we zagen de rietganzen aan de rivier en keerden terug. het was nog vroeg in het huiskamercafé waren ze de tafels aan het dekken wij aten. ook voor het hondje was er worst genoeg weet je nog Dolly bij cafe Oortjeshekken…

wanneer ik alle gedichten die ik ooit heb geschreven in een lint achter elkaar ga zetten zou ik de aarde kunnen omvatten met een literaire meridiaan maar wie heeft daar nog baat bij…