Alle inzendingen over mond vol tanden

Als vloeken niet was uitgevonden waren er voldoende mensen die met hun mond vol tanden stonden!…

Woorden kramen, innig Monden vol tanden, letters Oppoetsen tot verbeten zin…

vol tanden…

Hoe vaak stond hij met zijn mond vol tanden als hij wilde zeggen:"Jij bent het die ik bemin. "Ik hou van jou" zie hoe trots hij is. Hij zei het! Hij zei HET Hij staat niet meer met zijn mond vol handen want die liggen in een glaasje naast zijn bed.…

In alle media staat hij vooraan Hij is tot in zijn vezels onbehouwen Hij spuugt op Mexicanen en op vrouwen En dreigt nu ook nog voor zichzelf te gaan De GOP staat met de mond vol tanden: Met Trump heeft Hillary een troef in handen…

Na wat gebeurde op de boulevard, sta ik hier voor u met een mond vol tanden. Wat kan ik anders dan een kaarsje branden; de liefde is bij lange na niet klaar. Ik voel de warme gloed in deze koude en zoek de moed van ieder mens te houden.…

de kraaien krassen hun zwarte rituelen in oude bomen niet stuk te krijgen al die metalen stemmen mijn mond vol tanden krah krah koppiekrah kraai houdt het koppie erbij ik houd mijn snavel…

‘Ha Vladimir wat leuk je hier te zien De vrije wereld denkt aan hen die landden Ja, Poetin, sta maar met je mond vol tanden Die D-Day was beslissend, bovendien…’ ‘Veel éérder, Barack, het zal jou mishagen Zijn die fascisten al door ons verslagen!’…

Bij de tandarts, sta ik altijd met mijn mond vol tanden Bij die macho voel ik me altijd genomen Hij gaf de sexbom lik op stuk Hij zette de wandelclub op stelten dat liep wel erg moeilijk Het is altijd een dooie boel in het crematorium, maar wel lekker warm.…

huidoppervlak ter vervoeging van lippen om opstandig dwars te liggen diagonaal, om altijd te blijven nadenken langs raakvlakken het lege gangpad, een mond vol tanden verleden, zonder actieve herinnering dit lijkt op gefantaseer maar dat geldt voor de meeste gedichten…

En tel ze na, het zijn er nog te veel: zelf houd ik van mijn mond vol tanden, het aaien van dit blad, de woordenschat van mijn twee handen, het stokken van mijn adem als ik zeg dat ik je hier niet kan vertellen wie of wat ik voor je ben, omdat papier me in de weg zit, en ik het juiste woord niet ken. ----------------------------------…

Boven elke afgrond bruggen aangelegd terwijl het licht naar beneden suist Strohalmen voor houvast doekjes voor het bloeden voor het stuurloze hart Geen handen als Hybris struikelt wankelt voor de val In een stofwolk van stilte met de mond vol tanden tussen gebroken porselein…

Ogenspel van jou naar mij Geen ruimte tussen ons is veilig Meer voor zondige gedachten De lucht is nu vol brandgevaar Onderhuids kruipt stil de wil En staat de mond vol tanden Maar ook de wil is niet bij machte Zonder wens van jou en mij Onverwachts vlamt wederzijds De wens van zacht strelende handen Zet ons vuur in lichterlaaie…

Toen kwam jij en sindsdien kom ik handen en ogen tekort met mijn mond vol tanden. --------------------------------- uit: 'Ik schrijf je neer', 2002.…

ik wandel nog even langs voor ik ook wat rust werelds en in kleur ver weg van feestgedruis tussen beken en sparren de ster zoeken die naar ’t schijnt de weg wel weet met een mond vol tanden zoek ik een wens , iets zinvols rust zacht klinkt zo banaal vertel me dan, iemand wat wens je nu eigenlijk een dode met kerst?…

niet met jouw handen in mijn haar zit niet met mijn mond vol tanden lach mij niet dood of in mijn vuistje sta mij niet toe je goed te voelen ik hoef jouw hart niet te verpanden Dus wees jezelf (en mag ik dan jouzelf zijn?)…

Volgens de astronoom die met de mond vol tanden staat -knappe kerel- was er in het begin al iets. Iets: met veel aantrekkingskracht, een zwart gat, een vlam in mijn hart. Zo niet, geen gebeurtenis t voor t +1, en dan ook niets daartussen waar tijd plaats kon vinden.…

vol tanden blijf staan.…

Ik stond daar in het licht der spot En voelde de spot op me stralen Eenzaam overgelaten aan ’t lot Kon ik nog amper ademhalen Zwijgend en de mond vol tanden Bezag ik die grote zaal vol stoelen Aan iedere kant die lege wanden Begon mij zeer eenzaam te voelen Daar in ’t felle licht open en bloot Stond ik met een kleur als een tomaat En ik…

Het schaamrood stond hem op de kaken toen hij daar met een mond vol tanden stond. Hij wist niet wat te zeggen; hoe te raken, omdat de waarheid hem aan een leugen bond. Rood verleidelijk was ooit de liefde die nimmer verzadigde, maar ooit verslond; het hart dat spoedig huwde, maar ontrouw werd aan wat het ooit bond.…

Volgens de astronoom die met de mond vol tanden staat - knappe kerel - was er in het begin al iets. Iets: met veel aantrekkingskracht, een zwart gat, een vlam in mijn hart. Zo niet, geen gebeurtenis t voor t + 1, en dan ook niets daartussen waar tijd plaats kon vinden.…

Ze vragen om de raarste dingen; men staat vaak met de mond vol tanden. Het antwoord klaar maar hoe leggen we het uit… Waarom fietst een fiets niet achteruit? Is er vuur waar je je niet aan kunt verbranden? Kun je tot aan de hemel springen? Ach, wat wil een kind toch veel weten terwijl wij zo graag zoveel willen vergeten……

Het kan zo maar wezen Dat je muze je aanspreekt Omdat ze lang niets van je heeft gelezen En haar teleurstelling je steekt Verwijtend ziet ze naar jou En jij staat met een mond vol tanden Die schoonheid bleef je altijd trouw Begeleidde je tot op de mooiste stranden Voor geen geld, goud of mooie woorden Wil je haar beschaamd laten staan…

vol tanden hun mond vol tanden zwijgend als het graf zwijgend als het graf en plein publique En plein publique hult zich het vrije woord het vrije woord dat galmt over de velden dat galmt van bosch en duin tot huis ter heide van huis ter heide tot in gilze-rijen van gilze-rijen tot in berg en dal In berg en dal laat men de postkoets…

Soms vraag je me af hoe graag ik je zie, dan sta ik daar met een mond vol tanden en slechts één hart dat ik niet eens tonen kan en wat heb ik aan cijfers en getallen zelfs "oneindig" is te vaag en te makkelijk.…

ze sprak tot hem met een zachte blik ogen die zomaar keken zien wilden wie hij was en een mond vol tanden glimde hem open aan ongewend aan de mens bleef hij een seconde hangen tussen wat en waarom - spreken of zwijgen de wereld of zichzelf - en hij antwoordde de rest van de reis bleef het stil rondom niets dan stuurse lui te tam…

moeder in uw omhelzing kan ik rust terugvinden gij legt mij de zachte woorden in de mond stillend, een schuilplaats voor stormwinden in u is de bal van mijn geluk wel rond en kan hij rollen, mij de lach aansteken moeder gij schonk mij een grote mond vol tanden al moet gij hem vaak zelf eerst openbreken tussen de eelt schuilt er fluweel in uw…

Ik heb mijn kop verloren, geen been om op te staan, moet op de blaren zitten, met mond vol tanden staan. `k Ben bij de neus genomen, en ook een hak gezet, een oortje aangenaaid, krom gelachen van de pret. Ook heb ik niet een schouder, waar op men huilen kan. Maar wel iets in mijn maag gesplitst, `k word er zwartgallig van.…

Lachende ogen een guitige toet een mond vol tanden een bril op mijn snoet tedere lijntjes tekenen gezicht donkerrode haren ietwat opgelicht een prachtig figuur met lange benen té grote voeten schuld van de tenen vijf kilo te zwaar ik kijk mijzelf licht niet alles is waar het is maar een gedicht de rest voor U een vraag en…

vol tanden Voor mensen die bij ons hoorden De warme banden Ook over jullie is geschreven De dichter, filosoof, een vriend Onderdeel in ons boek van het leven Sympathie van de lezer verdiend…