Alle inzendingen over men verkeek zich op

Het was dat ik me verkeek Op wat het leek Maar achteraf toch niet bleek. Maar is het dan misschien, Iets wat je niet kunt zien? Of komt het van “ boven “, En kun het alleen maar geloven?…

Ze werd overvallen door gezichtsbedrog verkeek zich in de spiegel des levens keerde de rug naar God's woord en zag zo de zon ondergaan.…

Licht gesneefd Zwaar verzeken Half ontleefd Slap gebleken Slecht ontdemaskeerd Flink verkeken Achterafgekeerd Ingedeplodeerd…

Door te verzwijgen Zul je geen aandacht krijgen, Je kans is verkeken. Spreken is zilver En zwijgen is fout.…

Angstige gedachte, door me heen, verkeken kans, of toch nog een? Zo graag, alles ervoor geven, geloven in, want hoop doet leven...…

Al heb ik me er ietwat op verkeken: Ik wacht maar en ik wacht een heleboel… Maar heb, zo vrees ik, pas voldoende haar begin november van het komend jaar.…

Ik heb me verkeken op de jaren, maanden, weken hadden zij nog dagen, uren of zou het nog slechts minuten, seconden duren ik ben de tel kwijt geraakt alsof ik ontwaak uit een diepe slaap.…

Een bolle teek uit Tollebeek geraakte laatst geheel van streek toen hij een bulldog beet en bleek dat deze had een zonnesteek en iets wat rabiës geleek zodat de bolle zich verkeek: want immers nu ook dolle teek.…

Gefundeerde ideeën pronken naar gehechtheid om te lonken, wat bedoeld werd met remmen, proclamatie van verbeeldingen over de nog te verwerven dingen, in spijt te wissen en waarover we maar zwegen, associatie mondiaal verspreid, misleid, kansen in een nieuwe generatie, ontvlechting van een verkeken strijd ?…

Frans piekert, zwetend in zijn ledikant Hij houdt zich voor: ‘de kans is niet verkeken…’ Wat had het toekomstbeeld hem mooi geleken: Minister-president van Nederland! Maar door zijn hoofd spookt steeds een naar idee Misschien doet straks die Omtzigt ook wel mee…

lacht cindy de spanning weg, verkeken kans voor beiden!…

Bij mij heb je, je kansen verkeken, je bent mijn vertrouwen niet waard, das nu wel gebleken. Zoek maar iemand anders om gek te maken, ik laat me door jou niet meer raken.…

De kans op een elfstedentocht verkeken Een windwak en het sneeuwgat op de Luts Dat komt door als dat ijsmeestersgepruts Dat steken, zagen, boren, prikken, breken Maar ik ga door, zo'n bord zegt me geen fluit Gevaarlijk ijs, dat maak ik zélf wel uit! Veel mensen gaan ondanks alle waarschuwingen toch het ijs op.…

misschien mijn kans verkeken je blijft me steeds ontwijken. ik zal je blijven zoeken door ruimte en door tijd... in diepe spleten of kromme hoeken, ja, zelfs tot in de eeuwige eeuwigheid!…

nadat we tafel en stoel verschoven de feiten naar fabels verdraaiden de serviezen in de kast veschikten de waarheid naar details verzetten dachten we dat alles wat we aanraakten in iets beters veranderen zou maar onze harten werden grauw en grijs als graniet we verkeken ons op het glanzende goud zoals Midas…

voor een ogenblik raakte ik zoek in het licht van jouw ogen ik keek en verkeek in jouw gevoelen jij wees me echter het donker en ik begreep de schaduw die weerspiegelde in mijn geloven zo verdwenen jaren van strelende woorden en teder voelen ik ben mezelf door de tijd verloren maar misschien kom ik mezelf wel tegemoet en…

op ongeaarde voeten ga ik roerloos door de doffe dagen vergeefse vragen verlaten mijn handen in zinnen zonder eind als schrijnen gestapeld in vochtige hoeken ik boek voeling zonder doel tot een beladen verleden verkeken is bewust van een verzengend gemis keer ik af van vlakke paden en loop te hoop naar noordelijk licht is daar…

ik heb afgelopen in angst doorgebracht ik was zo bang maar ik bleef dromen van een nieuw perspectief zonder dwang het is zo weinig wat ik verwacht het is zo weinig wat ik verlang hoop dat ze me ooit eens toelacht eindelijk ben ik er gekomen nu zijn het procedures paperassen die zeggen nee we hebben je niet lief en weer is de kans verkeken…

Je bent mijn kansen, lang verkeken. Je bent mijn dromen nooit ontstegen. Noch om of aan te breken.…

en baken uit de realiteit, met zelfstandigheid is vergeleken, anders dan met talenten blootgelegd, kwam de schoonheid met recht tot leven, daar werd de onechtheid uit geboren, waarin de onschuld niet ten onder ging en waar ik me onder verschuil, verruil de paraplu van de verbeelding met minder pijn en minder kwetsbaar dan tevoren, verkeek…

Hoeven op de Ring rond Simonshaven Zijn het die de stille rust verbreken Warm is het onder mijn wollen deken Nu jij kortgeleden bent begraven Kan ik me aan het verleden laven Blijf ik in herinneringen steken Hoeven op de Ring rond Simonhaven Aan mijn voeten zitten zwarte raven Rouw gebiedend; aan de wand een teken Kans op vreugde vooralsnog verkeken…

Als ik diep in je ogen kijk Zie ik een rode gloed Een flonkerende ster Omringd door zwarte roet Het brandt in je ogen Dat felle vuur Je ogen rood Een ondoordringbare muur Zo hoog gebouwd Onmogelijk over te steken En dat vuur nog erbij Vriendschap verkeken Die blik zo woest Zo vol van pure haat Dat als je ernaar kijkt Je door een…

Bizar bleek dat ik mij geheel verkeek op het psycholoogje dat mij bedroog, vond in mij spoedig nieuwe levenszin.…

gedroomde ideeën pronken naar gehechtheid te lonken, wat bedoeld werd in deelbaarheid, proclamatie van verbeeldingen met de nog te werven dingen, in spijt te wissen en waarover maar te zwijgen, associaties mondiaal verspreid, werd misleid, in ontvlechting van een verkeken strijd een ontnuchterde visie van het beleid, kansen voor nieuwe…

In de maalstroom laten ze zich voortslepen en niemand is er meer die zich verbaast waar men met deze snelheid nog op aast, in rijtjes van drie de doelen verkeken. Op ruim tien kilometer bij mij vandaan, onthaast in het bos voor mijn tent gezeten, kijk ik ietwat verdwaasd het schouwspel aan.…

Wat heb ik me verkeken op de waarheid die ik meende meende te kennen na jaren van studie en fijnslijperij aan de praktijk van alledag Achteraf lijkt het zo logisch dat de geboden niet gelden voor ons alleen, en de Kracht die groter is dan alles, er is voor alle mensen en alle mensen er zijn voor…

Het is half om, mijn kansen zijn verkeken. De goedbedoelde leefregels en preken, die maanden dat ik rechte paden koos, verwondden me als doornen van een roos. Mijn handen bloeden, aderen ontsteken. Het lichaam is zo kwetsbaar, is zo broos en elke poging om het vege teken te weken van mijn huid is vruchteloos.…

De schors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, de levensringen blijven de bast en de kern zo zwart zoals mijn gedichten vol fabels zijn geverfd, daarop heb ik mij telkens weer verkeken, wel de grenzen opgezocht, die bleken in waarheid flexibel te verschillen, te verbleken in onze zandloper loopt het zand in…

nu gebeurt ik kan er niets aan doen maar zuiver mijn gevoel nu kon ik gewoon slapen door alles op papier te laten woorden zoals ik het beleef en wat er mis is in geheel ieder heeft zo zijn fouten maar respect voor anderen dat is iets wat je niet vergeten mag maar dat vonden zij van wel ik schrijf nu zwart op wit dat de kansen zijn verkeken…

mooie warme dag Maar ze zaten net in de aanvliegroute Hij had zojuist zijn liedjes gedaan Applaus gekregen van een vol terras Nu lagen al die mensen geheel ontdaan Gillend tussen gebroken steen en glas In zijn handje had hij slechts een duit Terwijl hij op veel meer had gerekend Nu zag het er verdomme naar uit Dat hij zich stevig had verkeken…