Alle inzendingen over macabre

Zo jong Je broze afscheid Een witte vlek Op de keukentafel Zo jong De omhelzing Van je dierbaren Niet gevoeld Zo jong Een dans macabre Op de thermiek Van spijt…

Dat is een scherf zonlicht te midden de dance macabre van verroeste bladeren en vroege avonduren waarin wij zwijgen binnen onze contouren tot onze nachthuid plooit naar het donker zoetgevooisd.…

Zaaien dood en verderf Met hun danse macabre Gevoelloos tikt Een leven voorbij Een laatste seconde Indoctrinatie Verwijt ons onze zonde Allah zij geloofd Weet de extremist Van menselijkheid beroofd De trein is niet gemist…

voorbij de gekte kijk ik naar een kleine stal ik zie een kind en het verval van menselijke dromen treed naar buiten in de aangevreten vredigheid van een goede wens ach we zijn maar marionetten in de danse macabre van het welzijn van de mens…

De Danse Macabre trekt heel veel publiek Men staat geduldig op zijn beurt te wachten De voorpret doet het wachtleed iets verzachten Het spookhuis zorgt voor een bezoekerspiek Na 3 minuten is het feest voorbij Je stond er ruim vier uur voor in de rij…

We drinken gulzig op het leven, op die korte tijd die ons is gegeven. We zwieren luid lachend rond, dansen tot de ochtendstond; we vieren feest, we vrijen, vlijen zoenend mond op mond. Maar… de penis verheft zich slechts om weer neer te vallen. We hebben broze botten, ouderdom laat ons rotten; danst de Dood in ons midden, dan helpt…

De ongenaakbare oude zee zal niet met je dansen In zilte nevels danst zij weg met de geesten van de dood Haar rusteloze danse macabre met donkere despoten van de nacht De wind blaast onweer in de wolken strijkt over het hart van de storm De oude gulzige zee zingt van zwarte diepte Van saudade dat vreemde verdriet van zee en…

lantarens schijnen zacht maar huismoeders* zijn nergens op bedacht zij zien alleen het licht in ’t duister zwerk hun dansgeruis zal elke vampier horen die hebben echt geen oog voor felle kleuren in vlindervallen lopen zal ze niet gebeuren want vleermuizen die jagen met hun oren al bijtend naar hun laatste avondmaal wordt het een danse macabre…

de mens zwoegt hangend aan de touwen van de tijd in hulpeloos verwarren zijn vruchteloze strijd gevangen in het taaie web wordt hemel slechts tot aarde geboeid het diep verlangen verkwanseld dat van waarde als in een danse macabre in het theater van de dood jaagt hij die eens een god was dat na wat god verbood vol droefheid slaat…

Het leven is slechts de dans naar de dood Stil zwerven wij op vreemde tonen Als poppen mee met de wijzers van de klok Op dezelfde maat steeds weer En het leven roept ons Maar de tijd tikt voort Telkens opnieuw zonder besef Waar de muziek stopt en de laatste klank tot een echo uitgestorven is...…

beneden de begane grond en onder een deken waarop tekens zijn gezet, die allen kennis geven van belet, liggen de doden, zwanger van een wonder ze rusten zij aan zij in het vooronder aanvankelijk bood menigeen verzet maar nu houdt iedereen gelijke tred de optimist ligt naast de hypochonder als ik mijn stappen op het grindpad zet, knarst…

licht danste op het plafond ik proefde het gouden schijnsel dat mijn lippen verwarmde zachte muzieknoten dwarrelden als een ragfijne sluier over mijn huid waar ze zich schikten naar de contouren van mijn lichaam ik vergat de tijd tot ik de kleuren hoorde van jouw onvermijdelijke komst je voetstappen, grijs en koud verkilden mijn vertrek…

ik vraag haar sporadisch omdat ons ritme niet in elkaar overloopt wij brengen de foxtrot om tegen de wil van salsa in tango wordt een vechtpartij waar we in verstrikt raken wij mollen eeuwig en altijd de passo double waar wij heel goed in zijn is schuifelen naar elkaar toe diep in de ogen kijkend met een vurige kus…

zij is een houten pop die aan wat touwtjes hangt die buigt en rekt en strekt levenloos zo uit zichzelf uit het juiste hout gesneden voor het schaakspel van de macht zij is een houten pop die aan wat touwtjes hangt waaraan zij danst zij buigt en rekt en strekt zij draait - zij wordt bewogen ZIJ WORDT BEWOGEN…

de weg naar het huis bovenop de berg maakt een beruchte bocht scherend langs het ravijn waarin jij verdween nabij het stugge bergdorp van onze ouders je kwam niet meer thuis een dans macabre tussen onbenaderbare bergen van zoekend licht weerspannige bergen doen wat ze willen een boom sloeg een gat in het dak ik kijk de…

cirkels omarmen de verstilde plek waar opvliegende vogels en bladgeritsel ontaarden in een trage dance macabre beeld: Het meisje van Yde, bister/o.i.inkt op papier Hieke Veenstra…

De taveerne der geheimzinnigheid toont zich bescheiden op de Efteling. Haar muren spreken met hun verwering van diep verborgen, bewogen oudheid. Vrolijk verkopen van spijs en drank verblijdt het vertrek, waarin plechtige stemming van de abdij heerst bij milde schemering, zich op donker hout van wand en kast verbreidt. Gezellig zitten en…

Of koude tongen die rauwe woorden slingeren in een dans macabre op een geheime broedplaats?…

Opzuigt de bliksemstorm het meer tot hozen: Dan staan in blauw doorschijnende pilaren De doden: hun zwarte ogengaten staren Boven hun grijns om macabre apotheozen.…

Het mausoleum wekt macabre trancen. ‘Juich niet voor muren, waar 'k mijn hart verstik!’ Grootmoeders jurk om zich in te verschansen, maar 't hart danst woedend voort en zegt toch: ik.…

Het was haar dance macabre, haar pasa diabolo met de dood, haar dansen in 't vagevuur, haar tango van het stervensuur. Zo liep ze nog rond, zo viel ze neer. Ach alles heeft z'n grond maar 't gebeurt geen tweede keer.…

de afspraak staat voor vandaag genoteerd ik zal dansen op je graf solo macabre bezorgd luister ik naar de weersvoorspelling zware buien met onweer en harde windstoten uit de schoenenzak op zolder vis ik een paar waarop ik jaren geleden bewoog op muziek vergeefs probeer ik in een wanordelijke la het ooit aangeschafte vlinderdasje te vinden…

de danser de kerel die haar forse lijf omprangt zij schokken hortend-ruw elkander haar zwetend lijf gans aangerand monotone dreun der aangeschoten muzikanten schept een roes van zinnelijk begeren een bonte stoet satanische trawanten verstrengelt tot een kluwen haveloze kleren een pirouette ontaardt in drieste wenteling gelijk een danse macabre…